Veil Of Death, Ruptured, het derde studio-album van de Nederlandse blackmetaltrots Asagraum, werd eind vorig jaar uitgebracht en maakte veel indruk. Derde keer is scheepsrecht zegt men, maar in het geval van Asagraum lag de lat al elke keer hoog. Toch blonk het nieuwe album op verschillende vlakken uit. Het viel vooral op omwille van zijn coherentie: het toonde nog veel meer samenhang in stijl en sfeer dan de eerste twee albums. Maar dat was niet de enige troef van Asagraums nieuwste. Het titelnummer bleek een regelrechte adrenalinebom te zijn die de luisteraar met een ongeëvenaarde bevlogenheid naar de keel greep. En over bevlogenheid gesproken: de passie waarmee Obscura (gitarist, bassist, songwriter en vocalist) zich op dit album volledig overgeeft aan het zwartste dat metal te bieden kan hebben is hartverwarmend en ijzingwekkend tegelijk. Die bezieling was niet alleen te horen in de woede en haat die uitstraalde van de hardere passages op het album, die ze met haar dodelijk giftige schreeuw van een extra duistere dimensie wist te voorzien, maar ook in de troosteloze melancholie van De Verloren Tijd of De Waanzin Roept Mijn Naam, de twee nummers in de eigen landstaal. Na het beluisteren van Veil Of Death, Ruptured kan je als luisteraar enkel concluderen dat Obscura en haar rechterhand, A. Morthaemer, hun hart en ziel in dit werk hebben gelegd. Reden genoeg om meesterbrein Obscura eens aan de tand te voelen over haar nieuwste creatie. Net zoals het album was haar repliek telkens kort maar krachtig. En recht uit het hart.
Als recensent van jullie nieuwste album, Veil Of Death, Ruptured, was ik danig onder de indruk van de kwaliteit van het geleverde werk. Het viel me vooral op dat de samenhang in stijl en sfeer op dit derde album nog een stuk sterker is, of tenminste nog beter uitgebalanceerd, dan op de vorige twee releases. Hebt u hier bij het schrijven van Veil Of Death, Ruptured extra aandacht aan besteed?
Asagraum is op dit moment een duo, waarbij A. Morthaemer de drums voor haar rekening neemt en ik het componeren en opnemen van de rest van de muziek en ook het schrijven van de teksten. Ik heb voor de kwaliteit van ieder album alles gedaan dat in mijn vermogen lag. Het is goed om te horen dat je als luisteraar nog steeds progressie hoort. Ieder album heeft z’n eigen verhaal en tijdens het schrijven van Veil of Death, Ruptured heb ik veel meegemaakt in zowel positieve als negatieve zin. Deze extremen zijn waarschijnlijk wel bevorderlijk geweest voor het creëren van sfeer.
Het album heeft een intrigerende titel. Wat is de precieze betekenis die hierachter ligt? Hebt u bij het schrijven en tot stand brengen van dit album gewerkt vanuit een centraal thema, waar alle nummers mee verbonden zijn, of bent u vertrokken vanuit muzikale ideeën en hebt u daar dan een overkoepelende titel rond geformuleerd?
De titel staat voor het schemerige gebied tussen het aardse leven en de dood, bereikbaar via rituelen, visioenen, lucide dromen en psychedelische reizen. Alle teksten zijn op een bepaalde manier verbonden met dit thema. Het titelnummer gaat over een diepgaande psychedelische reis. Fearless Dominance gaat over het oproepen van een demoon en deze zien in een visioen. Impure Fire handelt over perverse lust naar de doden en De Waanzin Roept Mijn Naam over liefde die omslaat in haat en moord. De Verloren Tijd gaat over krankzinnig worden en zelfmoord, Ignem Purificat Lilitu dan weer over seksuele rituele extase.
Ook de cover art van het nieuwe album is niet alledaags, en al zeker niet voor een blackmetalband. Jullie staan als twee geesten in een plas water: kan u de symboliek hierachter verklaren voor ons?
Veil of Death, Ruptured is qua thema en teksten veel persoonlijker dan zijn voorgangers, daarom vond ik een meer persoonlijke afbeelding op de cover toepasselijk. We poseren als de “Witte Wieven” uit de Nederlandse mythe. Niet dood, niet levend. Eén met het smerige, rottende water en de botten van de doden.
Nog opvallend: jullie bandlogo staat niet op de albumcover. Wel een nogal mystiek ogende sigil. Wat is de betekenis hiervan? Is het originele bandlogo definitief opgeborgen?
Het bandlogo blijft. De sigil is specifiek ontworpen voor dit album. Dit symbool heb ik zelf ontworpen en staat voor de wereld tussen leven en dood, het thema van het album. Het heeft een krachtige uitstraling die de aandacht trekt, daarom leek het me een perfecte aanvulling van de cover.
Net als op Dawn of Infinite Fire staan er twee Nederlandstalige nummers op de nieuwe plaat. Het valt op dat net die twee nummers heel wat emotionele diepgang bevatten, in een sfeer van openlijke melancholie en tristesse. De emotie is hier mijns inziens tastbaarder aanwezig dan op de andere tracks. Grijpt u bewust of onbewust terug naar uw eigen moedertaal om uw diepste emoties beter onder woorden te kunnen brengen?
Dat klopt, voor meer persoonlijke thema’s gebruik ik liefst mijn eigen moedertaal.
Black metal is een genre dat van nature leeft vanuit intensiteit en een diepgevoelde persoonlijke overtuiging. Toch viel het me bij het beluisteren van Veil Of Death, Ruptured op dat u de teksten naar voor brengt met een, zelfs naar blackmetalnormen, uitzonderlijke overgave. Het is duidelijk dat u uw ziel volledig in dit album hebt gelegd. Heeft Veil Of Death, Ruptured misschien een persoonlijke betekenis voor u? Of is er één bepaald nummer dat voor u een extra betekenis heeft?
De tekst van Veil of Death, Ruptured is geschreven naar aanleiding van een aantal persoonlijke ervaringen met psychedelica zoals paddestoelen en Ayahuasca. Deze ervaringen hebben mij erg veel levenswijsheid, inzicht en creativiteit gebracht, alsmede contact met de natuur en de levende energie van de planten. Het nummer heeft dus zeker een speciale betekenis voor mij, maar dat hebben alle nummers op dit album op hun eigen manier.
Nog even een vraag over de Nederlandstalige nummers. Vindt u het moeilijker om teksten in het Nederlands te schrijven en/of in te zingen? Is het Nederlands volgens u voldoende geschikt als voertaal voor een blackmetalnummer? Voelt u soms enige drempelvrees wanneer u die nummers in de studio of tijdens een live optreden moet uitvoeren, omdat u zich in de eigen taal meer bloot geeft, zowel aan uzelf als aan uw publiek?
Ik vind het niet moeilijk om in mijn eigen taal te zingen. Het is voor mij juist makkelijker om poëtische en diepgaande teksten te schrijven in het Nederlands. Ik ben trots op het resultaat en breng dit ook graag live. De reden dat ik toch grotendeels in het Engels schrijf is dat ik het satanisme en mijn gedachten en creaties in het algemeen ook graag wil overbrengen aan het internationale publiek.
De Verloren Tijd vertelt over de dood. Uw dood, als ik het goed interpreteer. Bent u (vanuit uw eigen overtuigingen) bang voor de dood, of net niet?
Ik ben niet bang voor de dood, wel voor de zaken die sommige mensen in deze moderne, verrotte maatschappij voorafgaand aan de dood moeten meemaken. Mijn grootste nachtmerrie is om onder dwang, zonder eigen keuze, als een kasplantje door te moeten leven. De dood zelf maakt mij eerder nieuwsgierig dan bang, al heb ik er geen haast mee zolang ik gezond ben en de dingen kan doen waar ik plezier in heb.
Morthaemer is sinds Dawn of Infinite Fire de vaste drumster van Asagraum. In hoeverre was zij betrokken bij het schrijven of muzikaal uitwerken van de nummers? Ziet u Asagraum als uw persoonlijke geesteskind, of laat u makkelijk iemand toe om hier deel van uit te maken en hier aan bij te dragen?
De drums zijn een zeer belangrijk onderdeel van black metal en A. Morthaemer levert wat dit betreft de grootste bijdrage, al kom ik weleens met wat ideeën voor drums bij bepaalde riffs. Verder doe ik alles zelf.
Vóór Dawn of Infinite Fire was de Canadese Trish Kolsvart verantwoordelijk voor de drums in Asagraum. Zij verbleef, als ik me goed heb geïnformeerd, in Zweden en/of Noorwegen ten tijde van jullie samenwerking. Is de keuze voor de Nederlandse A. Morthaemer er vooral gekomen vanuit praktische overwegingen? Of zitten jullie ook gewoon sneller op dezelfde golflengte met iemand die dezelfde taal en dezelfde cultuur deelt als uzelf?
Trish en ik konden op persoonlijk vlak niet overweg. Dit had niet zozeer te maken met onze afkomst, wel met grote persoonlijke verschillen in karakter en mening. A. Morthaemer en ik delen meer dezelfde levensstijl en dezelfde ideeën over het leiden van een band en alles eromheen. Dit gaat gelukkig al jaren naar volle tevredenheid van ons beiden.
Asagraum is een zeer pure blackmetalband. Synths, filmische intro’s en outro’s worden geschuwd. De muziek is enkel opgebouwd uit de klassieke instrumenten en uw kenmerkende stemgeluid. Nochtans is het gebruik van synths vrij algemeen in het genre, aangezien het kan bijdragen tot de sfeerschepping op een album. Waarom precies deze keuze voor puurheid?
Ik heb geen verstand van synths en vind de muziek van Asagraum ook niet geschikt om dit in grote mate toe te voegen, dus laat ik het achterwege. In sommige andere bands kan ik het wel waarderen.
Tussen 2019 en 2023 bracht Asagraum geen nieuw materiaal meer uit. Heeft u de hele tijd aan Veil Of Death, Ruptured gewerkt, of was u ook bezig met andere projecten?
Ik heb in deze tijd ook een EP gemaakt met een project genaamd Obsidian Sun. Deze zal ergens in 2024 worden uitgebracht door Edged Circle Productions.
Jullie speelden op 4 november in Louvain-la-Neuve voor het Mass Deathtruction festival. Hoe werden jullie nieuwe nummers door het publiek ontvangen?
Zeer goed!
Wie stond er naast u en A. Morthaemer op het podium in Louvain-La-Neuve? Is dit een vast lid van uw band?
We werden bijgestaan door live gitariste Morgane Rake en live bassiste Makhashanah. Het is uiteraard comfortabel om zoveel mogelijk met een vaste live-lineup te werken, maar de enige vaste leden blijven A. Morthaemer en ik. Wij nemen zoveel mogelijk shows aan en spelen dan afwisselend met verschillende live muzikantes, hoewel Morgane Rake bij de meeste Europese shows sowieso van de partij is.
Asagraum was in het najaar van 2023 op heel wat verschillende podia in Europa terug te vinden. Hoe belangrijk is zo’n live ritueel voor u? Ik las recent The Serpent and the Pentagram: The Official Chronicles of Necromantia, waarin The Magus stelt dat “black metal niet het soort muziek is dat in groep moet beleefd worden. Iedere persoon zou het persoonlijk en alleen moeten ervaren, als iets dat je zelf en voor jezelf doet.” Kan u uw licht hierover laten schijnen?
De beleving van black metal is voor ieder persoonlijk en anders. Voor mij is het live ritueel zeer belangrijk en wij toeren wanneer we kunnen, liefst over de hele wereld. Ik ben er trots op al in de Verenigde Staten, Mexico, Colombia, Costa Rica, Guatemala en bijna de gehele EU het duistere vuur van black metal te hebben laten branden!
De blackmetalscene in Nederland en België floreert. Er zijn, naast de oudgedienden, ook heel wat nieuwere, maar evengoed excellente bands aan het zwarte firmament verschenen. Allemaal brengen ze stuk voor stuk kwaliteitsvolle black metal voort, vanuit verschillende invalshoeken. Je zou tegenwoordig zelfs zonder al te veel moeite een volledige festivaldag kunnen vullen met enkel uitstekende blackmetalbands uit de lage landen. Zou dat geen cool idee zijn? Wie zou dan volgens u die dag mogen afsluiten?
Wij toeren binnenkort met Helleruin door Spanje, een zeer goede en professionele band waar ik graag het podium mee deel. Sammath zie ik graag. Urfaust had ik graag mee op het podium gestaan, helaas zijn ze gestopt.
Nog een laatste vraag. Hoeveel Obscura is er eigenlijk aanwezig in uw dagelijkse leven? Is zij enkel een personage, verbonden aan je band, of maakt haar ideologie ook integraal deel uit van wie u zelf bent?
Black metal, satanisme en de denkwijze die ik in mijn teksten beschrijf zijn deel van mij en mijn dagelijks leven, geen personage. Sinds mijn tienertijd en het begin van mijn zelfstandig denken ben ik overtuigd satanist, non-conventionalist en libertariër. Voor mij liggen al deze zaken op één lijn.
Indien u nog graag zelf iets wil toevoegen, dan kan dat zeker hieronder.
Bedankt voor jouw tijd en die van de lezer. Heil Satan!
Links: