Op het oog is het wellicht een ietwat vreemde combinatie: deathmetalveteranen Malevolent Creation en Konkhra op pad met blackmetalnieuwkomer Batushka, maar wat maakt dat uit? Extreme metal is extreme metal en daar leven we voor. Tessa Verstraete pakte haar camera en nam een kijkje in De Verlichte Geest in Roeselare, Remco Faasen dook zijn schrijfblok op en aanschouwde het gezelschap een dag later in Q-Factory in Amsterdam.
In Roeselare zijn de mannen van Konkhra het voorprogramma, waar ze in Amsterdam een afterparty verzorgen in de kelder van het Q-Factory complex. Het heeft als gevolg dat fotografe Tessa Verstraete keurig op tijd is om onderstaande plaatjes te schieten, maar dat schrijver Remco Faasen het concert van de Denen moet laten schieten wegens andere verplichtingen.
Het uitzendbureau voor deathmetalmusici (33 drummers, bassisten, gitaristen en zangers maken deel uit van het heden en verleden van de band) Malevolent Creation is vandaag niet gekomen om het rustig aan te doen. Zonder noemenswaardig intro stort de band Infernal Desire over de al aardig volle Q-Factory uit, om snel door te beuken met Living in Fear en Blood of the Fallen. Nu kunnen de Amerikanen natuurlijk wel om een boodschap gestuurd worden als die boodschap het maken van degelijke death metal is. Met The 13th Beast is vorig jaar in januari het – jawel – dertiende album uitgekomen. Malevolent Creation zou Malevolent Creation niet zijn als er sindsdien alweer een bezettingswisseling heeft plaatsgevonden. Zanger/bruller Lee Wollenschlaeger (geen Amerikaan met Duitse roots maar een Zuid-Amerikaan) vraagt om applaus voor drummer Ron Parmer, die nog maar twee weken deel uitmaakt van de band. Wollenschlaeger zelf doet ook nog maar sinds 2017 mee, net als bassist Josh Gibbs.
Voor de muzikale koers maakt het allemaal niet uit. Constante factor Phil Fasciana wil al sinds 1987 beuken en dus ook vanavond in Amsterdam. Dat er op het podium weinig beweging is, doet daar niets aan af. Wollenschlaeger gromt zijn lompe teksten (Blood curdled dismemberment/Pain beyond scream/scream/Slicing through sinew and bone/Blood letting extreme uit Manic Demise) gemakkelijk in de microfoon. Het is allemaal weinig verheffend, maar o zo doeltreffend. Als een vuistslag recht op je neus waarna het bloed alle kanten opspuit en, waarom ook niet, een enkele tand de zwaartekracht test.
Release the Soul, Mandatory Butchery, The Will to Kill en het heerlijk slepende Coronation of our Domain komen voorbij: Malevolent Creation hoeft zich niet eens bovenmatig in te spannen om een goede pot te spelen. Dat het geluid dan niet helemaal perfect is en we vooral het getrommel van Parmer horen, nemen we op de koop toe. Met Multiple Stab Wounds krijgen we na een fijne drie kwartier nog een toegift ook: wat wil een mens nog meer?
Krzysztof ‘Derph’ Drabikowski is ook zijn studio in het verre oosten van Polen uitgekropen. Het brein achter dé blackmetalverrassing van de laatste jaren leek de strijd te hebben verloren van zanger Bartłomiej ‘Bart’ Krysiuk die er met ‘zijn’ Batushka vandoor ging, een platencontract bij Metal Blade Records tekende en de wereld overtrok, terwijl Derph’s versie van Batushka (officieel overigens als Батюшка gestilleerd) Panikhida (officieel Панихида) digitaal in eigen beheer moest uitbrengen. Maar zie: anno maart 2020 is het stil rondom Krysiuk, is Drabikowski op pad en ligt zijn plaat keurig op cd en vinyl op de merchandisetafel.
Het podium van de uitverkochte De Verlichte Geest en de volle Q-Factory is gevuld met de inboedel van een orthodoxe kerk en staat vol met allerhande wierrookhouders, kandelaars, een altaar met schedel en een heuse lijkkijst. Aan weerszijden daarvan: schilderijen van de beide Batushka-albums. Als backdrop krijgen we een blik op een kerkhof in de nacht. Na een wel erg lang intro met gregoriaans gezang, komen er diverse gestalten op blote voeten het podium op schrijden, gehuld in zwarte gewaden met diverse symbolen. Het duurt even voordat alle kaarsen zijn aangestoken. Het gewaad met de gitaar dat naar een microfoon loopt, krijgt het meeste applaus: de aanname is dat dát Derph zelve is. Maar omdat de Pool op plaat alles in zijn eentje doet, lijkt het logischer dat juist het gewaad dat centraal op het podium eveneens achter een microfoon plaatsneemt en zich ontpopt als de zanger het bandbrein is. En hoe het gewaad zingt… Als prikkeldraad een stem had, klonk het zoals vanavond in Q-Factory. Eerlijk is eerlijk: Bart is beter. Diens stem is voller en donkerder en als voorman voelt hij zich meer op zijn gemak. Bart draagt/droeg een show van Batushka door een mis vol symbolische bewegingen op te voeren. Derph staat stil en zingt. Wat belevingsaspect betreft is het Batushka van Derph erop achteruit gegaan.
Dat neemt niet weg dat Batushka een geweldige prestatie neerzet: de combinatie tussen pure, hatelijke black metal met kerkelijk gezang blijft boeiend. Het volledige Panikhida wordt integraal gespeeld, met verder Yekteniya I: Ochishcheniye van de eerste plaat. De anonieme verzameling muzikanten weet ook nu te betoveren, te hypnotiseren, een volle zaal in opperste staat van devotie te brengen. De muziek kruipt onder je huid, neemt bezit van je als een kwade geest en zorgt voor een euforie waar doorgaans chemische middelen voor nodig zijn. En als het moet blasbeatst de band je eigenhandig naar het hiernamaals.
Na een uur zuivere speeltijd is de pret voorbij. Eén gewaad dooft op z’n gemakje alle nog brandende kaarsen en deelt ze uit aan het grijpgrage publiek. Batushka is terug van nooit weggeweest.
Datum en locatie
6 maart 2020, De Verlichte Geest, Roeselare en Q-Factory, Amsterdam
Foto's:
Tessa Verstraete
Links: