Cryptivore, kent u die uitdrukking? Nee, ik eigenlijk ook niet, maar het lijkt me een fantasierijke naam voor wezens die alleen de onderzijde van een graftombe als bord wensen te gebruiken. En daarmee doemen de walmen van Grave Miasma op. Ook zo lekker smakelijk. Muzikaal tapt Cryptivore echter uit een ander bloedvaatje. Waar de Londense grafstinkers hun best doen om zo veel mogelijk een eigen sfeer te creëren spreekt dit soloproject uit Brisbane met trots uit dat hier geen nieuwe tandenborstel wordt uitgevonden die “alles” veranderde.
Invloeden van oude Amorphis, minstens zo oude Carcass en Grave worden ruiterlijk benoemd en zijn gelijk een mooie samenvatting van wat we op dit debuut te horen krijgen. Vanwege de smeuïg pruttelende vocalen en gillende duikbomleads waarmee het album opent voegen we er ook nog een smerig snufje Massacre aan toe. Het is duidelijk, met Celestial Extinction wordt de gevleugelde DeLorean hard en precies naar 1990-1991 gestuurd.
Daarbij valt op dat – misschien wat onverwachts voor dit soort ondergrondse spul – bovenop het zware ritmewerk vaak een kort hersenschors kriebelend riffje of wat melodieus leadwerk wordt gelegd. Je hoort het in opener Cocoon Hecatomb. Chris Anning, die op Celestial Extinction gewoon maar even alles voor zijn rekening neemt, blijkt sowieso een zeer behoorlijk gevoel voor melodie te hebben. De gitaren in Vault Of Obscurity en Monastery Worms bijvoorbeeld houden zich lekker staande ergens in het gebied waar de leads van Tales From The Thousand Lakes en Left Hand Path elkaar een vrije knuffel geven. Nu we het daar toch over hebben. Waarom wordt Entombed eigenlijk niet genoemd in het perspraatje? Ach, misschien was het eerste woord van de titel van de negende track al aanwijzing genoeg.
Het is het eerder genoemde gevoel voor melodie van Chris dat al die sferen, ook in de ruigere passages, bijeenhoudt. Daarmee kunnen we spreken van een meer dan geslaagd debuut, waarbij eigenlijk alleen de soms wat vreemde fade-outs vragen oproepen. Meer concreet: wie heeft bedacht dat die een goed idee waren en waarom? Ach, een gek kan meer vragen stellen dan tien wijzen kunnen beantwoorden dus zullen we er verder geen punt van te maken. Waar je wel een punt van kunt maken, is om deze tijdmachine getiteld Celestial Extinction eens een luisterbeurt te geven. Als je van oude school death metal en eerder genoemde bands houdt, zou het zo maar eens een beetje als thuiskomen kunnen zijn.
Score:
80/100
Label:
Bitter Loss Records, 2022
Tracklisting:
- Cocoon Hecatomb
- Dripping With Skin
- Vault Of Obscurity
- Gate Of Dismal Torture
- The Ethereal Deceased
- Monastery Worms
- Solemn Desolation
- Cadaverizor
- Clandestine Ruination
- Celestial Extinction
Line-up:
- Chris Anning – Alles
Links: