Het Deense Anubis Gate is al sinds 2001 in verschillende bezettingen actief. In deze 22 jaar heeft het geluid van de band zich op een interessante wijze ontwikkeld. De eerste twee albums van de band, met Torben Askholm op zang, lijken erg geïnspireerd op de progressieve US power metal uit de jaren ’80. De band klinkt hier nog onstuimig en rauw. Op de albums Andromeda Unchained en The Detatched, met Jacob Hansen (jawel, voormalig brulboei en gitarist van Invocator en tegenwoordig veelgevraagd producer) op zang, klinkt de band wat gepolijster, maar niet minder indrukwekkend.
Vanaf het vijfde titelloze album neemt bassist Henrik Fevre ook de vocalen voor zijn rekening. Dit album is weliswaar nog steeds stevig in de metal geworteld, maar andere invloeden en het rijkere gebruik van keyboards zorgen voor een dynamischer geluid. Ook krijgt de zang krijgt een grotere rol dankzij de vele meerstemmige partijen. Ondanks dat het progressieve karakter van de band behouden blijft, worden de albums in de loop der tijd iets toegankelijker qua geluid.
Dat toegankelijke laat de band op het nieuwste album horen met nummers als Emergence, The Phoenix en Equation. Drie enorm verschillende nummers, waarbij gitaar gedreven opener Emergence stevig uit de startblokken schiet en de metalen kant van de band goed laat horen, terwijl The Phoenix begint als een jaren ’80 popnummer maar gaandeweg transformeert tot een heerlijk rocknummer. Ook het opzwepende Equations kent een heerlijke ‘four-on-the-floor drive’ waarbij het lastig is om stil te blijven zitten.
In de complexere nummers verstaat Anubis Gate de kunst complexe ritmes en patronen toegankelijk te brengen, terwijl er voor de doorgewinterde progliefhebber genoeg te halen is. Luister maar eens naar het eclectische Number Stations, waar de band ingenieus speelt met maatsoortwisselingen en syncopen terwijl je als luisteraar in de flow van het nummer blijft. De fusion-achtige gitaarsolo op het einde maakt het nummer helemaal af.
Het dreigende The Intergalactic Dream Of Stardom is wat mij betreft het hoogtepunt van het album. Gedurende negen minuten neemt Anubis Gate je op een luistertrip langs sfeervolle soundscapes, zware staccato gitaarriffs, epische zanglijnen en indrukwekkende gitaarsolo’s. Dit nummer gaat dan weer naadloos over in het zware World Of Clay waar de band laat horen de powermetalroots nog niet te zijn vergeten.
Anubis Gate bestaat uit meer dan capabele muzikanten en muzikaal zit Interference dan ook voortreffelijk in elkaar. Het sterkste wapen van de band is echter de fantastische zang van Henrik Fevre. Met zijn heldere stem zingt hij de nummers echt naar een hoger niveau en zorgt hij dat de band zich in het genre onderscheidt van de massa. Interference gaat hoog scoren op menig jaarlijst en is naast Haken’s Fauna wat mij betreft het beste dat in het progressieve genre is uitgekomen in 2023 tot nu toe.
Score:
90/100
Label:
No Dust Records, 2023
Tracklisting:
- Emergence
- Ignorance Is Bliss
- Number Stations
- The Phoenix
- Equations
- Dissonance Consonance
- The Intergalactic Dream Of Stardom
- World Of Clay
- Interference
- Absence
Line-up:
- Henrik Fevre – Zang, basgitaar
- Kim Olesen – Gitaar, keyboards
- Michael Bodin – Gitaar
- Morten Gade Sørensen – Drums
Links: