Duistere tijden vergen duistere muziek. Einde recensie, dank u wel! Grapje, natuurlijk, want raad eens wie met een nieuwe plaat op de proppen is gekomen? Jawel, het is het Zweedse Unanimated! Dit is slechts het vierde album in het drieëndertigjarige bestaan van de band, dus laten we gauw gaan luisteren of Victory in Blood inderdaad een overwinning is voor deze Zweden.
Kennen jullie Unanimated? Ik neem het niemand kwalijk als de naam niet gelijk een belletje doet rinkelen. Opgericht in 1988 en met een debuut in 1993, moest de band een plekje zien te veroveren tussen meerdere grootheden in het death-en blackmetalgebied. Hoewel de releases altijd meer dan goed waren en In the Forest of the Dreaming Dead zelfs een soort cultstatus heeft gekregen, slaagden de heren er niet in om echt door te breken. Ook hielp het niet dat de band er kort na het tweede album gewoon mee stopte. In 2007 kwamen ze dan toch weer bij elkaar en daar kwam het derde album, getiteld In the Light of Darkness. Na een EP-release in 2018 is het dit jaar tijd voor de vierde langspeelplaat. Naar eigen zeggen het meest duistere werk dat de band reeds uitgebracht. Kom maar op!
En tjonge, wat een binnenkomer, gelijk vanaf de start. De titeltrack raast als een heuse tornado door de speakers en geeft de luisteraar geen moment om te acclimatiseren. Vol gas gaat Anders tekeer met de kick-en snaredrum, raggen de gitaristen de ene na de andere tremoloriff er uit en zorgt Mikael er voor dat deze duisternis nauw wordt samengebonden door ijzige screams. Wat opvalt is dat het in de basis flink stevige death metal is, maar in de nuances hoor je een hoop melodie en ook invloeden van black metal. Bands die gelijk bij mij opkomen als mogelijke invloeden zijn Dissection, Dark Fortress en Dismember. Blijkt dat de bassist ook in Dismember speelt, he he. Iets met onderzoek doen, geloof ik.
Het geweld zet zich voort met Scepter of Vengeance, maar dan gooit Chaos Ascends roet in het eten (een tweede akoestische onderbreking, hetzij dat deze wat meer sinister klinkt). En dan moet The Golden Dawn of Murder dat weer goed maken. Daar slaagt het nummer grotendeels in, maar het blijft een beetje in het achterhoofd knagen dat die tweede onderbreking niets toevoegt. En dan zie je de speelduur van Divine Hunger en dan denk je: “Nee, toch niet weer zo’n onderbreking?”. Gelukkig niet: het is twee minuten lang een stroomtrein van metalgeweld dat alles op zijn pad kapot maakt. Een poëtisch einde met The Poetry of the Scared Earth (ja, ik ben de leukste thuis…) lijkt te worden gestart met een soort metal-wals. Wat meer mid-tempo, maar met een heerlijke groove en melodie. Dat gezegd hebbende, had hij wel wat korter gemogen van mij.
Al met al is het goed om Unanimated met nieuw werk te horen. Victory in Blood is hard, duister, bij vlagen wat morbide en een puike comeback. De duidelijk herkenbare invloeden maken het ook eenvoudig om al gauw van de tracks te genieten. Kijk ik echter naar de samenhang van het album en hoe de nummers in elkaar over vloeien, dan valt daar nog wel wat winst te behalen. Misschien de volgende keer wat kritischer kijken naar de speelduur en de twee intermezzo’s (die waren voor mij niet nodig geweest op een plaat als dit). Dat neemt niet weg dat je deze gerust aan kan slingeren, want er is genoeg aanwezig om van te genieten.
Score:
80/100
Label:
Century Media Records, 2021
Tracklisting:
- Victory in Blood
- Seven Mouths of Madness
- As the Night Takes Us
- The Devil Rides Out
- With a Cold Embrace
- Demon Pact (Mysterium Tremendum)
- XIII
- Scepter of Vengeance
- Chaos Ascends
- The Golden Dawn of Murder
- Divine Hunger
- The Poetry of the Scarred Earth
Line-up:
- Mikael Broberg – Zang
- Jojje Bohlin – Gitaar
- Jonas Derouche – Gitaar
- Richard Cabeza – Basgitaar
- Anders Schultz – Drums
Links: