Een paar maanden geleden was ik stevig onder de indruk van Stummfilm – Live from Hamburg, een liveplaat (wat dacht u?) waarop we Long Distance Calling een beladen, sfeervolle set hoorden neerzetten. Vooral de uitvoering van het indringende The Very Last Day was er één om langere tijd stil van te worden. Ik zag dan ook meer dan uit naar de Stummfilm-set die de Duitse instrumentalisten op Prognosis 2020 zouden spelen. Het festival in de Eindhovense Effenaar behoorde echter tot de eerste lichting evenementen die sneuvelde in de coronacrisis, zodat die ontmoeting nog even op zich moet laten wachten. In de tussentijd brengt Long Distance Calling zijn zevende studio-album uit, genaamd How Do We Want To Live?
Het is een weinig subtiele vraag waarvan ik niet op voorhand weet of ik wel wil dat die gesteld wordt door een rockband (waar is de lol jongens?). De titel houdt echter verband met het centrale thema van de plaat: de impact van de huidige razendsnelle ontwikkelingen van de digitale techniek op mens en samenleving. Dit thema wordt uitgewerkt middels gesproken woord (samples), maar ook in de muziek. Vaak klinken de songs op de plaat aan het begin – waar de elektronica de overhand heeft – wat afstandelijk en koud om vervolgens, vaak na een paar ferme klappen van de drummer van vlees en bloed, open te bloeien in een vol en warm bandgeluid.
Een duidelijk voorbeeld daarvan is al te vinden in Curiosity (Part 1) en Curiosity (Part 2). De eerste is een “song” met ruimtelijke Lonely Robot-achtige synthgeluiden, waarover op wetenschappelijke toon gesproken wordt over nieuwsgierigheid. Deze zou tegelijk een “bastard” zijn en de reden van het voortbestaan van de mensheid. Ik word echter pas echt gegrepen wanneer Part 2 losbarst. Zware drums verjagen het minimalisme van spacey toetsen en wat hihat. De muziek blijft in al zijn koppigheid nog enigszins elektronisch totdat een episch huilende gitaar het album openscheurt. Na deze felle uitbarsting wordt er Floyd-iaans en vol gevoel gemijmerd. Juist dat gevoel geeft nog enig vertrouwen dat de mens nog net dat streepje voor heeft. Een korzelige riff lijkt op te bouwen naar de volgende lead, maar dat zou natuurlijk wat te gemakkelijk zijn. In plaats daarvan volgt een break met wat meer new wave gitaargeluiden waarvan uit dan wel wordt toegewerkt naar een progressief metalen afsluiting met een hoofdrol voor de steeds evoluerende riff.
Fail / Opportunity en True / Negative zijn hier de uitzondering op de regel van zorgvuldig toewerken naar een crescendo. Het zijn relatief korte tracks van rond de drie minuten die bij vluchtige beluistering eerder als intermezzo aandoen. Eerstgenoemde vertoont verdacht veel overeenkomsten met het nummer dat op Stummfilm – Live from Hamburg (nog) Interlude heette. Toch is het veel meer dan alleen dat. In een heerlijke Massive Attack-sfeer komen klassiek, elektronica en band op fraaie wijze samen in een song, waarin de cello treurig binnenkomt met de kracht van een middelgrote komeetinslag.
Beyond Our Limits dan is de enige werkelijk gezongen track. Hier worden de melodieën van meet af aan stevig in het gareel getikt door drummer Janosh Rathmer. De stem van Eric A. Pulverich (van de Duitse poprock-/indieband Kyles Tolone) ligt aangenaam in het gehoor terwijl hij verhaalt over een schepping naar het eigen evenbeeld en god spelen. In lijn met het thema wordt deze menselijke stem soms afgezet tegen die van een robot. Opnieuw de puntjes op de i hè. Naar het einde toe wordt de zang steeds epischer waardoor een overdaad aan pathos op de loer ligt. De machtige gitaarlead die ons naar het einde van de song brengt maakt dat echter meer dan goed.
Helemaal niets te zeveren dan? Het zal toch zeker wel! De samples dragen het verhaal zo duidelijk uit dat het op momenten wat drammerig dreigt te worden. Ook is Sharing Thoughts wat te repetitief (voor mijn smaak) en kan ik niet zo veel met de kleurrijke retrohoes. Ondanks deze kleine kanttekeningen gaat How Do We Want To Live? mijn jaarlijst vermoedelijk wel halen. Het blijft immers razendknap een (bijna) volledig instrumentaal album te maken dat blijft boeien. Long Distance Calling houdt de aandacht gemakkelijk vast met fraaie gelaagde songs waarin diverse muzikale thema’s over elkaar gelegd worden. Thema’s die soms ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben maar toch samensmelten tot een geheel dat meer is dan de som der delen.
Score:
85/100
Label:
Inside Out Music, 2020
Tracklisting:
- Curiosity (Part 1)
- Curiosity (Part 2)
- Hazard
- Voices
- Fail / Opportunity
- Immunity
- Sharing Thoughts
- Beyond Your Limits
- True / Negative
- Ashes
Line-up:
- David Jordan – Gitaar
- Florian Füntmann – Gitaar
- Janosch Rathmer – Drums
- Jan Hoffman – Basgitaar
Links: