Astodan – Bathala

Een paar jaar geleden had ik een gesprek met de Belgische band Astodan, die eigenlijk veel interessanter bleek te zijn dan mijn vooroordelen hadden doen geloven. De heren zagen er allemaal bijzonder netjes en opgedirkt uit, als waren het trendy discotheekgangers en hippe Knokkenaren. Ze hadden toen net het album Ameretat uit, waarop instrumentale postrock/metal te vinden was. Inhoudelijk ging het over overgangsrituelen tussen leven en door – meen ik me te herinneren – maar ook over bijzonder grimmige en bloederige ceremoniële gebruiken die in verschillende culturen duizenden jaren gebruikelijk waren (zijn?). Best interessant en leerrijk. Die plaat verscheen destijds bij dunk!records, net als deze nieuwe plaat genaamd Bathala.

Ook op Bathala lijkt de focus op de dood een centraal thema te zijn. De dood in al zijn vormen. Bitter en hard, een persistente tristesse, maar tegelijk ook met een rustgevend gevoel en deel uitmakend van het leven. Veel contrasten, die allen terug te vinden zijn op dit album. Zowel de ontroerend mooie postrock-elementen van een Mono als de postmetal ruwheid van Church of Ra-leden. Ieder nummer voelt aan alsof je binnenkomt in een funerarium en vertrekt nadat de dienst is afgelopen. Met als subject iemand waarvan je niet snel genoeg afscheid kon van nemen, nog veel wou vragen of op de een of andere manier van hield/aan vasthield. Om de rite de passage nog meer diepgang te geven wendden de heren van Astodan zich wat meer tot elektronische middelen (wat eerder regel dan uitzondering is binnen het postrock/metal genre eens de groei ingezet is) en klassieke instrumenten zoals de viool en cello. Andres Algaba stond opnieuw in voor de opnames (vrij bekende producer in België) en de mastering werd in handen genomen door Jens Larsson, die ook met Wolvennest aan de slag is gegaan.

Kwestie van een plaats te krijgen in de collecties van veel mensen lijkt me nu de gootste uitdaging van deze band. De grootste troeven van Astodan zijn gelukkig dat het naast de aandacht uit de traditionele postrock-scene, ze ook aandacht zouden moeten krijgen uit de postmetal-scene, omwille van de thematiek, de sound en de huidige dynamiek in de Lage Landen. Het is geen doorsnee, vrijblijvende dagdroom vol gebruikelijke tremelo’s en oplopende trapjes vol onderliggende postrock glooiingen. Ik wens ze in ieder geval veel succes toe.

Score:

80/100

Label:

Dunk!Records, 2020

Tracklisting:

1. Hukluban
2. Katalonan
3. Likha
4. Buaya
5. Alay
6. Maca Kasanaan

Line-up:

• Tom O
• Nick
• Tom V
• Bert
• Tim

Links:

• Astodan Facebook
• dunk!records