Батюшка – Панихида (Batushka – Panihida)

Geschreven door op 05-06-2019 om 23:35.

Zo, daar is dan de langverwachte tweede plaat van Batushka, het geheimzinnige Poolse gezelschap dat eind 2015 met het debuutalbum Litourgiya als een orkaan binnen kwam razen in de wereld van de extreme metal. De combinatie van black metal met de thematiek vanuit de Slavisch-orthodoxe kerk, bleek een gouden greep. Maar zoals met vrijwel alle geheimzinnige bands voor hen, is de mystiek rond Batushka wel verdwenen. Niet alleen weten we wie er schuil gingen onder de occulte monnikskappen,  het drietal dat de debuutplaat maakte, is al lang niet meer. Sterker nog: Batushka bleek zó orthodox dat er net als in het echte kerkelijke leven een schisma plaatsvond.

Er zijn nu twee Batushka’s. Dat van zanger Варфоломей, ofwel Bartłomiej ‘Bart’ Krysiuk en zanger/gitarist/bassist Кристофор, in leesbare taal Krzysztof ‘Derph’ Drabikowski. De hele soap leverde Batushka een eigen doorlopend nieuwsbericht op Zware Metalen op, anders raken we het overzicht maar kwijt. De algemene consensus is dat Derph wordt gezien als het mastermind achter het originele Batushka, maar de meer bijdehante Bart scoorde een deal bij platenmaatschappij Metal Blade. Die brengt daar volgende maand Hospodi uit. In eigen beheer heeft Derph nu Панихида uitgegeven. Dat laat zich overigens vertalen als Panihida in het Bulgaars. Of Panichid in het Engels en Herdenking in het Nederlands.

Verdomme Faasen, kunnen we het nu eindelijk over de muziek gaan hebben? Nou, graag. Want Кристофор heeft voor een bijzonder passende opvolger van het debuut gezorgd. Litourgiya is niet overtroffen, maar dat kon ook bijna niet. De verrassing was toen compleet, nu rest vergelijken. En dan klinkt Panihida iets meer als een soloproject met iets minder aansprekend drumwerk, iets minder mystieke klanken en iets mindere zang. De reden waarom Derph voor de realisatie van zijn eerste plaat een zanger en een drummer inschakelde, horen we nu.

Dat is echter slechts een kleine kanttekening bij dit nieuwe meesterwerk van de Pool. Want een meesterwerk is ook Panihida geworden. De nummers heten allemaal Песнь (wat zich weer laat vertalen met Lied) en zijn net als op de eerste plaat genummerd van 1 tot en met 8. Stuk voor stuk zijn het tracks die kalm worden opgebouwd met rustgevende klanken en effecten, om langzaam te ontbranden tot allesverwoestende granaatbommen waarbij de cleane, galmende zang van Derph overgaat in woest en smerig blackmetalgeraas. Toegegeven: de vocalen van Bart zijn sterker en voller, maar Derph hoeft zich absoluut niet te schamen voor zijn strot.

De onderlinge variatie tussen Песнь 1 tot en met 8 had wat meer onderscheidend gemogen, maar dan nog is Панихида als een heerlijke trip door een woeste zee waarbij de golven van extreme metal hun best doen je kopje onder te laten gaan. Dat lukt echter niet, na ruim veertig minuten sta je nog fier overeind en wil je maar één ding doen: omkeren en je opnieuw onderdompelen in de muzikale genialiteit van Krzysztof ‘Derph’ Drabikowski. Zijn Panihida is er een voor de eeuwigheid. En omdat het album de man alleen nog maar tijd en geld heeft gekost, zou het iedere liefhebber van de betere black metal sieren even tijd vrij te maken om de plaat via Bandcamp te kopen.

Score:

90/100

Label:

Eigen beheer, 2019

Tracklisting: 

  1. Песнь 1
  2. Песнь 2
  3. Песнь 3
  4. Песнь 4
  5. Песнь 5
  6. Песнь 6
  7. Песнь 7
  8. Песнь 8

Line-up:

  • Кристофор – Alles

Links: