1349, een gesprek dat ons nog meer op een duister spoor brengt

1349 is een monument binnen de blackmetalscene. Niet in het minst omdat de line-up bestaat uit een verzameling heren die meer dan anderen hun sporen verdiend hebben. Recentelijk brachten ze nog het ultra-brute en magistrale The Infernal Pathway uit via Season Of Mist. In 2020 doen deze heren samen met Abbath en Vltimas heel wat steden in Europa aan. Tijd dus om eens te horen wat de release van het album allemaal teweeg heeft gebracht binnen de band. Misschien niet onlogisch ook om te weten te komen hoe men ook in staat was om een bijdrage te leveren aan een project ter ere van kunstschilder Munch. Seidemann, bassist van het collectief, werd aan de pij getrokken.

Allereerst: eindelijk een nieuw album na Massive Cauldron Of Chaos! The Infernal Pathway is echt een meesterlijke plaat! Wat is je persoonlijke mening? Was het een moeilijke reis of juist een eenvoudige trip om dit album rond te krijgen?

Bedankt alvast! Het nieuwe album is toch wel het beste wat we tot nu toe afgeleverd hebben. Nu, dat gevoel hebben we als band altijd. We willen altijd beter, we willen het vorige album overstijgen, anders heeft het natuurlijk geen zin een nieuwe plaat te maken. Het is eigenlijk allemaal redelijk tot vlot verlopen. Archaon heeft alles bij elkaar geschreven. Vervolgens werd dit aan ons gepresenteerd, gingen we samen aan de slag en kon eenieder van ons zijn aspecten toevoegen. Het is nooit gemakkelijk om een 1349-plaat maken, maar de zevende heeft toch zijn specifieke charme.

Het moet inderdaad niet gemakkelijk zijn om het maken van muziek, het creëren, te combineren met dagelijkse beslommeringen. Heeft dit jullie gehinderd?

Tja, we hebben allemaal nog andere inkomsten dan onze muziek. Dus we kunnen met de muziek alle kanten uit die we willen. De muziek hoeft door niks beïnvloed te worden, alleen door die zaken die we willen.

Misschien even terugkomen op een eerder punt, Archaon schrijft alle nummers. Nu, in het nummer Through Eyes Of Stone zit toch echt wel een monsterriff verstopt! 

Juist, Archaon schrijft alles en legt het ons voor. En dan wordt het interessanter want ieder van ons gaat ermee aan de slag om zijn eigen inbreng zo optimaal mogelijk af te leveren. Zo is Frost iemand die daar echt heel ver in gaat. Veel exploreren, experimenteren, herschrijven. Door dit alles begint een nummer echt te leven, zeker als je dat dan verschillende keren op de repetities speelt.

We gaan even door op dit idee van eigen inbreng. Hoe kom je als bassist tot de juiste partijen? Waar haal je de inspiratie of de juiste feel?

Ik tracht altijd zoveel mogelijk ergens het middenpad te bewandelen tussen de drum- en gitaarpartijen. Deze lijnen moeten brutaal en heavy zijn maar tegelijk ook wat opvallen. Toen ik nog veel jonger was, had ik het idee om er zoveel mogelijk noten in te pleuren en zo agressief en zo snel mogelijk te spelen. Je leert al snel dat dit toch niet de juiste weg is en dat dit niet goed is voor het nummer. Je moet eigenlijk door je spel als bassist de juiste weg zoeken om alles tot zijn recht te laten komen, zeker als je weet dat er ook van alles gebeurt op drum en gitaar. Bij 1349 zetten we de bas niet vooraan, maar als hij er niet is, mis je hem onmiddellijk. De feel en inspiratie kan uit verschillende bronnen komen. Vaak uit de natuur maar ook in kunst en literatuur kan ik me erg verdiepen.

Op deze plaat vind je ook opnieuw Tunnel Of Set-nummers terug. We kwamen ze al eerder tegen op het Demonoir album. Het zijn erg donkere, veelal instrumentale creaties. Waarom is er besloten deze te gebruiken?

Dit nieuwste album heeft ook dat occulte, dat diepe in zich en zo passen de Tunnels er perfect bij. Ze geven het album ook een zekere dynamiek. We hadden het album klaar en hadden met zijn allen het gevoel dat het toch niet helemaal compleet was. Vandaar het terughalen van de Tunnels.

Het nummer Dødskamp is een nummer dat een brug slaat tussen black metal in zijn puurste vorm en kunst in de vorm van de werken van Munch. Wat onthoud je als band voornamelijk uit de samenwerking met mensen uit de kunstwereld, overheid…?

Die interactie tussen muziek en kunst is niet echt nieuw, ook niet bij black metal. Het was echter wel een ongelooflijke ervaring om de werken in het echt te zien tijdens ons bezoek aan het Munch-museum. Het was ook erg leerrijk om met de curatoren en alle anderen te praten en visies en bedenkingen uit te wisselen. Dit bracht heel wat zaken boven.

Nu het nieuwe album klaar is, komen er weer een heleboel live-data aan. Is er ook nagedacht over een andere stage-performance?

Alle nieuwe songs! Verder niet veel, spikes, paint, de kap en de pij en natuurlijk het hellevuur! Dat blijft onveranderd!

Altijd interessant ook om weten hoe je zelf het publiek voelt. Verschilt dit voor jullie van locatie tot locatie of land tot land?

Ja, er is inderdaad heel veel variatie tussen de verschillende landen en locaties. Ach, zolang er veel volk is, is het in orde en ben ik gelukkig. Wat wel opvalt de laatste jaren is dat, zelfs op de eerste rijen, mensen telkenmale hun smartphones bovenhalen. Dat vind ik persoonlijk toch erg respectloos.

Jullie hebben al een heel arsenaal aan tours, shows en dergelijke gespeeld. Haal er eens iets memorabels uit…

Celtic Frost in 2006! Dat was zo fantastisch om doen, om met hen te spelen en hen live aan het werk te zien. Vanuit een muzikaal technisch perspectief onthoud ik vooral de tour met Origin. Ongelooflijk om zien en horen hoe deze kerels dat technische ook live tot in de perfectie trachten uit te voeren.

Een tour, clubs, shows… het is toch een aparte en intense gebeurtenis. Hoe doe je dat persoonlijk? Leef je op bier en frieten of doe je het anders?

Ja, als je in de veertig zit is het toch net even anders. We zijn nooit een band van bier en frieten geweest, alhoewel bier… (lacht). Vooral de speciale bieren dan! We letten ook wel op en eten liefst zo gezond mogelijk. We spelen intense muziek met hoge snelheden. Je lichaam moet echt wel in topconditie zijn om dit te kunnen volhouden. Voor de geest geldt hetzelfde natuurlijk. Zo trek ik me vaak terug. Ik ben niet echt iemand die van veel persoonlijke interacties houdt, ook niet op tour.

Eens terug thuis, hoe laadt je je dan weer op?

We zijn veel met muziek bezig, eigenlijk heel veel, maar je moet je kunnen opladen ook natuurlijk. Dat is waar. Lezen en erop uit trekken in de natuur als het kan, dat brengt weer rust en geeft weer energie.

Seidemann, bedankt voor je toelichting bij de nieuwe plaat en het delen van wat meer persoonlijke informatie! Wat wil je nog kwijt?

Ik voel iets memorabels opkomen (lacht), maar laat ik gewoon zeggen: kom ons live bekijken!

Links: