In de serie “Zwaar Metaal roest niet” gaat Zware Metalen op zoek naar verdwenen bands uit het metalwereldje. Jewel was ooit het best bewaarde geheim van de Nederlandse metal. Ze speelden alle zalen plat met een erg energieke liveshow maar, mede door het ontbreken van een platencontract, brak de band nooit echt door. Via internet werd de band snel gevonden en binnen no-time zat er een bericht in mijn postvak van zanger Rick Ambrose waarin hij aangaf wel mee te willen werken aan een interview. In eerste instantie beantwoordt hij de vragen, maar op zijn initiatief wordt ook gitarist Henky Backer betrokken. Jewel blijkt nog steeds te bestaan en heeft tegen het einde van dit interview nog een verrassing voor ons in petto. De bij dit interview geplaatste foto’s komen van de band zelf.
Vertel eens iets over het ontstaan van de band?
Rick: Henky is de oprichter van de band dus die kan dit allemaal beter verwoorden dan ik.
Henky: na een avontuur met klassieke muziek ben ik de broertjes Meyer tegengekomen en die hadden wel zin om een metalband te beginnen. En zo ontstond de band Sword. Cor Meyer, de zanger, hield het al snel voor gezien en zo ontstond een lange zoektocht naar de juiste zanger en na vele voorgangers is dat uiteindelijk Rick geworden. Intussen was er ook een Canadese band met de naam Sword en dus moest er een nieuwe naam komen. Nu was ik altijd al gecharmeerd van palindromen, dat zijn woorden die je om kan draaien en in spiegelbeeld kan lezen. En met het woord Jewel kan dat ook want een J is ook een omgedraaide L, als je begrijpt wat ik bedoel, en zo werd de band naam omgedoopt in Jewel en heb ik het logo ontworpen.
Waren jullie al vrinden voor de band begon, wat was de motivatie en wat waren destijds de ambities?
Rick: nee we waren geen vrienden. We leerden elkaar eigenlijk kennen doordat we muziek gingen maken. Een leuke anekdote is wel dat toen ze mij vroegen om bij Jewel te komen zingen ik eerst ben langs gegaan om de muziek te luisteren. Ik vond het over het geheel allemaal best goed klinken, maar toen ik het nummer Mystery Of Fate hoorde was ik verkocht. Ik heb toen aangegeven alle zanglijnen en teksten te willen veranderen en dat viel in het begin, begrijpelijkerwijs, niet helemaal goed. Maar achteraf heb ik mijn gelijk bewezen. Op deze manier waren de songs ook een stukje van mij en kon ik me er helemaal voor geven.
Waar en hoe vaak oefenden jullie?
Rick: dit is ook een leuk verhaal. Eigenlijk oefende alleen de band, ik woonde toen best een eind uit de buurt en deed mijn oefeningen thuis. Later speelden we zoveel dat we onderweg of tijdens soundchecks nieuwe nummers oefenden, hahaha.
Kun je je het eerste optreden nog herinneren? Waar was dat en hoe ging het?
Rick: ik moet even graven maar volgens mij was dat in de Boerderij in Schagen. In ieder geval voor mij. Ik denk dat Henk meer kan vertellen over de eerdere concerten.
Henky: het eerste optreden van Sword was in Heemstede in het voorprogramma van Highway Chile. Voordat Rick erbij kwam hadden we dus al heel veel opgetreden. Het Japanse Loudness was altijd een grote inspiratie bron voor mij en toen we de kans kregen in hun voorprogramma te spelen was dat voor mij een droom die uitkwam. Maar we hebben bijvoorbeeld ook een keer in Paradiso gespeeld terwijl Bruce Dickinson van Iron Maiden in de zaal aanwezig was en later bij ons in de kleedkamer kwam.
Jullie stonden lange tijd bekend als “de beste band uit Nederland zonder platencontract”. Toch zijn er wat releases gedaan. Was dat allemaal in eigen beheer?
Rick: ja we hebben er speciaal Classic Trash Records voor opgericht. Er was zelfs een periode dat we de best verkopende eigen beheerband van Nederland waren. We waren bezig met een Amerikaans label dat interesse had en we hebben wat contact met Duitse maatschappijen gehad. Helaas… het mocht niet zo zijn.
Wat vind je zelf het hoogtepunt uit je carrière?
Rick: persoonlijk vind ik het hoogtepunt uit onze carrière de concerten in Georgië, Rusland. Dit was een waar avontuur en geweldig om in voetbalstadions te staan. Ongekend voor die tijd (1989). En natuurlijk mag het opnemen van Revolution In Heaven niet ontbreken. Dit was zeker een hoogtepunt voor ons allen.
Wat is het verhaal met betrekking tot het eind van de band. Wat was daar de reden van?
Rick: eigenlijk is dit het minst leuke van de hele Jewel periode, maar het uitblijven van het grote succes en de maatschappijen die niet wilden of konden, dreven ons eigenlijk uit elkaar. We verschilden steeds meer van mening. Mede omdat het frustrerend was om overal de goede recensies te lezen maar geen stap verder te komen. Jewel bloeide dood.
Word je nog weleens ergens herkend door iemand die jullie destijds live heeft gezien?
Rick: hahaha. Ja dat gebeurde geregeld. We waren ook erg close met onze fans.
Ze kwamen bij ons op het podium en in de kleedkamer. Dus ja, dan kom je elkaar bij festivals tegen en dan ga je daar lekker verder met kletsen en wat drinken.
Luister je nog weleens naar metal en zo ja, welke bands?
Rick: doordat ik wat ouder word is mijn muzikale voorkeur wel wat veranderd. Ik luister nog steeds naar metal maar ben meer de Industrialkant op gegaan. Ook luister ik naar wat rustigere dingen zoals country en dat soort. Mijn favoriete bands zijn dan ook Stabbing Westward, Jag Panzer, Mark Lanegan, Rob Zombie, Johnny Cash, Slayer en Celldweller om er maar een paar te noemen.
Henky: vroeger moest ik niets hebben van keyboards maar nu zijn dat juist mijn favoriete bands. Waar ik nu veel naar luister zijn bands als Amorphis en Myrath. Wel degelijk metal dus maar dan progressief, folk of desert metal.
Ik ging ervan uit dat Jewel niet meer bestaat. Maar in 2017 speelde Jewel nog met een nieuwe zanger (Nico Perreijn). Jij neemt dit interview af. Betekent dit dat je terug bent bij Jewel?
Rick: de periode van Nico zou Henky je meer over kunnen vertellen. Ik vond dat Nico niks te zoeken had in Jewel. De reden dat ik weer terug op mijn plek ben, komt omdat ik samen met de oude manager van Jewel (Frank Misset) die in de stichting zit van Classic Trash records en wij de cd Revolution In Heaven op vinyl uit wilden brengen. We vonden dat we Henky daarin moesten betrekken omdat hij de componist van de muziek is en zodoende heb ik Henky gebeld en het verhaal uitgelegd. En het verliep verder zo goed dat we weer besloten om wat muziek te gaan maken.
Henky: Robert Haagsma wilde een compilatie cd uitbrengen met Nederlandse metal bands uit de jaren ’80 en vroeg mij of hij Excalibur van Sword daar op mocht zetten. Dat werd de cd “Dutch Steel”. Als vervolg daarop werd toen VERY ‘EAVY presents DUTCH STEEEL georganiseerd waar de bands van de cd op speelden. Het was de bedoeling daar als Sword op te treden, want zo stonden we ook op de plaat, maar gaandeweg werd dat Sword/Jewel omdat er tenslotte drie oud Jewel-leden bij betrokken waren. Voor het oude Sword-werk had ik Nico in gedachten maar er was ook een andere oud Sword-zanger van de partij namelijk Peter Ort.
Wat is de status van Jewel tegenwoordig?
Rick: Jewel is op dit moment een project. We werken aan wat opnamen samen.
We hebben geen haast meer en op die manier kunnen we meer energie leggen in de muziek die we schrijven en er met meer aandacht aan werken. Voor zover wij kunnen nagaan bevalt dit bij iedereen.
Spelen jullie tegenwoordig nog live en zo ja, in welke bezetting?
Rick: gezien de Covid-situatie in de wereld ziet het er niet uit dat dit ooit nog gaat gebeuren. Daarbij worden we allemaal wat ouder dus ik zou niet verwachten dat je Jewel ooit nog ziet met een zanger hangend aan het plafond en een gitarist die de hele zaal door rent. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Wat is er volgens jullie veranderd in de muziekwereld sinds de oprichting van Jewel?
Rick: teveel om op te noemen. Verschillende stromingen in de rock en metal zorgen ervoor dat we ondertussen toch al ruim veertig jaar naar metal kunnen luisteren. Wat begon met bands als Motörhead is doorgegroeid naar bands als Rammstein. Dat is toch wel een mooie ontwikkeling vind ik zelf.
Henky: wat veranderd is, is de manier waarop de muziek bij de mensen komt. Spotify en in mindere mate YouTube hebben er voor gezorgd dat alleen nog fans cd’s of lp’s kopen. Social media speelt een grote rol in hoe bands bekend worden. Ik ben er van overtuigd dat als social media hadden bestaan begin jaren ’90 dat Jewel het wel gehaald had.
Is er tenslotte nog iets wat je kwijt wilt?
Rick: natuurlijk wil ik nog wat kwijt en dat is de toekomst van Jewel. We zijn op dit moment druk bezig met de opnamen van een volledig akoestisch album. Dat wil zeggen dat we onze rustige songs opnieuw aan het opnemen zijn maar ook dat we de oudere, hardere nummers aan het bewerken en opnieuw aan het arrangeren zijn. Je kunt dan denken aan nummers als La Morta en Circle Of Despair die een volledig nieuw arrangement hebben. Zanglijnen die beter passen bij de nieuwe songstructuur maar toch dat het wel herkenbaar blijft als een Jewel-song.
Henky: de samenwerking is weer als vanouds. We voelen elkaar nog steeds goed aan en hebben weer de grootste lol als we samen muziek maken. De akoestische versies van de nummers zullen je verbazen. Zo is La Morta in een country jasje gestoken inclusief banjo gespeeld door niemand minder dan… Nee, dat zeggen we niet. We houden de spanning erin.
Lees ook aflevering 1: Creepmime.
Link: