Onlangs werd het nieuwe werk Circles Of Despair van de Friese band Insurrection uitgebracht. Dat was reden voor Zware Metalen om, per mail, een interview af te nemen met de band. Drummer Douwe Talsma voert het woord. De geplaatste foto’s zijn van Froukje Venema.
Hey Douwe, alles goed vandaag?
Hoi! Ja zeker, ondanks deze hittegolf ben ik druk bezig met de laatste PR voor de release van Circles Of Despair overmorgen.
Jullie tweede cd is net uit. Ik schreef in mijn recensie dat er een aantal jaren tussen deze en het debuut Catatonic zit. Vrij lang voor een jonge band. Wat waren de redenen?
Ja, ten eerste te gek dat jij de plaat ook zo vet vindt. De 8,9 in je recensie over onze nieuwe plaat waren we erg blij mee. Die lange ‘pauze’ heeft meerdere redenen. De grootste is dat we nooit erg snel zijn met het schrijven van nieuwe nummers. Dat komt doordat we de lat nogal hoog leggen en veel tijd spenderen aan het bijschaven totdat we helemaal tevreden zijn. We gaan wat dat betreft voor kwaliteit boven kwantiteit en ik denk dat daarom de nieuwe plaat ook zo goed geworden is. Inspiratie komt bovendien vaak ook in golven heb ik gemerkt. Soms heb je binnen een paar weken bijvoorbeeld drie nieuwe nummers af en soms maar twee per jaar. Een andere reden is dat we ons altijd al erg gefocust hebben op het doen van veel live shows. Dan staan de repetitiesessies hoofdzakelijk in het teken van het perfectioneren van een liveset in plaats van bezig zijn met nieuw materiaal. Echter het materiaal voor Circles Of Despair was voor 95% al klaar in 2017. In mei van dat jaar deden we al een pre-productie waarna we nog een tal arrangementen aanpasten, solo’s aanpasten en hier en daar nog zang en details toegevoegd werden. Door veel drukte met (buitenlandse) shows kwamen we niet eerder aan de uiteindelijke opnames toe dan pas in maart 2018. De maanden erna werd de plaat verder in diverse opname sessies vastgelegd en de mix/mastering deden we tussen juni en september vorig jaar. De muziek lag dus al sinds eind september vorig jaar afgemixt en al op de plank. Drukte met (wederom) veel shows en het maken van het artwork zorgden ervoor dat we pas in mei van dit jaar de plaat klaar hadden. Om genoeg PR te kunnen doen voor de releasedatum hebben we die in overleg met het label pas op eind augustus gepland, zodat we nog tijd hadden om een nieuwe clip te maken en als voorproefje alvast online te zetten. En om natuurlijk alvast te peilen wat de pers van de nieuwe plaat zou gaan vinden. Dat pakt vooralsnog erg goed uit gelukkig!
We hebben liever dat je ons vergelijkt met At The Gates dan met Acda & De Munnik, haha. Maar tot op zekere hoogte begrijp ik je vergelijking wel. De energie en composities van At The Gates zijn vaak inspirerend, alhoewel ook bands als Death, Carcass, Eucharist, Arch Enemy, In Flames en zelfs Opeth, Slipknot en Insomnium inspirerend voor sommigen van ons zijn. Hier en daar zullen er dus wel wat overeenkomsten zijn tussen At The Gates en onze muziek. Sommige riffs en drums zitten more or less in hetzelfde spectrum: opgefokte catchy melodeath/thrash. Toch denk ik dat onze muziek wel meer variatie heeft en extremer is dan die van At The Gates. Zo zie ik At The Gates nog geen melodieus groove refrein doen zoals wij die bijvoorbeeld in een track als Origin hebben zitten en maakt At The Gates natuurlijk al jaren geen gebruik meer van blastbeats die wij wel gepast in onze nummers hebben. Iedereen hoort er trouwens weer wat anders in. Sommige mensen noemen onze muziek death metal, een ander vindt ons weer thrash en er zijn zelfs mensen die vinden dat we proggy muziek maken. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.
Toen jullie Catatonic opnamen, konden jullie muziek gebruiken die al redelijk oud was. Hoe zat dat deze keer? Zijn de muziek en teksten voor Circles Of Despair geschreven of staan er oudere ideeën op?
Het is eigenlijk een combinatie van beiden. Toen Catatonic begin 2015 uitkwam hadden we al een paar nummers klaar die nu uiteindelijke op Circles Of Despair terecht gekomen zijn. Die speelden we toen ook al live, maar ook het opnameproces van Catatonic duurde vrij lang, zodat we die niet voor die ep hebben kunnen gebruiken. Een aantal van die nummers hebben we echter in de loop der jaren zo verbouwd dat het geen vergelijk meer is met de versies van destijds. Het oudste nummer van de plaat is het instrumentale Spiralling Down. Gitarist Marten Hutten schreef het al in 2008, maar kwam pas vorig jaar met dat nummer op de proppen. We waren er allemaal meteen super enthousiast over en vonden unaniem dat dat nummer (in een iets gewijzigde versie) ook beslist op de nieuwe plaat moest komen. We hebben er uiteindelijk voor gekozen om het als een soort van intermezzo en tegelijk intro voor het afsluitende extreme titelnummer te plaatsen. Zodat hard er nog harder in zou gaan knallen. Ook Origin is een erg oud nummer. Al in 2011 met de eerste bezetting van de band werd de opzet van dat nummer geschreven. We liepen destijds steeds vast op het arrangement en hebben het na de release van Catatonic toch maar weer afgestoft en verbetert tot de live-kraker die het nu is. Ook Comrades In White en Futile Existence zijn nummers die al wat ouder zijn maar lange tijd op de plank zijn blijven liggen omdat we steeds vastliepen in het arrangement. De huidige versies van die tracks zijn dus 2.0 versies die pas in de loop der jaren door veel te spelen en overbodigheden weg te laten ontstonden. Daarentegen schreef een track als Dawn Of Defeat zichzelf als het ware. Gitarist Armand kwam met de basisriffs aanzetten en die heb ik qua arrangement wat aangepast, drums toegevoegd en gecombineerd met een melodieus tussenstuk waar Marten jaren geleden eens mee aan kwam zetten en ik niet eerder een juiste plek voor kon vinden. Het bleek perfect te matchen. Dit nummer werkt overigens live altijd ontzettend goed door haar compacte, maar directe en opgefokte karakter. Zo is het componeren van onze muziek dus vaak echt een groepsproces omdat Pieters zanglijnen en teksten als laatste toevoeging net zo belangrijk zijn voor het eindresultaat. De nieuwste track op de plaat is het titelnummer …On Circles Of Despair dat vrij vlot door Armand en mij in 2017 werd geschreven. Het is denk ik ook het hardste nummer dat we met Insurrection tot nu toe geschreven hebben. Ik vond dat de plaat extreem afgesloten moest worden en dit nummer leende zich daar perfect voor.
Zit er in de teksten een centraal thema of zijn het wat dat betreft op zichzelf staande nummers?
Het laatste. Maar het leek er een tijdje op dat oorlog wel eens een textueel thema kon gaan worden omdat Dawn Of Defeat, Comrades In White en plaatopener Enigma Machine (zover ik weet per toeval) allemaal over oorlogsperikelen handelen. Onze zanger/bassist Pieter Oevering schrijft alle teksten en ik heb wel eens in de loop van het schrijfproces tegen Pieter gezegd dat we daar iets mee zouden kunnen gaan doen als een overkoepelend thema. Daar is het echter bij gebleven omdat later ontstane nummers toch weer over andere, meer persoonlijke beslommeringen van Pieter bleken te gaan. Wat uiteraard geen enkel probleem is naar mijn idee. Teksten zijn hoofdzakelijk toch iets waar Pieter zich vooral mee bezig houdt. Zover ik begrijp van Pieter gaan de teksten vaak over het vinden van opluchting in hopeloosheid voordat je de ultieme bodem bereikt. Dus een vorm van zelfreflectie, haat, suïcidale gedachten en het aantrekkelijke beeld dat een eindeloze leegte voor hem kan hebben… Je leest het al, allemaal happy happy joy joy teksten dus. Als ik het hier zo aan jou verwoord zou ik me eigenlijk bijna zorgen moeten gaan maken over Pieter, maar volgens mij zit ie wel lekker in zijn vel momenteel.
Heb je hierbij rekening gehouden met de volgorde van de nummers op Circles Of Despair?
Nee. De volgorde van de tracks op de plaat is bepaald door de muziek en niet door de teksten. Daar heb ik overigens wel lang mee zitten puzzelen. Om de diversiteit en daardoor de afwisseling en beluisterbaarheid van de nieuwe plaat het sterkst mogelijk te krijgen hield ik met name rekening met het tempo en lengte van de nummers. Zo leek het me in ieder geval vet om de drie snelste nummers evenredig te verdelen over de plaat. Dus een als opener, de andere ongeveer in het midden en de laatste aan het eind. Door een (voor onze begrippen) trager en uitgesponnen midtemponummer als The Deeper Depths dan vervolgens halverwege te doen, geeft dat de plaat daardoor halverwege een ‘rustpunt’ wat, in mijn bekrompen visie, de beluisterbaarheid van Circles Of Despair alleen maar ten goede is gekomen. Voordeel daarvan is dat het brute en snelle Origin er daarna nog veel harder in rost. Ook door het toevoegen van een aantal samples en synths hebben we getracht de nummers organischer in elkaar over te laten lopen zodat het echt een plaat wordt in plaats van alleen maar een verzameling metaltracks. Door het extreme karakter van onze muziek is het belangrijk dat een full-length ook van A tot Z met veel plezier beluisterd kan worden. Ook om de zogenaamde metaalmoeheid te voorkomen waar veel metal platen toch vaak last van hebben. Ik ben van mening dat de uiteindelijke volgorde goed uitgepakt heeft. De plaat neemt je nu mee op reis door de wondere wereld die Circles Of Despair heet. Ook mede doordat er veel variatie in de nummers zit en ook aanwezig is tussen de nummers onderling.
Insurrection zit bij het kleine label Big Bad Wolf. Is dat een bewuste keuze? En speelt het feit dat dit label gesitueerd is in de Friese hoofdstad daarbij een rol?
Ja en nee. Na Catatonic hebben wij goed om ons heen gekeken of we ook poten aan de grond konden krijgen bij een gerenommeerd internationaal label. Niet omdat we niet tevreden waren over wat Tamme Oosterhof met zijn Big Bad Wolf Records voor ons heeft gedaan, maar omdat we graag een stap omhoog willen qua bekendheid. Grote labels doen nu eenmaal meer aan promotie omdat ze meer geld te besteden hebben. Big Bad Wolf Records blijft ondanks haar grote inzet natuurlijk maar een klein label met beperkte mogelijkheden. Na een aantal maanden geleurd te hebben bij deze en gene, bleek dat de nieuwe plaat opnieuw via Big Bad Wolf Records uitbrengen toch de meest lucratieve deal voor ons zou zijn. Ook omdat ik zelf heel veel promotionele taken op mij neem om de band verder te helpen. We hadden van tevoren ook helder dat er maar twee opties waren voor ons: of de plaat uitbrengen bij een groot label, of terug bij Big Bad Wolf Records. Niks daar tussenin. Het werd dus het laatste omdat we nu ook goed weten waar we aan toe zijn en er weer hard gewerkt wordt achter de schermen om ons maximale promotie te geven. Overigens deze keer niet alleen via Tamme van Big Bad Wolf records, maar ook door Marco van Empel van Headbangers Records en Rick Verbeek van Formula.For.Failure Records. Die drie labels zijn een samenwerking gestart en brengen dus ook gezamenlijk de nieuwe Insurrection cd uit. Samen met mijn eigen inspanningen voor Insurrection bundelen we nu dus de krachten maximaal. Hopelijk levert dat dan nu ook zijn vruchten af en bereiken we meer mensen dan dat we met Catatonic deden. En om op je tweede vraag terug te komen: dat Tamme met Big Bad Wolf Records hier praktisch om de hoek zijn label runt maakt het natuurlijk wel gemakkelijker voor ons om zaken door te spreken als daar behoefte aan is. Het scheelt ook dat Tamme en ik elkaar al een paar jaar kenden voordat we een plaat bij hem uitbrachten. Ik begreep van Tamme overigens dat Insurrection zijn best verkopende band is: Catatonic verkocht namelijk in no-time uit en zodoende deden we een paar jaar geleden zelfs een herdruk. Dat had Big Bad Wolf Records nog niet eerder meegemaakt en daarom denk ik dat ze wel blij met ons zullen zijn.
Jullie deden na de release van Catatonic meer dan honderd shows en staken daarbij de landsgrens over naar Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. Hebben jullie dat allemaal zelf geregeld of is er een boekingskantoor?
We spelen inderdaad graag zo veel mogelijk buiten Nederland en hebben ongeveer een kwart van al die shows die je noemt in het buitenland gedaan. Die shows regel ik overigens allemaal zelf, er is geen boekingskantoor die ons daarbij helpt. Dat zouden we overigens wel graag willen want er gaat veel energie en tijd in zitten en de shows die we doen zijn (alhoewel erg succesvol) toch vaak op underground niveau. Ook daarin zouden we graag een stap omhoog willen doen. Boekingskantoren, programmeurs van de binnen- en buitenlandse poppodia en metalfestivals die geïnteresseerd zijn mogen dus contact met ons opnemen. Gewoon omdat we met Insurrection veel te bieden hebben. Zowel muzikaal, alsook qua show. Hopelijk kunnen we dankzij de nieuwe plaat dus weer heel veel shows spelen, de reacties vanuit de pers zijn in ieder geval allemaal boven verwachting en dan is de plaat nu nog niet eens uit. Hopelijk gaat de rest van de wereld ook snel overstag!
Wat is volgens jou een verschil met spelen in Nederland en in het buitenland?
Dat hangt een beetje van het land af. In Duitsland hebben we altijd veel succes. Onze muziek valt daar goed in de smaak en we verkopen er ook veel merch. Ondanks het bescheiden underground niveau waarop we tot dusver altijd spelen, word je als band daar ook erg gewaardeerd. Het is vaak altijd wel lachen dat er voor de show nog enigszins sceptisch naar je wordt gekeken maar dan halverwege de set al merkt dat je flink indruk aan het maken bent. Als je dan ook nog al je cd’s na de show uitverkoopt en er meteen weer een aantal nieuwe shows geregeld kunnen worden dan begrijp je wel dat we graag in Duitsland spelen. In Zwitserland hebben ze de zaken ook goed voor elkaar: nette gages, prima zalen, veel publiek. In Frankrijk is het anders, daar zijn ze wel wat terughoudender met het tonen van hun enthousiasme. Overigens is dat niet erg, het dwingt ons om gewoon nog een extra tandje bij te zetten om ook onze Franse medemens te overtuigen van Insurrection. Uitzonderingen daar gelaten lijkt er in Nederland helaas niet zo veel waardering meer te zijn voor underground metalbands, die (zoals we er zelf tegen aankijken) genoeg potentie hebben om met de juiste support van ook programmeurs door te kunnen breken naar een groter publiek. De mogelijkheden om te spelen zijn overal veel kleiner geworden in vergelijking met tien of zelfs vijf jaar geleden, ook omdat zalen niet vaak ruimte meer hebben om lokale of nationale supportacts bij internationale headliners te plaatsen. Terwijl er juist zo ontzettend veel talent is in de Nederlandse metal underground. Dat zal vast met geld/omzet te maken hebben en een gevolg zijn van de vele bezuinigingen die de afgelopen jaren helaas plaats hebben gevonden in de cultuursectoren. Je zou dan in dat geval gemakshalve kunnen zeggen dat bands gewoon harder moeten werken om op te vallen en door te breken, maar volgens mij is dat maar een kant van het verhaal. Er zou naar ons idee sprake moeten zijn van een wisselwerking: bands harder werken (check!) en programmeurs die meer doen aan talent promotie en daar hun budgetten op aanpassen door vaker talentvolle underground metalbands te boeken en daarmee de kans geven om bijvoorbeeld een vette supportshow te spelen. Zorg voor meer support en budget. Bovendien: metalfans zuipen over het algemeen harder dan hun favoriete muziek is, dus volgens mij is het budgetprobleem daarmee dan al grotendeels opgelost.
Insurrection speelde in 2018 op het Freeze festival samen met een koor en een celliste. Hoe is die dat ontstaan? Kenden jullie elkaar daarvoor al? Is het voor herhaling vatbaar?
Ja, klopt. Voor de opnames van Circles Of Despair waren we samen wat aan het brainstormen over hoe we bepaalde stukken op de plaat wat extra’s konden geven. Extra lagen toevoegen zeg maar. Toen Marten met Spiralling Down op de proppen kwam stelde ik voor om er cello aan toe te voegen. Dat bleek perfect te passen. Toen we met …On Circles Of Despair aan de gang waren kwam Pieter met het idee om er een heus koor aan toe te voegen op bepaalde stukken in het nummer. Nu wil het geval dat onze gitarist Marten naast de band ook jarenlang in een studentenkoor heeft gezongen. Aangezien we die kennis dus ook binnen de band in huis hebben, stelden we grappend voor dat Marten dan in zijn eentje het hele koor zou gaan doen. In een studio kan immers heel veel. Zo gezegd, zo gedaan. Marten heeft op het slotnummer in zijn eentje zo’n acht lagen aan verschillende koorstemmen ingezongen en dat bleek fantastisch te passen bij het nummer. Toen we enkele maanden later in onderhandeling waren om samen met Cradle Of Filth op het jaarlijkse Freeze festival in Leeuwarden te komen spelen, stelde de organisatie voor om er een speciale show van te maken. We bedachten toen om een aantal nummers van de nog niet verschenen plaat live spelen op de manier zoals ze ook op de plaat terecht zouden gaan komen. Dus inclusief akoestische gitaar, cello en koor. Binnen de band kwam toen het idee om naast de nummers waarop dit op plaat te horen is, ook bij een paar extra nummers te doen waar dit bij zou kunnen passen. Marten regelde via zijn contacten een koortje van drie personen en een celliste en na een aantal repetitiesessies hebben we dus die speciale show in december van vorig jaar onder grote publieke belangstelling gespeeld. De zaal bleek helaas wel wat te klein waardoor veel mensen de show door ruimtegebrek noodgedwongen niet bij konden wonen. Of we dit ooit weer gaan doen, hangt wat mij betreft helemaal af van of de zakelijke en organisatorische randvoorwaarden goed geregeld zullen zijn. Dus genoeg repetities vooraf en een fatsoenlijk budget om technici en gastmuzikanten te kunnen betalen. Het was nu allemaal wel vrij kort dag en stressvol. Maar ik sluit bij voorbaat niets uit.
Jullie muziek is redelijk technisch. Oefen je, naast de bandrepetities, nog voor jezelf? Welke muzikale uitdagingen heb je jezelf ten doel gesteld?
Er komt bij onze muziek inderdaad wel wat speltechniek bij kijken. Alhoewel ik het belangrijk vind dat het nooit ten koste mag gaan van de catchiness van de muziek die we maken. Overdreven moeilijk doen probeer ik dus altijd te vermijden. Om mijn conditie, uithoudingsvermogen en spel op peil te houden repeteer ik inderdaad een aantal keren per week voor mezelf naast de bandrepetities. Het drummen van extreme metal is wat dat betreft echt fitness. Sommige mensen buiten de metal om noemen het ook wel eens topsport. Wellicht dat ze daar gelijk in hebben, je moet het echt onderhouden. Dat zal denk ik elke metaldrummer beamen. Het is overigens niet mijn ambitie om de meest snelle of technische metaldrummer te zijn. Die competitie ga ik niet eens aan. Ik probeer vooral functioneel te blijven in mijn spel ondanks dat men mijn drums al eens als ritmische krachtpatserij betitelde, haha. Daar ben ik echter niet op uit. Het nummer telt voor mij en daar hoort dan drums bij die daar het beste bij past. Soms is dat wat meer basic maar vaak zorg ik er wel voor dat de drums bepalend is voor de feel van het nummer: opgefokt, doch dynamisch.
Fredrik Nordström (bekend van o.a. Arch Enemy, In Flames, Dark Tranquility, Dimmu Borgir en Opeth) werkte mee aan nieuwe plaat door hem te mixen en te masteren. Is hij bij het schrijf- en opnameproces betrokken geweest of werd hij benaderd toen het album al af was?
Nee, Fredman hielp hoofdzakelijk mee aan de plaat toen alle opnames al afgerond waren. Wel hebben we hem voordat we met de opnames begonnen al benaderd en vastgelegd. Ook omdat we graag van hem wilden weten hoe hij het een en ander aangeleverd wilde hebben. Zo vroegen we bijvoorbeeld om zijn feedback over microfoon plaatsing bij de drumopnames en ook stuurden we hem tussenopnames van de gitaren toe om te checken of het op die manier goed genoeg zou zijn voor hem om er een megavette mix van te maken. Het eindresultaat was uiteraard het belangrijkste.
Hoe trots is Insurrection om in bovenstaand rijtje genoemd te worden?
Ja, nu je het zo zegt… Ik denk dat we best trots zijn dat Fredman onze plaat gemixt/gemasterd heeft. Het is supervet dat zo’n metalicoon meegewerkt heeft aan de nieuwe cd en het van een super-vette sound heeft voorzien. Dat was natuurlijk ook de verwachting, de man weet precies hoe hij dat het beste kan doen. Al ben ik ook realistisch genoeg om te beseffen dat hij in de afgelopen jaren misschien wel honderden platen gemixt waar wij maar een van de velen zullen zijn. Dat is ook niet erg, het ging nogmaals om het eindresultaat. Daar hebben we hard naartoe gewerkt met zijn allen, ook hij. Daar ben ik denk ik nog het meest trots op.
Het album is af en inmiddels is het uit. Wat gaat er het komende jaar allemaal gebeuren voor Insurrection?
In ieder geval veel shows spelen als het aan ons ligt. In de coulissen zijn we al maanden flink bezig om een stapel shows bevestigd te krijgen, daar is het wachten nu nog even op voordat we daarover naar buiten kunnen treden. Wel spelen we in oktober weer in Duitsland en zijn er een paar festivals volgend jaar waar we acte-de-presence zullen gaan geven. Helaas mag ik daar op dit moment nog niet meer over zeggen dan dat. Daarnaast hebben we nieuwe merchandise laten maken: we hebben nu ook patches en er komen ook een paar nieuwe shirt ontwerpen bij. Die zijn verkrijgbaar via onze Facebook en natuurlijk, naast onze nieuwe plaat, bij onze optredens!
Dat was mijn laatste vraag. Is er nog iets wat je kwijt wilt aan onze lezers?
Ja, voor de programmeurs die dit lezen: we komen graag spelen! Voor alle metalfans die van opgefokte melodieuze death/thrash houden: koop onze nieuwe plaat, kom langs bij onze shows, like ons op facebook en check vooral ook onze nieuwe video van Non Existent Fall op youtube. En natuurlijk dank voor jou, Clemens, voor het interview. Wordt zeer gewaardeerd!
Links: