Miasma betekent iets als kwade damp of meer concreet: ongezonde damp uit de grond, uit moerassen of water, waaraan vroeger het ontstaan van ziekten werd toegeschreven. En dat dan uit een graf! Daarmee staat wel vast wat voor vlees we in de kist, uh kuip hebben. Abyss Of Wrathful Deities staat vol onwelriekend smerige death metal, occult en sinister.
Grave Miasma brengt met Abyss Of Wrathful Deities pas zijn tweede album uit. Dit terwijl de band al in 2009 zijn debuut-EP op de nog niets vermoedende wereld losliet. De band pakt zaken echter sowieso op zijn eigen manier aan. Waar veel moderne deathmetalbands inzetten op techniek, stellen deze Londenaren sfeer voorop. En dan vooral de sfeer van “gezellige” nachtelijke bezoeken aan koude verlaten begraafplaatsen naast vervallen kerken, als zo vaak treffend beschreven door H.P. Lovecraft (wat dacht u, dat ik zelf ervaring heb opgedaan met nachtelijke bezoeken van dergelijke omgevingen?). Muzikale gotiek in de juiste zin van het woord dus, druipend van een kwaadaardige droefenis die langzaam maar zeker als een donkere damp je gemoed beslaat.
Dat gezegd hebbende vermeldt het persbericht dat de band op deze tweede ietwat van die donkere sfeer van de vorige releases heeft ingeruild voor het gebruikelijker metalamalgaam van snelheid en agressie. Dat mag zeker zo zijn. Opener Guardians Of Death laat in de heerlijk snelle loopjes die onder de oppervlakte aan je hersenschors kriebelen zelfs wat speedmetal horen en tracks als Ancestral Waters en Erudite Decomposition schieten voortvarend uit de startblokken. Het zijn echter de gebleven verwrongen, soms wat zwartgeblakerde gitaarlijnen, de verpulverend zware doompassages en dus het donkere totaalgeluid dat Grave Miasma het zo nodige eigen gezicht geven. Om dat ware gezicht goed in beeld te krijgen kan je misschien het best het heerlijk verbeten Under The Megalith eens een slinger geven.
Dat donkere totaalgeluid – een innige omhelzing (wurggreep?) van death met Bathory’s Under The Sign Of The Black Mark – was overigens (mede) in handen van Jaime Gomez Arellano. Hij liet de glasheldere sound die hij neerzette voor bands als Paradise Lost en Gold dit keer thuis. Galm op de gruntzang, die bij vlagen wat aan de betreurde LG Petrov doet denken, heeft hij echter wel meegenomen. In overvloed zelfs. Verder moest het vooral organisch klinken. Luister maar eens naar de akoestisch klinkende drums die mantra-gewijs het hier favoriete Ancestral Waters afsluiten. Beukend als pauken die in een moderne productie meewarig zouden worden aangekeken door de andere instrumenten, maar hier heerlijk lomp klinken.
In dat oldschoolgeluid is overigens wel (net) genoeg ruimte om de riffs van de verdwalende gitaarleads en kringelende loopjes te onderscheiden. Want vergis je niet, deze heren weten wat ze doen en uit de pruttelende put van pus borrelen bij tijd en wijle best frisse ideeën op die de songs, die veelal toch zo’n zes minuten duren, interessant houden. Rogyapa is met zijn lekker gierende solo’s en mystieke sfeer sowieso een aanrader, net als die akelige solo in (opnieuw) Ancestral Waters die een jaren ’80-walm je kant op blaast, overigens voordat naar het einde toe toch wat ingewikkelder gitaarwerk de schedel op steekt. De verfrissend snelle gitaarloopjes in opener Guardians Of Death en de mantrapauken in Ancestral Waters noemden we eerder al. Fraai is ook hoe men de in de basis vrij “mainstream” riff in Erudite Decomposition steeds ietsje verder de underground in corrumpeert. Ook de ietwat bekend klinkende melodieuze riff in Exhumation Rites (hij komt maar twee keer voorbij) ten slotte doet direct de oren spitsen. Alleen in Demons of the Sand lijkt het undergroundgeluid wat te ver doorgevoerd waardoor de track als los zand (matige pun intended) uit elkaar lijkt te vallen.
Het is een kanttekening die bij geen der andere tracks te maken is, dus het mag duidelijk zijn. Deze is voor de fan van obscure, ietwat groezelig geproduceerde maar uiterst sfeervolle death!
Score:
82/100
Label:
Sepulchral Voices, 2021
Tracklisting:
- Guardians of Death
- Rogyapa
- Ancestral Waters
- Erudite Decomposition
- Under the Megalith
- Demons of the Sand
- Interlude
- Exhumation Rites
- Kingdoms Beyond Kailash
Line-up:
- Yoni Ben-Haim – Gitaar, vocalen
- Tom McKenna – Gitaar, basgitaar
- Dani Ben-Haim – Drums
Links: