In Cauda Venenum – G.O.H.E.

Geschreven door op 12-01-2021 om 18:55.

In Frankrijk lopen er flink wat mensen rond die graag in een (post-)blackmetalbandje spelen en die het ook nog eens voor elkaar krijgen om kwaliteitsplaten af te leveren. De heren Ictus (gitaar, bas, vocalen) en N.K.L.S. (drums) doen dat ook en wel onder de naam In Cauda Venenum, wat zoveel wil zeggen als Gif in de staart. De titel van het tweede album van het duo (dat de nodige muzikanten uitnodigde voor instrumenten als cello, contrabas en piano), luistert naar de naam G.O.H.E.

De titel behoeft enige uitleg. G.O.H.E. vormen de initialen voor Geneva Odelia Hilliker Ellroy, roepnaam Jean. Deze dame werd in juni 1958 in El Monte, Californië in de Verenigde Staten, verkracht en vermoord. De dader werd nooit gevonden, maar haar 10-jarige zoon was erg blij met de gebeurtenis: Jean, een gescheiden vrouw, was een alcoholiste met een grote mond die erg agressief kon worden en graag het bed indook met wie maar wilde. De zoon was aanvankelijk blij dat hij bij zijn vader kon wonen, maar als die ook sterft, leidden onverwerkte emoties tot een intense, klinische depressie waar hij nooit helemaal overheen komt en tot een jarenlange alcohol- en drugsverslaving leidt. De redding van de zoon is dat hij aanleg blijkt te hebben om te schrijven. De boeken van James Ellroy worden enorme successen en veelvuldig verfilmt.

Eind goed al goed? Niet helemaal. James Ellroy draagt namelijk al zijn leven lang een last met zich mee. Dat zit zo: drie maanden voor de dood van zijn moeder vraagt zij hem bij wie hij liever woont: bij haar of zijn vader. Als hij naar waarheid antwoord slaat zij hem tot bloedens toe. De jonge Ellroy spreekt vervolgend een vloek over zijn moeder uit en wenst haar dood. Het is dat uitgangspunt (jochie wenst moeder dood en raakt behoorlijk in de war als zijn wens uitkomt) dat In Caude Venenum gebruikt voor een post-rock/blackmetalalbum vol filmische elementen, verpakt in twee nummers van respectievelijk 22:16 en 21:43 minuten: Malédiction en Délivrance.

Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met nummers die maar doorgaan. Het kan wonderwel goed uitpakken, zoals een Bell Witch deed met Mirror Reaper. Maar tegelijkertijd is het een dun koord tussen geboeid blijven en het op een gegeven moment allemaal wel geloven. Misschien is het de controlfreak in mij, maar ik hecht toch wel graag aan een bepaalde opbouw in een nummer, een zekere houvast. En dat is met liedjes die de twintig minuten voorbijgaan geen doen. In Cauda Venenum doet in ieder geval een dappere poging en G.O.H.E. is een smaakvol album, maar ik betrap mezelf er ook op dat ik regelmatig mezelf tot de orde moet roepen om terug te keren naar de muziek. Mijn gedachten dwalen te snel af.

Of dat komt doordat ik de duur van mijn aandachtsspanne deel met een goudvis of omdat In Cauda Venenum uiteindelijk simpelweg niet goed genoeg is, weet ik niet. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. G.O.H.E. is in ieder geval een album dat het goed zal doen bij post-rock en -metalliefhebbers die wel van een zwartgeblakerd randje houden en funeraldoomadepten. Het plaatje zal rustig op de achtergrond zijn rondjes draaien maar als het erop aankomt is het nèt niet opvallend genoeg. Wel complimenten voor het thema én de uitvoering aan In Cauda Venenum, want er wordt wél kwaliteit geleverd. Al is het uiteindelijk niet genoeg om hoge ogen te scoren.

Score:

80/100

Label:

Les Acteurs de l'Ombre Productions, 2020

Tracklisting:

  1. Malédiction
  2. Délivrance

Line-up:

  • Ictus – Vocalen, gitaar, bas
  • N.K.L.S. – Drums

Links: