Je houdt ervan of niet, maar de markt voor symfonische black metal is nog steeds aanzienlijk groot. Uiteraard zijn de bekendste bands in dit subgenre der zwaarste metalen veelal gevestigd in Europa en het Verenigd Koninkrijk. Zo is er Dimmu Borgir en Emperor uit Noorwegen, Cradle of Filth uit Engeland, Carach Angren uit ons eigen landje, Tiamat uit Zweden, Graveworm uit Italië, enzovoorts. Men denkt dan ook niet gelijk aan de Verenigde Staten van Amerika als we over symfonische black praten. Sterker nog, ik denk dat de bekendere bands uit deze regionen op één hand te tellen vallen (Abigail Williams, Dragonlord). Het uit Denver afkomstige Stormkeep doet een gooi om op deze lijst te komen met het debuutalbum, getiteld Tales of Othertime. Symfonische black metal met een vleugje dungeon synth!
Wat weten wij over deze band? Nou, vrij weinig. Stormkeep is opgericht in 2017 en debuteerde in 2020 met de EP Galdrum. Onze redacteur was hier gematigd positief, maar hoorde duidelijk de potentie. Weten de Amerikanen dit op Tales of Othertime waar te maken? Met leden van Wayfarer en Blood Incantation zijn de verwachtingen toch vrij hoog.
Wat gelijk duidelijk wordt bij The Seer, is de atmosferische klank en hoe diep de symfonische elementen zijn verworven met de gitaar-en drumpartijen. Melodische doch duister klinkende gitaarriffs vullen de ruimte op, terwijl Count Victor Wolfsblood de nodige blastbeats eruit tikt. Grandmaster Otheyn Vermithrax Poisontongue (zeg dat eens vijf keer snel achter elkaar..!) snijdt heerlijk door de mix heen met zijn duidelijk te verstane screams. De invloeden lijken afkomstig van de wat meer melodische tak van black metal en doet knipogen naar bands als Dissection, Windir en Bal-Sagoth. Ook lijkt hier een vlaag van folkinvloeden aanwezig, maar wel in minimale aanwezigheid.
Om de dungeon synth ook wat meer op de voorgrond te doen laten treden, is er het instrumentale The Citadel. Een haast sprookjesachtig thema speelt zich af en ik zie al ridders en jonkvrouwen rondbanjeren op het koninklijke plein van een kasteel. Een ode zoals men dat in een ridderzaal kan horen treft men in An Ode to Dragons. Instrumentaal gepingel van een akoestische gitaar en een harp zorgen twee minuten lang voor het wegdromen naar een fantasiewereld. Maar dan is er nog éénmaal een moment om grandioos te eindigen en dat doet men met Eternal Majesty Manifest. Vanaf de start (waar men een soort strijd kan horen) is het gelijk vol gas met de gitaren en melodieën die, ondanks de zwartgeblakerde kantjes, haast heroïsch klinken. Een zeer fijne track en, denk ik, mijn favoriet.
Tjonge, ik sta een beetje perplex van dit debuut. Toegegeven, over het algemeen is het een zeer bekend recept en in dat opzicht niet vernieuwend. Maar dat neemt niet weg dat Stormkeep excelleert in de executie van zeer goede symfonische black metal op Tales of Othertime. Het album loopt goed door, luistert fijn weg en is (durf ik het te zeggen?) zelfs toegankelijk voor metalheads die normaal niet naar black metal luisteren. Het album voelt dan ook als verfrissend en het thema (magie, middeleeuwen en draken) lijkt hier prima bij te passen. Als laatste nog even een compliment voor de albumcover: prachtig ontwerp!
Potverdorie, wat een introductie. Nu maar hopen dat Stormkeep dit ook live teweeg kan brengen en dat ze bij een opvolger de lat nog hoger weten te leggen (want die ligt nu aardig hoog).
Score:
87/100
Label:
Ván Records, 2021
Tracklisting:
- The Seer
- The Citadel
- A Journey Through Storms
- The Serpent’s Stone
- An Ode to Dragons
- Eternal Majesty Manifest
Line-up:
- Grandmaster Otheyn Vermithrax Poisontongue – Zang, gitaar, keyboard
- Tyrannos Apokteino Skiophonos Stormward – Gitaar
- Phantom Emperor Nebula Husk – Basgitaar
- Lord Dahthar the Abyssic – Keyboard
- Count Victor Wolfsblood – Drums
Links: