Year Of The Knife – No Love Lost

Geschreven door op 26-10-2023 om 19:00.

Zelden was een bandnaam zo passend als weerspiegeling van de werkelijkheid zoals dat bij Year Of The Knife is op basis van het afgelopen half jaar. Het gezelschap was na het uitbrengen van EP Dust To Dust in eigen land aan het toeren toen het noodlot toesloeg. Men raakte eind juni betrokken bij een zwaar auto ongeluk in Salt Lake City waarbij de gifbeker vooral voor vocaliste Madison leeg moest met meerdere botbreuken en serieus hersenletsel. Middels crowdfunding werd de band hartverwarmend bijgestaan door vele collega’s en fans wereldwijd en zo’n drie maanden en vele operaties later, is Year Of The Knife weer in staat om de draad enigszins op te pakken. Dit No Love Lost stond oorspronkelijk voor juli gepland, maar verschijnt nu met de logische vertraging. Tevens is dit ook het eerste volwaardige album met Madison op zang, aangezien zij op het debuut Internal Incarceration nog basgitaar speelde.

Op No Love Lost horen we wederom een adequaat handelend Year Of The Knife, dat in vergelijking met dat eerste album geen greintje aan gretigheid heeft ingeleverd, maar wat vaker een tandje terug heeft geschakeld in snelheid. De midtempo gitaarriffs zijn loodzwaar en grooven als een malle waarmee het viertal zijn basis wat meer nestelt in de hoek van death metal. Met de distortion op standje rood doen het zagende geluid en de moddervette productie namelijk erg Carcassiaans aan. Een heus compliment uiteraard! Met een binnenkomer van jewelste laat Sometimes (persoonlijk favoriet!) meteen horen wat voor vlees je in de kuip hebt. De bijdrage van vocalist Devin Swank (Sanguisugabogg) tijdens het kort maar krachtige Wish is in dat opzicht ook zo gek nog niet, want muzikaal beginnen er eveneens gelijkmatige contouren af te tekenen met de caveman-deathmetalstijl.

Andrew Kisielewski wisselt op fraaie wijze d-beat ritmes af met bonkig sloopwerk achter zijn drums en is flink doorgegroeid in zijn instrumentbeheersing. Als een kameleon past de muziek zich net zo eenvoudig aan zijn andere gastbijdrage aan, zo blijkt uit het ultra brutale Last Laugh dat niet alleen qua speelduur van 47 seconden maar ook met razende grindcore naadloos aansluit op de band van Dylan Walker (vocalist Full Of Hell). Met dezelfde bezieling en prettige gestoordheid beukt het megaruige Return The Agony tegen het eind van de plaat de vullingen uit je tanden. Wat een vette song moet dit live gaan zijn.

Hoewel het stemgeluid van Madison Watkins best beperkt is, past de furieuze aanpak wel perfect bij de verschuiving richting het (nog) zwaardere geluid van Year Of The Knife. Nummers die wat meer aansluiten bij de bekende receptuur zijn onder andere het uptempo Alice dat bij flarden wel erg op Virtual Narcotic van het debuut lijkt. Ook het explosieve begin van de hardcorebeuker Heaven Denied (Heaven..de..niiiieeeddd!!) blaast met speels gemak het vel van je schedel af en fans kunnen eveneens opgelucht ademhalen wanneer de snoeiharde tempowisselingen en breakdown van Mourning The Living wel erg eenvoudig op repeat blijken te passen. Dat geldt overigens voor de hele plaat en geloof me: daar ben je zo doorheen met een totale speelduur van twintig minuten. Als liefhebber van hardcore kijk je daar weliswaar niet meer van op en we kunnen wederom concluderen dat Year Of The Knife nog steeds daadkrachtig en meteen ter zake komt. All killers, no fillers. Harm’s Way kan er wat van met het nieuwe Common Suffering, maar Year Of The Knife spuugt er met No Love Lost ook niet in. Bombastisch plaatje!

Score:

86/100

Label:

Pure Noise Records, 2023

Tracklisting:

  1. Sometimes
  2. Wish
  3. Mourning The Living
  4. Alice
  5. Last Laugh
  6. Your Control
  7. Heaven Denied
  8. Return The Agony
  9. No Love Lost

Line-up:

  • Madison Watkins – Zang
  • Aaron Kisielewski – Gitaar
  • Brandon Watkins – Basgitaar
  • Andrew Kisielewski – Drums

Links: