Beter slechte reclame dan geen reclame, het is een feit. On a Journey Through Time and Space kreeg mijn laagste score in tijden aangesmeerd, maar dat was nog steeds een aangenamere zaak om te doen dan de zoveelste doorsnee satansplaat of corecrap een 66/100 te moeten geven. Daarom geef ik ook meteen het woord aan de eigenaar van de zaak voor zijn Zware Metalen “redemption”.
Dag Walter Fornication. Of is het Wouter Fornication?
Walter Fornication. Ja, ik weet het, het is een ietwat komische bijnaam. Het is verzonnen door een Duitse collega uit Berlijn met wie ik bevriend was en met wie ik zeven jaar geleden ook muziek maakte. Die naam is uiteindelijk wel bij mij blijven hangen en gebruik ik momenteel ook als alias/pseudoniem voor de muziek en teksten die ik zelf schrijf en gebruik.
Walter Fornication begon zijn activiteit in 2015 in Rotterdam. Waarom besloot je muziek te maken?
Ik heb hiervoor in een aantal bandjes gespeeld, voornamelijk als gitarist. Deze bandjes wilden helaas niet echt van de grond wilden komen. Dit kwam, behalve door persoonlijke affaires, ook omdat ik voor mijn studie en werk meerdere malen in het buitenland heb moeten doorbrengen en daardoor geen tijd had om met bandjes door te gaan.
Of iets in dergelijke zin.
Ik wilde echter wel heel graag verder gaan met muziek maken en ook leren mijn eigen muziek te produceren. Daarom heb ik besloten om in september 2015 mijn eigen home studio op te zetten en voorlopig op deze manier verder te gaan.
Je hebt in 2017 een langspeler uitgebracht, volledig zelf. Heb je een home studio?
Ja, de muziek en de teksten op beide albums heb ik helemaal zelf geschreven en opgenomen. De nummers J.C. Denton en Assassin zijn echter wel geïnspireerd op game-muziek uit de Deus-Ex en Assassins Creed spellenseries. Ik heb echter wel aan beide nummers mijn eigen draai gegeven. De nummers op beide albums zijn echter later nog wel opnieuw gemixt en gemastered door een vriend van me die ook een eigen home studio heeft. Het is dus in principe zijn uiteindelijke mix die je hoort op beide albums.
Je album On a Journey Through Time and Space werd niet bepaald zacht onthaald op Zware Metalen. Ikzelf schreef de recensie en ik kon kop noch staart krijgen aan de muziek. Het lijkt wel alsof er opzettelijk naast de maat gespeeld wordt, terwijl er een pak productie aan te pas komt. Wat was je opzet hierbij, is dat echt de bedoeling?
Ik kan me voorstellen dat je dat zou denken. Dit album was echter een groot experiment, ook voor mezelf. Ik heb op dit album geprobeerd een nieuwe, eigen stijl te ontwikkelen door verschillende genres, waaronder met name melodische death, old school death, heavy maar ook wel synthwave, op een geloofwaardige manier aan elkaar te koppelen. Ik weet dat de uitvoering van de nummers niet perfect is en dat de productiekwaliteit ook nog wel echt te wensen overlaat. Vooral het nummer J.C. Denton is op sommige plaatsen qua ritme en qua timing echt niet goed gelukt. Ik heb er nog aan gedacht om dit nummer van de plaat te verwijderen maar ik vond desondanks dat dit nummer qua thematiek wel op het album paste. Ik kan me voorstellen dat deze plaat misschien amateuristisch klinkt, maar ik was wel tevreden met het uiteindelijke resultaat of wat ik tot nu toe heb bereikt.
Het album bevat daarnaast ook veel aparte maatsoorten. De intro van het nummer The Dark Ages, met de dodenmarsdrums, begint bijvoorbeeld in een 21/6 maat. Ook heb ik bijvoorbeeld veel 6/4 maten gebruikt in een nummer als This Perfect Day. Ik vind echter de bewering dat er op het album geen drie seconden in dezelfde maat gespeeld zou worden of dat er helemaal geen structuur zou zitten in de nummers op dit album wel schromelijk overdreven. Als je echter z’n azijnpisser bent die vindt dat alles op een album continu op elkaar moet lijken of dat alles in een standaard vierkwartsmaat gespeeld moet zijn dan is dit album ook inderdaad niet aan jou besteed. Als ik een volgend solo album zou maken zou ik het echter nu wel anders gaan aanpakken en sowieso meer tijd nemen om een betere productie en een strakkere uitvoering van de nummers te bereiken.
Kun je je voorstellen dat mensen beginnen te twijfelen over het feit of deze muziek al dan niet bedoeld is om te irriteren in plaats van te intrigeren? Of dat er drugsgebruik in het spel is?
Ik kan me zeker voorstellen dat mensen misschien denken dat er drugsgebruik in het spel is. Zeker als je bijvoorbeeld naar een nummer zoals The Universe Is A Mystery luistert. Het is echter niet mijn intentie geweest om mensen met deze muziek te irriteren. Bovendien, laten we eerlijk zijn. Hoeveel muzikanten hebben er nou nog nooit drugs gebruikt bij het maken van hun muziek?
Welke bands vind je vergelijkbaar met Walter Fornication?
Dat vind ik een moeilijke vraag.
Ik kan je wel zeggen welke artiesten of bands een inspiratie voor mij zijn geweest. Ik denk dat de Iron Maiden invloeden vooral tijdens de eerste nummers op dit album duidelijk te horen zijn. Vooral de dubbele leadgitaarmelodieën op twee octaven. Op het vorige album ben ik echter begonnen met een Megadeth-achtige intro, een band die ook voor mij een inspiratie is geweest. Daarnaast luister ik ook veel naar old school en melodic death metal. Denk aan bands zoals Arch Enemy of Bolt Thrower. Ik beschouw het in ieder geval persoonlijk als een compliment als mensen je niet gelijk in een hokje kunnen plaatsen of je direct kunnen vergelijken met een andere artiest.
Na het bekijken van je Youtube-films wordt duidelijk dat je inderdaad fan bent van Iron Maiden. Dat hoor je ook enigszins terug op deze plaat. Waarom besloot je om eerder de extreme kant van metal op te zoeken in plaats van heavy metal te spelen?
Ik denk dat extreme metal meer past bij mijn stem en dat extreme metal tegenwoordig ook meer mainstream of populair is. Ik vind het echter wel jammer dat er tegenwoordig nog meer heel weinig nieuwe heavy metalbands zijn.
Je bent duidelijk met geschiedenis bezig. Is deze plaat bedoeld als een geschiedenisles of wil je een rode draad aangeven doorheen de verschillende verhalen die je brengt, of een groter verhaal dat alles overstijgt?
Inderdaad, ik heb zelf ook nog een tijdje geschiedenis gestudeerd aan de universiteit. Deze plaat is inderdaad een soort geschiedenisreis, behalve dan dat de thema’s op dit album niet in een chronologische tijdsvolgorde staan. De thema’s op dit album zijn zowel fictief als non-fictief. Chronologisch gezien begint het album met het nummer Feuer und Eis (Die Erschaffung der Welten) wat eigenlijk het scheppingsverhaal is volgens de Germaanse/Noorse mythologie.
Het nummer This Perfect Day is gebaseerd op het gelijknamige boek van de inmiddels overleden schrijver Ira Levin en gaat over een dystopische, toekomstige wereld in het fictieve jaar 141 waarin één supercomputer de hele mensheid beheerst. De nummers The Dark Ages en History Misanthropy behandelen echter wel echte historische gebeurtenissen. In dit geval de Vroege Middeleeuwen met de opkomst van Karel de Grote en de indoctrinatie van de nazi’s voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Ik ben met dit album desalniettemin ook op de actualiteiten ingegaan. Het nummer Mediacracy gaat met name over ‘fake news’ en de rol van de media. Het nummer A Lost Generation gaat ook over ‘identiteitspolitiek’ en over het feit dat we ons blindstaren op onderlinge verschillen tussen groepen mensen terwijl we eigenlijk geen oog hebben voor de echte problemen in de wereld die ons allemaal aangaan. Er is inderdaad een rode draad of een groter verhaal op dit album dat alle andere verhalen overstijgt en dat is het verhaal dat het menselijk bestaan eigenlijk een voortdurende strijd is.
Desondanks, als het puntje bij paaltje komt, zie je dat er toch altijd mensen opstaan die voor dit bestaan willen strijden. Ook al is alles dat gebeurt maar relatief als je bekijkt in het oneindig grote en tijdloze universum. Zo eindigt het album uiteindelijk ook. Met een buitenaards wezen dat toch vrolijk verder danst op de golven van oneindigheid.
Wie heeft de videoclips geassembleerd van Walter Fornication?
De videoclips zijn geassembleerd door Drain Hope, een motions graphic designer uit Londen (oorspronkelijk uit Griekenland) die met mij contact had opgenomen. Hij heeft ook videoclips gemaakt voor artiesten zoals Chaos of Gutslit uit India, maar ook bijvoorbeeld voor Ursinne. Ik kan jullie zeker aanraden om een keer zijn portfolio te checken op Facebook of Behance.
Wat stelt het logo van de band voor?
Dat is een goede vraag. Het logo is gemaakt door een vriend van me die ook de album art van het eerste album voor me heeft gemaakt. Het heeft inderdaad wel wat weg van een wietblad, ja. Misschien past het daarom ook wel bij deze muziek.
Wat kunnen we nog verwachten van je in de toekomst?
Kort nadat ik dit album uitgebracht had, september vorig jaar, werd ik benaderd door een vriend van me die al meer dan twintig jaar met muziek bezig is en sinds 1991 ook al met zijn eigen band bezig is. Hij had mij gevraagd, na het horen van dit album, om het verhaal en de songteksten voor zijn nieuwe album te schrijven. Het afgelopen half jaar ben ik daarom vooral met hem bezig geweest met het bedenken en schrijven van het verhaal en de songteksten voor dit nieuwe album dat uitgegeven zal worden onder de naam Complex Entity: Project Sentient. Momenteel zijn we bezig met de opnames van het eerste nummer: Forgotten.
Daarnaast hebben we de eerste vier songteksten net als de hoofdlijnen van het verhaal grotendeels geschreven. Ik wil nog niet te veel verklappen over het verhaal op het album en de context erachter. Behalve dan dat het verhaal zich zal afspelen in het jaar 3175 na christus in een post-apocalyptische wereld en dat het verhaal vooral zal gaan over de rol van artificiële intelligentie en machines met menselijke emoties. Muzikaal gezien wordt het een soort progressieve metal-opera à la Ayreon waarvoor we ook al gastzangers en gastzangeressen gevonden hebben die we uiteindelijk zullen uitnodigen. Qua muziek en qua thematiek sluit dit project dus ook goed aan bij dit album. Daarnaast denk ik dat ik van dit project ook veel kan leren. In ieder geval mocht je van dit soort muziek houden, houd dit dan in de gaten!
Wat was jouw favoriete album van 2017?
Ik denk dat dat voor mij wel Obituary’s zelfbenoemde album Obituary was. Ik denk dat Obituary wel één van mijn favoriete death metalbands blijft. Live stelt de band ook nooit teleur. Wat ik jullie zeker ook kan aanraden van vorig jaar was de EP Breaking Class van de Amerikaanse thrash metalband Toxik uit New York. Deze band heeft helaas sinds 1989 geen langspelers meer uitgebracht, maar als je van meer technisch georiënteerde thrash houdt moet je dit zeker een keer gaan checken.
Dat was het voor mij, nog een woordje voor de lezers?
Ik hoop dat er hier mensen zijn die dit album of mijn poging om dit album te maken wel kunnen waarderen. Mocht je dit album overigens niets vinden en meer van nummers zoals History Misanthropy houden: ik heb in 2016 ook nog een demo album gemaakt genaamd A Revolution’s Dawn. Dit album is ook redelijk experimenteel echter staan er op dit album wel meer thrash metal/sludge-achtige nummers. Verwacht ook niet te veel van dit album qua productie, maar als ik terugkijk denk ik dat dit album op sommige vlakken toch wel beter gelukt is dan On A Journey Through Time And Space. Ik ga in ieder geval dit jaar aan de slag met Project Sentient om hopelijk wel een echt kick-ass album neer te zetten.
Bij deze. Bedankt.
Links: