Degenen voor wie Brant Bjork een onbekende is mogen nu naar de hoek lopen en zich ontzettend gaan schamen. Een hele korte geschiedenis: Bjork vormde, eind jaren ’80, samen met Josh Homme, John Garcia en Nick Oliveri Kyuss. Eén van de grondleggers van de stoner rock. Na Kyuss ging eenieder zijn eigen weg met veel, zeer veel, zijwegen. Bjork heeft nog een tijd in Fu Manchu en Mondo Generator gedrumd en sinds een paar jaar is hij, wederom samen met Oliveri, actief bezig met zijn desert rockband Stöner. Lees hier de recensie van zijn vorige plaat, Brant Bjork geheten. Wie nog meer wil weten over Brant Bjork en het ontstaan van de Desert Rock scene kan het beste Wikipedia erop naslaan, of de documentaire Lo Sound Desert bekijken.
Alsof dat niet genoeg is, brengt de man de ene na de andere soloplaat uit. Bougainville Suite is inmiddels de veertiende. Op zijn soloplaten uit hij zijn muzikale creativiteit op eigen en diverse wijze. Zo klinken zijn solodebuut Jalamanta (2004) en zijn vorige Brant Bjork (2021) funk-achtig. Tres Dias (2007) is nagenoeg akoestisch en God’s and Godesses (2010) is een van zijn zwaardere (solo) werken.
Bjork heeft Bougainvillea Suite opgenomen met zijn Stöner bandlid Ryan Güt. Het is het laatste album dat hij heeft opgenomen in zijn eigen Joshua Tree studio. Hij zegt hiermee vaarwel tegen een periode en kijkt uit naar het begin van iets nieuws. Wat hij hiermee precies bedoelt, laat hij onbeantwoord. Het zal in ieder geval iets moois zijn. Tot die tijd geniet ik van Bougainvillea Suite.
Het eerste nummer Trip on the Wine deed mij subiet denken aan een oude plaat van The Jon Spencer Blues Explosion: heerlijke, swingende, psychedelische sixties vibe. Dat komt met name door het ‘orgel’ waarmee het nummer wordt ingezet. Het klinkt prettig ontspannen, vooral als Bjork begint te zingen over wijn die waarschijnlijk meer dan alleen druiven bevat. De volgende track Good Bones gaat door in de stijl van de vorige, met wat funky elementen toegevoegd en een versnelling. So they Say gaat vervolgens weer zes decennia terug. Wederom door het orgelgeluid in combinatie met een soul-achtige melodie. Het pakkende refrein niet te vergeten. Bjork zingt en praat met diepe vocalen zoals alleen hij dat kan. In Broke that Spell krijgt Güt’s zijn toetsenspel de hoofdrol. Opnieuw een soulnummer waar Bjork, al Halleluja zingend, ook de hoge noten niet schuwt. In Bread and Butter neemt Stöner gitarist Nick Oliveri het gitaarwerk over. Dat is goed hoorbaar. Het nummer heeft dikke bluesriffs en is het meest energieke van het album. Ik sla Ya’ Dig en Let’s Forget over om meteen naar de laatste track, Who Do You Love, te gaan. Who Do You Love is een cover van Bo Diddley. Het origineel is een Rock ‘n Roll nummer bij uitstek en is in die vorm vaak gecovered. Bjork weet er een geheel eigen ‘woestijn’-versie van bijna negen minuten van te maken. De trip met de wijn uit het eerste nummer lijkt te gaan werken. Who do you Love is een langzame psychedelische trip geworden. De tekst: “I walk 47 miles of barbed wire. I use a cobra-snake for a necktie. I got a brand new house on the roadside made from rattlesnake hide I got a brand new chimney made on top made out of a human skull,” past veel beter bij zijn versie dan in het origineel.
Bougainvillea Suite bewijst weer wat voor een heerlijke muziek Bjork kan maken. Geen zware riffs, dik basgeluid en beukende drums, maar een swingende soulplaat gevuld met flinke vleugen psychedelica. Eén vraag blijft helaas onbeantwoord en dat is welke slijter Bjork heeft bezocht.
Score:
85/100
Label:
Heavy Psych Sounds Records, 2022
Tracklisting:
- Trip On The Wine
- Good Bones
- So They Say
- Broke That Spell
- Bread For Butter
- Ya’ Dig
- Let’s Forget
- Who Do You Lov
Line-up:
- Brant Bjork – Zang, gitaar, bas, drums
- Ryan Güt – Keyboard, drums
Links: