We hebben Parlez-Vous Hate? Pas net achter de kiezen of de Luxemburgse neofolkstoomtrein Rome klopt alweer aan met een nieuw album. Eigenlijk doen we Rome geen eer aan als wij hem als meteen het neofolkzegel opplakken. Zoals dat ook bij voorgaande albums het geval was, horen we namelijk ook invloeden van post-punk en andere stijlen. Hegemonikon is daarmee een aangenaam en afwisselend werk geworden.
Het album opent met het even meeslepende als melancholische A Slaughter of Crows. Het nummer begint met wat traditionele instrumenten die worden begeleid door een stem die uit een kapotte speaker lijkt te komen. Als een soort laatste transmissie van een zinkend schip. De droevige synthesizer doet hier nog een schepje bovenop. ‘Hail new kingdom, hail new king’ klinkt het. De koning van de as wellicht. De ondertitel van dit album luidt A Journey to the End of Light. Een passende benaming, lijkt me zo. Het daaropvolgend No Second Troy is echter onverwacht opwekkend. De tekst smoort de vreugde echter in de kiem, gezien het gaat over het gevoel ontheemd te zijn. Vanwege de situatie in de wereld, een gevoel waar velen zich in zouden kunnen vinden.
Met zijn mythische referenties en donkere vocalen, zou het nummer Icarus Rex zo op een Nick Cave-album kunnen staan. De dreiging van een onvermijdelijke ondergang hangt als een zwarte mist over de muziek. Wederom horen we thema’s terug over heerschappij over het niks. Dit wordt verbeeld in de vorm van Icarus die vleugellam op de koude grond ligt te wachten op zijn dood. Net als in No Second Troy, vinden we in Surely Ash een contrast tussen ietwat opbeurende melodielijnen en duistere teksten. De synthmelodie volgt de zang op de voet. Het geeft het nummer een catchy en misschien zelfs dansbaar karakter. Dan heb ik het overigens wel over zo’n dans waarbij je in je eigen bubbel met de ogen naar de grond staat mee te deinen. Alles vergaat tot as en we dansen op de resten.
Na een snelle Google-vertaling, kwam ik er achter dat ‘altlal’ Arabisch is voor ‘ruïne’. Met deze informatie kunnen we dus ontcijferen wat Walking The Altlal betekent. Het is een ietwat ingetogen nummer dat in de stroom van het album haast onopgemerkt voorbij lijkt te vloeien. Het is een iets melodieuzer voortvloeisel van het daaraan voorafgaande The Slopes of Mount Malamatiyah, dat eigenlijk gewoon een ambienttrack is. De aangrijpende tekst ´Its not a pyre we have lit, its a labyrinth of fire’ wordt meerdere malen herhaald om de impact ervan te vergroten. De zielepijn is bijna te proeven.
Waar sommige genregenoten van Rome zich lijken te bevinden in de dubieuze rechterflank van het politieke spectrum, heeft Rome een wat roder hart, al komt dit in de teksten op Hegemonikon niet zo tot uiting. Wel wordt er op een tamelijk cynische wijze gereageerd op activisme in Hearts Mend. Is het de moeite wel waard om je ziel en zaligheid in een ideologie te steken? Het antwoord van Rome hierop is eigenlijk ‘nee’. Maar er wordt toegegeven dat het wel lovenswaardig is dat het geprobeerd wordt. Uiteindelijk blijft er ten slotte niets over dan ijzer en prikkeldraad. Na alle as en melancholie, is er toch een sprankje van hoop. Solar Ceasar gaat over het prille ontluiken van de liefde. Ook hier horen we overigens een aangename combinatie van synthesizers en gitaren die zweven in reverb. Hoewel de zangstem van Jerome Reuter totaal verschillend is van die van Robert Smith van The Cure, is toch veel van deze band terug te horen op Solar Ceasar.
We naderen nu al bijna het einde van het album. En zie daar: aan de horizon prijken nieuwe vlaggen. New Flags gaat over nieuwe beginnen en een streep zetten onder het oude. De as uit de eerste nummers waait weg en maakt plaats voor nieuwe, vruchtbare grond. Onder de nieuwe banier waar we elkaar ontmoeten, begint ons nieuwe leven. Na alle duisternis sluit Rome toch op een positieve manier af.
Wat een album. Rome neemt de luisteraar op Hegemonikon via een diep dal mee naar een potentieel paradijs. Het is verre van metaal, maar zwaar is het zeer zeker. Dit is er eentje voor de jaarlijst. Aanrader!
Score:
90/100
Label:
Trisol Music Group, 2022
Tracklisting:
- A Slaughter Of Crows
- No Second Troy
- Icarus Rex
- Surely Ash
- On The Slopes Of Mount Malamatiyah
- Walking The Atlal
- Hearts Mend
- The Ripping Of The Veil
- Solar Caesar
- Stone Of Light-Mer De Glace
- New Flags
Line-up:
- Jerome Reuter – alles
Links: