Op de dag dat twee vliegtuigen zich in de Twin Towers boorden en de wereld getuige werd van één van de ergste terreurdaden ooit in de (Amerikaanse) geschiedenis (11 september 2001), bracht het uit San Diego afkomstige P.O.D. het album Satellite uit. Het album werd, met meer dan zeven miljoen verkochte exemplaren wereldwijd, een enorm succes. Er zijn mensen die (een deel van) het succes van het album toeschrijven aan het feit dat veel mensen na de aanslag diep, diep geschokt waren en wanhopig op zoek waren naar hoop en antwoorden.
Het moet gezegd: dat is ook wel een deel van wat P.O.D. op zijn vierde album bood. De eerste single van Satellite (Alive) werd één van de meest afgespeelde video’s op het destijds immens geliefde MTV. De populariteit van de video, evenals de positieve boodschap van het nummer, zorgden ervoor dat het nummer een enorme hit op de radio in de VS werd. En dat zal zeker hebben bijgedragen aan het succes. Nu zal de tekstuele impact ongetwijfeld een rol hebben gespeeld, maar gaat dit niet aan het feit voorbij dat het album gevarieerd was en muzikaal zeer aantrekkelijk in elkaar steekt?
Het viertal uit San Diego heeft het succes van Satellite nooit meer opnieuw kunnen ervaren. De kritiek op de daarop volgende albums Payable On Death en zeker Testify was, ondanks dat er zeker nog wel aandacht was voor singles zoals Change The World en Goodbye for Now (met een heel kleine bijdrage van de op dat moment nog onbekende Katy Perry), vaak niet mals. Had het ermee te maken dat gitarist Marcos Curiel geen deel meer uitmaakte van de band of was het dat het viertal besloten had de zijn typerende rapcore grotendeel in te ruilen voor een donkerder, melodieuzer, meer op metal gericht geluid? Ondanks dat (of juist doordat?) Curiel in 2009 terugkeerde bij de band, kleurden de daaropvolgende albums als When Angels & Serpents Dance (2008), Murdered Love (2012), het akoestische SoCal Sessions (2014), The Awakening (2015) en Circles (2018) een stuk opener, toegankelijker, meer radiovriendelijk in. De nu-metal achtergrond werd weliswaar nooit echt losgelaten, maar de echte verbetenheid was er eigenlijk wel vanaf.
‘Hola amigos, nos alegra que estés aquí con nosotros en otro viaje musical. Gracias por su atención. Con amor, bienvenidos a Veritas!’ (‘Hallo vrienden, we zijn blij dat je hier bij ons bent op een nieuwe muzikale reis. Bedankt voor je aandacht. Met liefde, welkom bij Veritas!’)
En toen was daar in 2024 Veritas (Latijn voor: de waarheid), een album waarop het trio – drummer Wuv Bernardo maakt sinds 2021 geen deel meer uit van de band; sessie drummer Robin Diaz (Kelly Clarkson, Líve, Simple Plan) is verantwoordelijk voor het inspelen van de drums – het oude geluid terug laat keren. De passie, de vurigheid, intensiteit en energie zijn weer te horen. ‘These songs are a throwback to me and remind me of the raw unbridled energy of classic South San Diego P.O.D.’ (‘Deze nummers zijn een terugblik en doen me denken aan de rauwe, ongebreidelde energie van de klassieke South San Diego P.O.D.’) aldus Curiel, Daniels en Sandoval. Daar blijkt geen woord van gelogen.
De composities op Veritas kenmerken zich vooral doordat het drietal enorm speelt met de dynamiek. Dan weer hard, dan weer zacht, melodieuze lijnen tegenover een felle brul (I Got That, Dead Right), ingetogen tegenover directe, melodieuze vocalen en rappende klanken die per paar tekstregels kunnen wisselen, verbeten snel tegenover ingetogen langzaam. De band gaat daarbij geen moment makkelijk in het gehoor liggende en zich opvallend snel in je gehoorgangen nestelende tekstregels uit de weg. Met kleine details, zoals de vrouwelijke vocalen op de achtergrond in Breaking, het kind dat door een moeder wordt aangesproken aan het begin van I Won’t Bow Down en het even volledig weg laten vallen van instrumenten en zang – al is het maar een halve tel – in We Are One (Our Struggle), geeft de band het album nog meer detail en kleur mee. Het trio heeft daarbij de lengte van de nummers beknopt gehouden. Enkel Breaking komt net boven de vier minuten uit, vier nummers halen zelfs de drie minuten niet. Is het storend? Het lijkt de flow op het album alleen maar ten goede te komen.
‘Esto concluye este capítulo de nuestro viaje musical, esperamos que hayas disfrutado esto tanto como nosotros. Lo creamos para su placer auditivo. Hasta la próxima vez. No olvides hablar la verdad en amor, porque el amor es el camino y el amor nunca morirá.‘ (‘Hiermee is dit hoofdstuk van onze muzikale reis afgesloten. We hopen dat je er net zo van hebt genoten als wij. We hebben het gemaakt voor jullie luisterplezier. Tot de volgende keer. Vergeet niet de waarheid in liefde te spreken, want liefde is de weg en liefde zal nooit sterven.‘)
Score:
80/100
Label:
Mascot Records, 2024
Tracklisting:
- Drop (Ft. Randy Blythe)
- I Got That
- Afraid To Die (Ft. Tatiana Shmayluk)
- Dead Right
- Breaking
- Lay Me Down (Roo’s Song)
- I Won’t Bow Down
- This Is My Life (Ft. Cove Reber)
- Lies We Tell Ourselves
- We Are One (Our Struggle)
- Feeling Strange
Line-up:
- Sonny Sandoval – Vocalen
- Marcos Curiel – Gitaar
- Traa Daniels – Basgitaar
Links: