Op 1 maart stond de Duitse metalcoreband Electric Callboy op de mainstage van Poppodium 013 met de Tekkno tour ’23. Aangezien deze show binnen no-time was uitverkocht planden ze de dag ervoor, op 28 februari, nog een extra show die wederom uitverkocht. Electric Callboy komt niet alleen, ze nemen namelijk nog twee andere band mee naar Tilburg: Future Palace en Holding Absence. Zware Metalen is erbij voor een verslag. Wat ik precies moet verwachten is mij nog onbekend, maar ik ben ervan overtuigd dat het een feestje zal worden. Met een fout outfitje (onder lichte dwang van mijn gezelschap) vertrek ik richting Tilburg.
De eerste band van vanavond is de Duitse post-hardcore/alternatieve rockband uit Berlijn genaamd Future Palace. Deze groep bestaat uit slechts drie bandleden, met een zangeres, gitarist en een drummer. De set wordt afgetrapt met het nummer Dead Inside. Later in de set komen ook nog nummers voorbij als Ghost Chapter, Defeating Gravity en Heads Up. Toch knap hoe een band met zo weinig bandleden een optreden neer kan zetten. Met het nummer Paradise komt er een einde aan het optreden van de eerste band van deze avond.
Als tweede is het de beurt aan Holding Absence. Een band uit Cardiff (Verenigd Koninkrijk). Ze trappen hun set af met het nummer Aching Longing. Ze spelen niet slecht, maar om één of of andere reden krijgen ze het publiek niet goed mee. Tijdens een van de nummers roept zanger Lucas het publiek op om ruimte te maken, met als doel een wall of death/moshpit te starten. De aanwezigen in het publiek schuiven braaf aan de kant en maken wat ruimte. De muziek is alleen niet heel uitnodigend voor een goede pit. Zo wordt de pit nooit gestart en staat iedereen voor de rest van het nummer ongemakkelijk te kijken naar het gat in het publiek. Ik dacht dat ik Holding Absence niet kende, maar het nummer Afterlife klinkt mij bekend in de oren. Volgens mij komt deze wel vaker voorbij in een van mijn playlisten. Al met al is het geen slecht optreden. Maar het is, op dat ene nummer dat ik wel ken na, gewoon niet helemaal mijn ding. Wat mij betreft had er een iets zwaardere, iets ‘meer metal’-band mogen staan als voorprogramma. Maar gezien er ook veel niet-metalheads en nieuwe metalheads op deze avond afkomen snap ik de afweging.
De confettikanonnen zijn gevuld en de vlammenwerpers staan klaar. Electric Callboy mag beginnen! Achter het podium staat een gigantische LED-wall waarop een vrouw verschijnt die het publiek klaarstoomt voor het optreden. Zodra de mannen van Electric Callboy het podium betreden worden de eerste kilo’s confetti de lucht in geschoten. Met Tekkno Train wordt de toon meteen goed gezet voor de rest van de avond en staat meteen heel de zaal te springen.
Tijdens het nummer Castrop X Spandau verandert heel de zaal in een grote moshpit. En alsof het nog niet warm genoeg is, worden de vlammenwerpers ook nog even flink aangezet. In een zaal als Poppodium 013 heb je natuurlijk meer restricties qua vuur en andere special effects dan in een grotere zaal als de AFAS Live of iets dergelijks. Maar zoveel en zulke hoge vlammen als vandaag heb ik nog niet eerder gezien in 013. Het optreden staat natuurlijk helemaal in het teken van het nieuwste album Tekkno dat de band vorig jaar september uitbracht. Zo wordt vandaag zelfs ieder nummer op dat album gespeeld. Niet integraal, maar ze komen wel allemaal voorbij op de setlist.
Hoewel de band al ruim twaalf jaar bezig is, kwam hun grote doorbraak in 2020 met het nummer Hypa Hypa. Een nummer dat onschuldig en vrolijk begint en dat na het intro 180 graden omslaat tot een goed metalcore-moshpit-nummer. Zodra de LED-wall achter het podium roze kleurt en de drummer in een foute outfit achter het drumstel verschijnt staat heel de zaal de welbekende intro melodie mee te schreeuwen. De energie van het publiek in de zaal begint zich langzaam op te bouwen om bij de drop in een klap te ontploffen tot een gigantische moshpit. Ook hier worden de vlammenwerpers weer goed getest. Geen lullige waakvlammetjes, maar flinke steekvlammen van meters hoog. Vandaag zie ik ook voor het eerst iemand in een rolstoel de moshpit in gaan. Gewaagd, maar waarom niet? Eerder dit concert zagen we ook al iemand in een rolstoel crowdsurfen. Mooi om te zien hoe zo iemand door heel de zaal en de band aangemoedigd kan worden om mee te doen met de dingen die een willekeurig ander persoon ook zou kunnen doen.
Nadat de mannen weer even van het podium zijn verdwenen om zich om te kleden naar hun normale podiumoutfit wordt er ook even de tijd genomen om iedereen te bedanken voor hun aanwezigheid en support. Supertof natuurlijk, maar het begint erop te lijken dat er geen twee nummers gespeeld kunnen worden zonder tijd te rekken met wat onnozel gepraat. Bij het nummer Fuckboi zien we een bekend gezicht op het podium verschijnen: Maria Lessing van het eerste voorprogramma van deze avond, Future Palace.
Na Fuckboi wordt door de band gevraagd wat ruimte vrij te maken in de zaal voor een grote dansvloer. Terwijl het publiek opzij schuift, neemt een koppel in een foute outfit uit het publiek plaats in het midden van de dansvloer. Aangezien de band uit Duitsland komt is het nu dan ook tijd voor wat echte Duitse cultuur. Namelijk in de vorm van het schlagernummer Hurrikan. Het duurt dan ook niet lang voordat heel de dansvloer gevuld is met danskoppeltjes. Het nummer Hurrikan bevat hetzelfde trucje als Hypa Hypa. Het begint als onschuldig nummer, ditmaal als Duitse Schlager, en slaat vervolgens om tot deathcore. Ondanks dat het idee hetzelfde is lijkt het trucje nog steeds goed zijn werk te doen. Vooral live wanneer de zaal tijdens het tweede gedeelte van het nummer in de fik gezet wordt.
Het hele optreden staat al in het teken van energieke muziek. Daarom wordt er ook even een pauze genomen voor een wat rustiger en intiemer moment. Er verschijnt een piano op het podium waaraan zanger Kevin plaatsneemt. Nico gaat er op een krukje bij zitten en vertelt hoe hij over Kevin gedroomd heeft. Niet veel later komt gitarist Daniel met een saxofoon het podium op en speelt de welbekende melodie van Careless Whispher van George Micheal. Als het moment op licht erotische wijze escaleert worden ook nog de nummers When You Say Nothing At All van Ronan Keating en Let It Go van de Disneyfilm Frozen ten gehore gebracht. Voor het laatste nummer van de akoestische medley gaan alle zaklampjes van alle telefoons de lucht in. Heerlijk om een uitverkochte Main van 013 gevuld met metalheads vol passie I Want It That Way van de Backstreet Boys mee te zien zingen. Dit is waarschijnlijk ook de eerste en enige keer dat iemand ooit op dit nummer is gaan crowdsurfen.
Eerder deze avond hoorde we al deel II, maar met MC Thunder I zijn we helaas alweer aangekomen bij het laatste nummer van deze avond. Halverwege wordt iedereen opgeroepen elkaar bij de schouders vast te pakken om in Snollebollekes-stijl van links naar rechts te springen. Als het zich nummer opbouwt en heel de zaal MC Thunder meeschreeuwt staat iedereen mee te springen. Bij de drop worden de nodige kilo’s confetti de lucht ingeschoten en is het feest helemaal compleet. Als het nummer is afgelopen valt er een groot doek voor het podium waarop de bandleden staan afgebeeld als afgetrainde en gespierde bodybuilders met daarboven de tekst “Thank you”.
Het blijft even stil op het podium. Ik had het zelf niet meteen in de gaten, maar de echte Electric Callboy-fans weten dat dit het nog niet kan zijn. Een aantal grote hits van de band zijn namelijk nog niet gespeeld. Zo horen we na een tijdje de nodige sport en work-out geluiden (lees: kreungeluiden) achter het doek vandaan komen. Zodra het doek valt staan de mannen van Electric Callboy klaar in foute trainingspakken voor een energieke toegift. De confettikanonnen mogen wederom bijgevuld worden, want die worden bij aanvang van het nummer weer leeggeschoten. Met het nummer Pump It wilde de band in 2022 mee doen aan het Eurovisie-songfestival, waarvoor ze uiteindelijk niet geselecteerd werden door Duitsland aangezien de muziek niet “radiovriendelijk” genoeg zou zijn. Na snel omgekleed te hebben wordt ook Spaceman gespeeld. Na afloop van het nummer verschijnt de tekst “Mission complete” op de LED-wall.
Het podium blijft even leeg, maar na een tijdje komen de mannen nog een keer terug voor een tweede toegift. Ze hadden gewoon weer even tijd nodig om nóg een keer van outfit te wisselen. In witte bodywarmers en met bloempotkapsels wordt het echte laatste nummer van de avond We Got The Moves ingezet. Met een strakke, statige en serieuze blik staan de bandleden als duiven te head-bob’en op een geloopde versie van het intro. Het werkt aanstekelijk want binnen een mum van tijd staat heel de zaal mee te doen en mee te klappen. Nog één keer gaat het dak er helemaal af in de Tilburgse concertzaal en er wordt wederom niet op confetti bespaard.
Na het maken van een groepsfoto met het publiek worden de nodige setlisten, plectrums en drumstokken uitgedeeld aan het publiek. Een klein jongetje dat op de schouders van zijn vader zit krijgt in het bijzonder wat plectrums en drumstokken overhandigd. Terwijl de zaal langzaam leegstroomt, gaat het feestje voor de echte die-hards nog even door op de onder confetti bedolven dansvloer met nummers als Vamos A La Playa van Loona.
Het waren twee mooie concerten van Electric Callboy in Tilburg. Ik weet nog steeds niet hoe ik de muziek precies uit moet leggen aan iemand die er nog nooit van gehoord heeft. Het gaat namelijk echt alle kanten op. Op muzikaal vlak kan ik me voorstellen dat niet iedereen dit vindt vallen onder “echte metal”. Maar het is mooi om te zien hoeveel mensen een band als dit naar metal toe kan trekken. Wat dat betreft is dit een mooi gateway band voor nieuwe metalheads en metalheads in opleiding. Electric Callboy heeft mij vandaag vooral weten te verbazen op het gebied van de productie die ze bij zich hadden. Nu had ik ook niet verwacht dat ze enkel met wat gekleurde lampjes op zouden treden. Maar heel de productie zat gewoon strak in elkaar. De LED-wall met live beelden, de immense hoeveelheid confetti in combinatie met het vuurspektakel zorgde voor een goed geheel. Het laat zien dat de band flinke stappen heeft gemaakt de laatste tijd, en ik verwacht dat ze de komende tijd alleen nog maar verder zullen groeien. Zo staan ze later dit jaar nog als headliner van het Alcatraz festival in België. De main van Poppodium 013 uitverkopen is zeker niet niks. Het twee keer doen is nog indrukwekkender. Maar slechts enkele dagen na dit optreden wisten ze in Duitsland de Lanxess arena met 9.000 man uit te verkopen. De volgende keer dat ze terugkomen verwacht ik ze dan ook minimaal in de Mainstage Den Bosch of de AFAS Live te zien.
Setlist:
- Tekkno Train
- MC Thunder II (Dancing Like a Ninja)
- Hate/Love
- The Scene
- Castrop X Spandau
- Supernova
- Arrow of Love
- Mindreader
- Best Day
- Hypa Hypa
- Crystals
- Fuckboi
- Careless Whisper / When You Say Nothing At All / Let It Go / I Want It That Way
- Hurrikan
- Parasite
- MC Thunder
- Pump It
- Spaceman
- We Got the Moves
Datum en locatie
1 maart 2023, Poppodium 013, Tilburg
Foto's:
Niek van de Vondervoort (niekvandevondervoort.com)
Links: