Eerder dit jaar mocht ik het album II van Cranston beluisteren. Echt te spreken was ik niet over dat album, en nu krijg ik met Rising van Legion een album met dezelfde zanger in mijn schoot geworpen. Eens luisteren of dit beter bevalt.
De nummers op Rising klinken allemaal als slechte kopieën wat mij betreft. Kopieën van Dokken welteverstaan. Natuurlijk niet Dokken ten tijde van Under Lock and Key of Tooth And Nail, maar Dokken ten tijde van Broken Bones, toen de band al een parodie van zichzelf was. Het nummer How Does It Feel doet me trouwens ook verdacht veel denken aan Crazy Babies van Ozzy Osbourne. Niet alleen de riffs in die nummers lijken verdacht veel op elkaar, ook de solo’s klinken nagenoeg hetzelfde. Het enige verschil is dat Legion mij niet weet te overtuigen met het getoonde gitaarspel.
Laat ik voorop stellen dat ik niet direct iets tegen de zang van Phil Vincent heb. Alleen heb ik in korte tijd twee albums beluisterd waar hij op zingt die mij niet weten te overtuigen, ondanks dat technisch gezien redelijk in orde is allemaal. De volgende band waar Phil Vincent zingt, laat ik dan ook graag aan mij voorbij gaan.
Score:
50/100
Label:
Rock Company, 2019
Tracklisting:
- Nothin’ to Me
- Full Moon Rising
- Maybe Now…
- How Does it Feel
- Got a Line on You
- Politician
- Only the Strong Survive
- Shame on You
- Found out the Hard Way
- Lost Soul
Line-up:
- Gav Cooper – Bas
- Andy Pierce – Drums
- Vince O’Regan – Gitaar
- Phil Vincent – Zang
- Irv Parratt – Keyboard
Links: