Al sinds mijn puberjaren vormt de muziek van Pain of Salvation mijn ultieme guilty pleasure. Uren heb ik doorgebracht, mezelf opsluitend in mijn kamer, vooral met het bekendste en vorig jaar opnieuw uitgebrachte en geremasterde conceptalbum Remedy Lane.
De meningen over de muzikale koers van Pain of Salvation lopen echter nogal uiteen. De band die al velen jaren zijn eigen plan trekt, dwars tegen de stroom in, maar toch elke keer weer met een verbluffend resultaat. Want progressieve muziek maken, dat kan frontman Daniel Gildenlöw als geen ander. Van de oorspronkelijke bezetting van de band mag dan niemand meer over zijn behalve muzikale duizendpoot Gildenlöw zelf, inmiddels heeft hij een nieuw schare muzikanten om zich heen weten te verzamelen die de PoS-traditie naar eer en geweten voortzetten.
Toch overkomt het ook mij als fervent PoS– liefhebber iedere keer weer, en deze keer is het niet anders. Dat dejà vu gevoel: Pain of Salvation heeft een nieuw album, je draait hem voor de eerste keer en je denkt in eerste instantie dingen als ‘hmm’. En ‘tja’. Vervolgens zet je het een tweede keer op, en nog een keer, en nog een keer en voor je het weet… ga je voor de bijl.
In the Passing Light of Day is alweer het tiende album van Pain of Salvation en staat grotendeels in het teken van de existentiële zoektocht van frontman Gildenlöw, die een paar jaar terug ternauwernood een zeer ernstige vleesetende bacteriële overleefde. Het nieuwste kunstwerk laat zich beluisteren als een soort dagboek van deze ingrijpende levensgebeurtenis, met uitstapjes naar heden en verleden in de vorm van flashbacks en (voorzichtige) lichtpuntjes voor de toekomst.
In het openingsnummer On a Tuesday vinden we Gildenlöw in hetzelfde ziekenhuis waar hij op dat moment 2.119 dinsdagen eerder het levenslicht zag. Het is een nummer met krachtige uitspattingen, maar ook gevuld met één van die typische kopstemmetjes waar Daniël zich graag van bedient. Meaningless, het derde nummer, vormt een bewerking van een nummer van de IJslandse gitarist Ragnar Zolberg en zijn voormalige band Sign. Het nummer is tevens verkozen tot eerste single van In the Passing Light of Day.
Een volgend nummer dat niet onvermeld mag blijven is Full Throttle Tribe, dat begint met een korte symfonie aan ziekenhuisgeluiden, waarna de drum invalt en sterk doet denken aan het ritme van een krachtige hartslag, die vervolgens steeds sneller wordt opgevoerd. Prachtig. Het akoestische intro van If This Is the End doet een naaktstudie vermoeden, een lied teruggebracht tot de essentie. Maar Pain of Salvation zou Pain of Salvation niet zijn als de band ook dit nummer liet ontsporen in een snoeiharde, muzikale uitbarsting.
In the Passing Light of Day staat verder bol van de leidmotieven. Zo komt in If This Is the End het eerste beeld van het ziekenhuis terug. Afsluiter en tevens titeltrack In The Passing Light Of Day brengt tenslotte alle thema’s van het album samen in een emotioneel geladen muzikaal epos van ruim een kwartier.
Het mooie aan het nieuwste album van PoS is dat de muziek en de thematiek zijn meegegroeid. Waar de vroege albums zoals Remedy Lane nog weleens een tikje pathetisch konden aandoen, heeft Gildenlöw met band op dit nieuwe conceptalbum een mooi, meer volwassen evenwicht weten te bereiken.
De balans opmakend kan ik schrijven dat het opnieuw zal gaan zoals het altijd gaat: binnen een mum van tijd heeft dit nieuwe meesterwerkje mijn hart veroverd en zal ik In the Passing Light of Day van voor naar achteren kunnen dromen. Een regelrechte aanrader.
Score:
90/100
Label:
Inside Out Music, 2017
Tracklisting:
- On A Tuesday
- Tongue Of God
- Meaningless
- Silent Gold
- Full Throttle Tribe
- Reasons
- Angels Of Broken Things
- The Taming Of A Beast
- If This Is The End
- The Passing Light Of Day
Line-up:
- Daniel Gildenlow – vocalen, gitaar, bas en allerhande andere instrumenten
- Léo Margarit – drum, vocalen
- Daniel Karlsson – keyboard, vocalen
- Gustaf Hielm – bas
- Ragnar Zolberg – gitaar, vocalen
Links: