Over twee maanden is de locatie waar in het weekend van 20 augustus 2022 duizenden metalfans eindelijk weer mogen verzamelen voor een editie van Dynamo Metalfest, de plek waar men weer – al dan niet recreatief – een ronde kan schaatsen. Van ijzige temperaturen is gedurende dit weekend geen sprake, integendeel zelfs! De buitenring van de festivallocatie biedt ruimte om even in de schaduw te zitten, wat rond te neuzen in de nodige kraampjes of om uiteraard drinken en eten te halen, terwijl de middenstrook dit weekend een garantie was om wat zonnestralen op te vangen. De line-up van dit weekend werd een bijzondere. Zo werd er vorig jaar vanwege COVID-19 nog flink wat geschoven met bands aangezien de organisatie te maken kreeg met enkele afzeggingen om op het laatste moment – door maatregelen van de regering – alsnog al zijn bezoekers teleur te moeten stellen. Uiteindelijk wist men het merendeel van de eerder vastgelegde namen nog te behouden voor de editie van ’22, wat resulteerde in een weekend met een fijne line-up in dé rockcity van Nederland. Met een lekker zonnetje op de bol en een passende skullpull vol met goudgeel overwinningssap, doet een afvaardiging van Zware Metalen verslag van het festival in Eindhoven. Onze duizendpoot Niek voorziet (en eerder voorzag via onze Facebook en Instagram) jullie van fraai beeldmateriaal terwijl René vandaag hulp kreeg van Maarten bij het verslag. Veel leesplezier gewenst!
Urne (René)
De dag na de vorige dag en gelukkig weer fris en fruitig aanwezig op de ijsbaan in Eindhoven. We beginnen deze tweede dag niet met een kater gelukkig, maar wel met het Britse Urne. De band stond eerder dit jaar nog in Leeuwarden op Into The Grave, waar ik ze om redenen niet gezien heb. Ook onze collega’s die bij Alcatraz waren zagen de band niet. Wij gaan vandaag eindelijk namens Zware Metalen voor een herkansing en hoewel de band er al best zin in heeft en ik jong en oud(er) om mij heen zichzelf zie vermaken met de sludge metal die de band brengt, doet het mij allemaal niet zo heel veel. De band lijkt het goed naar zijn zin te hebben en het publiek vermaakt zich ogenschijnlijk. Ik sluit me dan ook aan bij onze Brabantse collega en fotograaf Niek die het optreden mooi weet samen te vatten: ‘Was wel goe‘.
Lik (MaartenO)
“Tijd voor een ochtendmoshpitje!”. Tien minuten eerder ben ik de entree gepasseerd en hoewel de relaxte sfeer in het stadion uitnodigt om eerst eens ronde te snuffelen, zorg ik voor een goed plek bij het podium. Het in 2020 uitgebrachte Misanthropic Breed van het Zweedse Lik viel hier namelijk in goede aarde. Ondanks dat de band recent nog moest afzeggen voor Stonehenge Festival, staat het viertal (met stand-in gitarist) hier vandaag wél op de planken. De aanwezigen horen een strak spelende deathmetalband met een enthousiaste podiumpresentatie. Het merendeel van de set staat in het teken van de laatste plaat, hoewel er ook enkele oudere nummers de revue passeren die nagenoeg van hetzelfde kaliber zijn: zagende HM-2-death in de trant van Entombed en Carnage. Noem het een ode, maar wel een oerdegelijke met toch nog genoeg eigen smoel. De eerste moshpit van de ochtend is dan inderdaad een feit. Overtuigend optreden zo vroeg op de dag!
Angelus Apatrida (René)
Toen ik hoorde dat Sacred Reich niet kon komen vandaag was ik teleurgesteld. De mededeling dat Angelus Apatrida als vervanger was geboekt verzachtte de pijn enigszins. Ik heb de band al eens mogen aanschouwen in het Groningse Simplon en wist dus al een beetje wat ik kon verwachten van de Spanjaarden. Voordat het optreden begint besluit ik alvast een shirtje van de band aan te schaffen en het is maar goed dat ik dat voor die tijd gedaan heb want na afloop van dit optreden vliegende shirtjes als Brabantse worstenbroodjes over de toonbank (die overigens wél voor een enigszins schappelijke prijs te verkrijgen waren tegenover de merchstand). Ook niet zo gek want na al die Bay Area thrashbands die in de jaren tachtig en negentig doorbraken op Dynamo, zou Angelus Apatrida zo maar eens de volgende naam kunnen zijn die zijn faam naar een hoger niveau weet te tillen hier. De band speelt het publiek plat met zijn opgefokte thrash. We krijgen een een breed palet aan nummers uit de hele discografie van de band. De mannen spelen met hart en ziel en het publiek merkt dat en pikt dit goed op. De stofwolken stijgen dan ook al weer snel van het ‘veld’ voor het podium. Dit zijn niet de optredens waar de band retestrak hoeft te spelen. Zolang de band de energie maar weet over te brengen op het publiek en tjonge, dat lukt Angelus Apetrida vandaag absoluut. Na vandaag vertrekt de band voor een tournee in Noord Amerika. Het zal me niet verbazen als deze band zijn verkoopcijfers de komende tijd flink ziet stijgen.
Cannibal Corpse (MaartenO)
Cannibal Corpse doet het vandaag eens compleet anders. Zo heeft leadgitarist Rob Barrett een keer geen zonnebril en hoofddeksel op en heeft vocalist George Fisher zijn haar op een staart gedaan en besloten om wat minder te headbangen op het podium. Nee, natuurlijk niet! De iconische formatie doet na een relatief rustige opstart (lees: twee “downtempo” nummers) van de set exact wat Cannibal Corpse al tig jaren doet: zieltjes verpletten, niet om te hete brij heen draaien en vooral op kinderlijk eenvoudig wijze een gruwelijk strakke show wegzetten op werkelijk alle fronten. Voor ondergetekende was het weer even geleden om Fisher & Co live te zien, maar heerlijk om klassiekers zoals I Cum Blood, Devoured By Vermin en Fucked With A Knife weer te mogen horen en zien, want iedere liefhebber van death metal wordt hiermee wederom op zijn wenken bediend. Met Stripped, Raped And Strangled komt een eind aan de set, deed George Fisher ons in eerste instantie geloven. Uiteraard krijgt het publiek favoriet Hammer Smashed Face nog op zijn muil als zijnde het echte eind, tot groot genoegen van de zandhazen voor het podium. Had Cannibal Corpse als (co)headliner gespeeld, dan waren er ongetwijfeld gewonden gevallen. Hammeerrrr..smaaaashed.faaaaceee!!!
Jinjer (MaartenO)
Zonder enige aankondiging horen we ineens (wel volgens planning overigens) de kletterende bassnaren van Eugene Abdukhanov van het podium rollen. Tijd voor het graag geziene Jinjer: de Oekraïense band die de laatste tijd op zowat ieder Europees festival wel te zien was. Het gezelschap opent met het prachtige uithangbord Teacher, Teacher. Een nummer dat eigenlijk meteen etaleert wat Jinjer iedereen te bieden heeft. Ondanks dat het podium akelig leeg is en drummer Ulasevic op een vrij compact drumstel tekeer gaat, is het geluid kolossaal en zo strak als Marijke van Helwegen’s gezicht. Het podiumaanzicht van de bandleden is vertrouwd met natuurlijk Tatiana Shmailyuk in fluorescerende kleding (schoenen stonden in de boen denk ik). Mevrouw is weer prima bij stem wat ervoor zorgt dat nummers als het On The Top, Perrenial en Sleep Of The Righteous en het meest bekende Pisces naar een bijzonder niveau getild worden. Tevens laten de technische lading en de grote contrastverschillen in de muziek horen waarom Jinjer een mooie afwisseling is op het affiche van vandaag. Hoewel het publiek tijdens de set nergens écht losgaat, krijgt het viertal na ieder nummer wel standaard een terecht en luid applaus. Met Home Back krijgt de wens op een stabiele situatie in eigen land een muzikale vertolking, om met het machtige Colussus een sterke set af te sluiten. Hoewel de gelaagdheid van de muziek eerder en beter tot zijn recht komt in een zaal, blijkt het geolied machine met gemak de verwachting ook op een festival in te kunnen lossen, voor zover we dat nog niets wisten.
Bay Area Interthrashional (René)
Dynamo heeft een reputatie als het gaat om thrashbands en dan specifiek die uit de Bay Area. Bands als Metallica, Slayer, Death Angel, Testament en Exodus traden al op in Eindhoven toen nog niemand buiten die befaamde wijk in San Francisco van die bands gehoord had. De organisatie van Dynamo leek het een goed idee om onder de naam Bay Area Interthrashional een eerbetoon aan al die bands te brengen en schakelde daarvoor Forbidden en Dress The Dead gitarist Craig Locicero in. Locicero schakelde enkele bekenden in om te helpen met het spelen van de nummers. Om het leuk te houden voor de muzikanten mag geen enkele artiest een van zijn eigen nummers spelen. Locicerio mag dus geen Forbidden nummers spelen. Staat een lid van Death Angel op het podium, dan wordt er geen Death Angel gespeeld en zo verder.
Hoe begin je nou zo’n potentieel legendarisch optreden? ‘Bass Solo; Take One’ gevolgd door (Anasthesia) Pulling Teeth terwijl op de grote schermen naast het podium beelden van Cliff Burton worden vertoond. HOLY SHIT!! Zo begin je inderdaad een eerbetoon aan de Bay Area. Zie ik hier en daar een traantje worden weggeveegd? Bij mij niet natuurlijk, ik had alleen stof in mijn ogen vanuit de moshpit. Whiplash begint te spelen en op het podium zien we behalve orkestleider Locicero op gitaar verder nog een heel scala aan oud gedienden. Onder andere Oimoen van D.R.I., van Toxik, Hirax zanger Katon de Penna, (Forbidden) en Mike Deleon van S.O.D. Verder zien we vandaag onder andere
De setlist bestaat voornamelijk uit nummers die afkomstig zijn van debuutalbums van Metallica, Exodus, Testament, Death Angel, Megadeth, Vio-Lence, Forbidden en Slayer. Uitzondering wordt er gemaakt voor (natuurlijk) Metallica waarbij Fight Fire With Fire en Creeping Death van de band zijn tweede album worden geplukt. Onderaan dit verslag kunnen jullie de setlist vinden van dit legendarische optreden. Lieve mensen van Dynamo en lieve artiesten uit de Bay Area, mag dit een jaarlijks terugkerend dingetje worden? Leuke triviantvraag om dit optreden een beetje een Nederlands tintje te geven: Cryptosis drummer Marco Prij was mede verantwoordelijk voor het afstellen van de drums. Een heerlijk optreden waarbij iedere aanwezige zich vermaakt heeft, dat kan niet anders!
Lamb Of God (MaartenO)
Waar we het vorige uur ruimschoots werden getrakteerd op jankende gitaren gegoten in een thrash-variant, is het het komende uur metalcore wat de klok slaat. Lamb Of God beëindigt vandaag de tour hier in Eindhoven zoals meerdere bands vandaag dat doen, hoewel er van enige vorm van vermoeidheid absoluut niets te merken is. De heren schieten explosief uit de startblokken met Memento Mori, Ruin en Walk With Me In Hell terwijl de dubbele baspedalen van drummer Art Cruz heerlijk vet in de geluidsmix staan. Het gezelschap heeft slechts enkele minuten nodig om het merendeel van het veld al volledig mee te krijgen. Er is dan ook absoluut geen reden om stil te blijven staan, want de opzwepende metalcore en lompe breaks tijdens de oudjes Now You Got Something To Die For, Laid To Rest en het nieuwtje Contractor nodigen daar absoluut toe uit. Boegbeeld Randy Blythe loopt zoals altijd rond als een ijsbeer met koudvrees en blijft werkelijk geen seconde stilstaan. De gigantische circlepit tijdens Redneck (het verveelt nooit hé) is dan ook wederom het bewijs dat Lamb Of God weet hoe ze een show op overrompelende wijze moeten spelen. Mooi ook dat een jonge knul die op de schouders van zijn pa zat na de zeer vette show een van de bekkens krijgt van drummer Art Cruz. Eén van de meest overtuigende shows van de dag, want iedere zet is een goede vandaag voor de mannen uit Richmond, Virginia.
Heaven Shall Burn (MaartenO)
Naar dit optreden was ik persoonlijk heel benieuwd. We kunnen namelijk niet ontkennen dat Heaven Shall Burn in eigen land bijvoorbeeld écht een band van formaat is, terwijl het merendeel van de vandaag aanwezige bezoekers de Duitsers wellicht niet heel goed zal kennen. Ondanks dat gegeven, staat het hard werkende kwintet hier toch mooi als co-headliner geprogrammeerd vandaag. Met ietwat vertraging begint het gezelschap aan zijn set en de vraag waarom er vertraging was, is na enkele seconde al beantwoord: de confettislierten knallen het veld op tijdens de start en ook de overige pyro-materialen staan klaar aan de voorzijde van het podium. Echter, wind vanuit de verkeerde richting zorgt ervoor dat alle plastic troep in de lucht net zo hard weer het podium terug op waait. Terwijl Heaven Shall Burn een knallende openingsstart wil wegzetten, loopt de crew ondertussen zijn stinkende best te doen om het podium vrij te krijgen van de meuk. Het ziet er wat stumperig uit en dat is zonde, maar gelukkig laten de mannen zich niet teveel uit het veld slaan hierdoor. Wat volgt is een zeer solide set met nummers uit de gehele discografie, waarbij alle instrumenten en met name de gitaren goed te horen zijn. De melodieuze death-invloeden die de band altijd al heeft toegepast in zijn muziek, komen daardoor extra goed naar voren. Toch komt het publiek maar langzaam op gang en hoewel we inmiddels ook de nodige vlammen en vuurwerk hebben gezien, lijkt de belangrijkste vlam – die van het podium richting het veld – nooit écht over te slaan. Met de wall of death tijdens het mooi en afwisselende Voice Of The Voiceless wordt een poging gedaan en ook met een oproep tot een grote circlepit tijdens Behind The Wall Of Silence wil het niet helemaal lukken. Het bescheiden karakter van de bandleden en de haast té nette uitvoering en podiumpresentatie zijn wellicht doorslaggevend hierbij. Met in het bijzonder Black Tears, Tirpitz en Endzeit laat Heaven Shall Burn namelijk echt geen steek vallen vanavond. Over de instrumentbeheersing is ook geen discussie mogelijk. Hopelijk heeft het vijftal even gespiekt bij de vorige band wat betreft de beleving op het podium, want als al het vuurwerk niet aanwezig was geweest, had het vijftal hier zijn status als co-headliner slechts mondjesmaat waar kunnen maken. Toch weer die Duitsers en pyro die zorgen voor een goede combinatie hé?
Kreator (René)
En dan is het al weer tijd voor de afsluiter. Was gisteren Exodus een absolute must see, dan is dat vandaag zeker Kreator. Wat klinken de Duitsers live toch weer ontzettend strak hé. Het is bijna alsof ik gewoon thuis een album op heb staan. Alleen zingt de hele buurt mee. De aankleding is visueel prettig om naar te kijken met de poppen die op het toneel hangen maar ook de pyro die gebruikt wordt draagt bij aan het visuele spektakel. Alles wat bij Heaven Shall Burn op het podium stond is blijven staan en dus knallen bij Kreator de confettislierten ook over het publiek.
Met maar liefst vijftien studio albums achter je naam, zullen er altijd mensen zijn die dat ene nummer graag hadden willen horen die niet gespeeld is vandaag, maar Kreator speelt dertien nummers van elf verschillende albums. De band doet dus in ieder geval zijn best om een zo breed mogelijk aanbod te serveren voor de hordes. Zanger/gitarist “Mille” dirigeert de hordes in de pit en organiseert gelijk een wall of death. Onder genot van de muzikale klanken van misschien wel de grootste Duitse (thrash-)band vermaakt het publiek zich geweldig. Kreator live is een genot om mee te maken, zowel op muzikaal gebied dan wel de podium presentetie. En dan, na Pleasure To Kill, klinken de klanken van Apocalypticon alweer door de speakers en is het feest afgelopen. Afgelopen met dit optreden, maar ook met deze jaargang van Dynamo Metalfest.
Slotwoord (René)
Dit was mijn eerste keer Dynamo. Ik kan nu gaan klagen over de lange wachtrij bij binnenkomst, of de lange wachtrijen bij de horeca op met name de eerste dag. Ook over de prijzen van het eten en drinken op het terrein kan het een en ander gezegd worden, 14 tot 16 euro voor bijvoorbeeld een broodje braadworst is echt van de gekken. Maar aan het eind van de dag, of dagen eigenlijk, heb ik even goed een fantastisch weekend gehad. Er hing een goede, relaxte sfeer (wanneer niet op een metalfestival?), er zijn nieuwe vrienden gemaakt en bovenal heeft iedereen geweldige muziek gehoord. En dan heb ik het nog niet eens over het legendarische optreden van Bay Area Interthrashional. Onder aan de streep verlaat ik Dynamo Metalfest met een positief gevoel. Bedankt allemaal, hulde aan de organisatie en al zijn vrijwilligers en tot een volgende keer!
Setlist:
Bay Area Interthrasional Setlist
- Whiplash (Metallica cover)
- Exodus (Exodus cover)
- Over The Wall (Testament cover) (with Kayla Dixon)
- Voracious Souls (Death Angel cover)
- Mechanix (Megadeth cover)
- Calling in the Coroner (Vio‐lence cover)
- Off the Edge (Forbidden cover)
- Die by the Sword (Slayer cover) (with Will Carroll)
- Metal Command (Exodus cover)
- No Remorse (Metallica cover) (with Mark Osegueda)
- Fight Fire With Fire (Metallica cover) (with Randy Blythe)
- Creeping Death (Metallica cover) (with Mark Osegueda)
Datum en locatie
21 augustus 2022, IJssportcentrum, Eindhoven
Foto's:
Links: