Soen – Lotus

Iets meer dan een jaar geleden tipte ik nog de nieuwe single van dit album, getiteld Rival. Een heerlijk nummer van de progrock/metalband Soen. In maart heb ik de heren live gezien in Amsterdam en heb ik een groot deel van het nieuwe album Lotus live mogen aanschouwen. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik vernam dat er nog geen recensie op Zware Metalen stond! Nog eventjes voor het einde van het jaar de mouwen opstropen dus.

Het Zweedse Soen staat bekend als een progressieve supergroep. Met leden als Joel Ekelöf (Willowtree), Martin Lopez (Opeth, Amon Amarth) en in het verleden ook Steve Di Giorgio (ex-Sadus, ex-Death, ex-Autopsy, Testament) is het eenvoudig te begrijpen waarom. Met reeds drie albums op naam is dit nog een vrij jonge band, maar wel een band die al vanaf het debuut (Cognitive) zeer hoge ogen gooit.

Lotus bestaat uit negen tracks met een totale speellengte van 54 minuten. Dat is bijna een uur aan cleane vocalen, progressieve riffs, stevige drums en een licht melancholische atmosfeer. Gelijk bij het eerste nummer Opponent gaat het gaspedaal plat op de vloer en komt er een stevige gitaar-en drumriff uit de speakers razen. Wat direct opvalt, is de kraakheldere kwaliteit van de productie. Lekker!

Het nummer zelf verloopt op een mid-tempo met af en toe wat tremolo-picking op de gitaren (een snelle aanslag), de onmiskenbare signatuur in het drumwerk van Martin Lopez (Opeth-fans weten wat ik bedoel) en de heldere, warme stem van Joel. Het soleerwerk zo richting het einde van de track is ietwat minimalistisch en geeft een beetje een blues-gevoel. Wat een start, zeg… en dan moeten de overige acht nummers ook nog overtuigen.

Nou, en dat doen ze! Nummer twee begint wat kalmer, maar gaat gauw over naar een te gekke riff die bij vlagen doet denken aan composities van Alter Bridge (erg catchy). De atmosfeer wordt zeer sterk neergezet door de harmoniserende doch licht dissonante melodielijnen, alsook door de toetsen. Hier heb ik een favoriet te pakken.

De combinatie ‘stevig doorbeuken’ en ‘kalm en ontspannen’ komt het beste terug in track nummer drie, Martyrs. De eerste drie minuten gaan in een goed tempo door en het is headbangen geblazen. Eenmaal bij die drie minuten slaat het nummer om in een oase van rust, relaxatie en sereniteit. Ik betrap mij erop dat hier ik volledig wegdroom en op ga in de melodie en de atmosfeer. De warme stem van Joel draagt hier enorm aan bij. Maar Joel toont later in de track nog meer diversiteit door ineens een kopstem op te zetten zoals ik die nog niet eerder heb gehoord. Zeer netjes uitgevoerd en een toffe toevoeging.

Uiteraard zijn er ook ballads aanwezig op het album. De prachtige titeltrack is een fijne interlude van het tot dusver indrukwekkende album en misschien één van de meest toegankelijke tracks. De tweede ballad, en nog even wat melancholischer is de track River. Een atmosferische orkestratie, geleid door de zang en akoestisch gitaarwerk, neemt de luisteraar mee op een reis van zelfreflectie en een verhaal over verlies. De compositie van dit nummer klinkt iets meer doorsnee dan de rest, maar is bij uitstek één van de meest gevoelige op het album. De resterende tracks (Covenant, Penance, Rival en Lunacy) beloven de luisteraar net zoveel diversiteit en kennen genoeg hoogtepunten en unieke karaktereigenschappen.

Wat een terugkerende constatering is, is dat Joel met zijn zang een veel prominentere plaats heeft gekregen. Met regelmaat is hij het middelpunt in een nummer en krijgt hij de kans om zijn volledige repertoire te presenteren. Hier wordt dan ook gauw duidelijk dat hij een flinke groei heeft doorgemaakt sinds de release van de vorige twee studioalbums. Een volwassener klank en een iets breder arsenaal aan stembereik en techniek. Dat gezegd hebbende, is er ook meer dan genoeg ruimte over voor de rest van de bandleden om te schijnen. Drummer Martin laat ook hier zijn handtekening duidelijk achter en zijn drumpartijen zulle voor vele proggies een herkenbare doch aangename klank hebben. De ritmegitaarlijnen zijn extreem goed in lijn met de drums, de gitaarsolo’s zijn vloeiend en meeslepend en de basgitaar toont diversiteit, minimalisme en functionaliteit in elke track en weet ook daarmee indruk te maken.

Lotus is het product van een meer ervaren Soen, dat nu echt hele grote stappen maakt in het ontwikkelen van een geheel eigen geluid. Daar waar de band in het verleden nogal eens werd vergeleken met andere grootheden uit dit subgenre, lijken de heren op album nummer drie het geheime ingrediënt gevonden te hebben wat hen zo uniek maakt. Nu nog een klein beetje meer verfijnen en we hebben een nieuwe prog-legende te pakken.

Score:

89/100

Label:

Silver Lining Music, 2019

Tracklisting:

  1. Opponent
  2. Lascivious
  3. Martyrs
  4. Lotus
  5. Covenant
  6. Penance
  7. River
  8. Rival
  9. Lunacy

Line-up:

  • Joel Ekelöf – Zang
  • Cody Ford – Gitaar
  • Lars Åhlund – Keyboard, gitaar
  • Stefan Stenberg – Basgitaar
  • Martin Lopez – Drums, percussie

Links: