Jaa, de lage landen hebben hun portie Rammstein wel gekregen in juni. Eerst een natje en een droogje in het Nijmeegse Gofferpark. Een week nadien een watervrije dubbele dosis Park De Nieuwe Koers in Oostende. Ervan uitgaand dat het Neue Deutsche Härte-instituut zijn dertigjarig bestaan zou vieren met een verrassende setlist en een vernieuwde showproductie, vatten we voor de vierde keer in vijf jaar post in de Feuerzone. Viel dat even tegen!
Natuurlijk weten we al voor we onze positie innemen dat er überhaupt niks bijzonders zou gaan gebeuren rond die dertigste verjaardag. Het ‘Oog van Sauron-podium’ is – op enkele extra verticale ledlampenrijen en twee rotoren langs weerszijden na – exact datgene waarmee de band de voorbije drie tours afwerkte. Nochtans was het lange tijd het geval dat Rammstein elke tour een nieuw bühne-ontwerp voorzag. Op de setlist evenmin sporen van een speciale verjaardagsverrassing. In tegendeel: slechts vier wijzigingen. Vijf als je Pussy, dat vorig jaar wegens wokeheid na een show of vier geschrapt werd, meerekent. Feuer Frei! is er niet bij, hoewel het genootschap dat wel twee keer inoefende op de gesloten repetities. Is het zo fout om iets speciaals te verwachten?
Geüpdatete outfits
Net zoals in 2022 focussen we dan maar weer op wat wél anders is. Enkele outfits. Bassist Ollie draagt onder zijn oorlichten een nieuwe creatie van zijn eega en zij houdt het sober. Een mouwloos hemd waarmee hij gisteren nog enkele oliefilters ververst heeft en een wijde parachutebroek met bretellen. Toetsentovenaar Flake vult zijn gouden garderobe aan met een zonnekroon. Bariton Till ten slotte vervangt zijn verticale gouden ritssluiting door een horizontale admiraalachtige partij knopen en draagt het eerste nummer een pluimenkraag. Het zwart van zijn pak glanst, waardoor het wellicht van een andere stof is vervaardigd. De rest hult zich in dezelfde kostuums als 2023.
Extra showelementen
In ons verslag van 2019 hadden we het er al over hoe ingenieus alle pyro- en lichteffecten in de podiummachine ingebouwd zitten. Nadeel is dat er daardoor weinig ruimte voor aanvulling is. Toch merken we enkele extra showelementen. Zo daalt nu de voltallige band neer met de torenlift tijdens de Händl-intro. Vervolgens start Flake het openingsnummer (waarover straks meer) op een gammele synthesizer vooraan. De overige muzikanten vallen in terwijl ze hun plek innemen. Till treedt pas na de oerknal – die nu dus aan het begin van de eerste strofe de Noordzee een mijl naar achteren stuwt – uit de middelste coulisse.
Waar voorheen alleen de demonbaby van Puppe ‘vliegen’ uitblies, explodeert er nu een dichte zwerm zwarte papiersnippers uit het voorsteven. Bij nieuwkomer Wiener Blut draagt Till de enge pedofielversen voor vanop een draaischijf. Het achtersteven stoot rood buskruit uit op de climax van Mein Herz Brennt, al kunnen we niet uitsluiten dat die ons vorige keren ontgaan is. Gedurende de Deutschland-remix ten slotte steken de dansende groepsleden elk twee bengaalse fakkels aan in combinatie met twee statieven waaruit een salvo vuurwerk wegknalt.
Aanvullend op de gekende elementen met onder andere de strak getimede ritmische explosiereeksen, de vuurbakens op de torens tussen het volk meegeteld een twintigtal vlammenzuilen en het nog steeds imposante huzarenstuk dat zich afspeelt na het kruisboogschot tijdens Du Hast. Net als Rammstein in Oostende hun showproductie repliceert, herhalen we: het schot vuurt drie vuurpijlen af die elk een torenvlam ontsteken, waarna de torens de vuurpijlen terug richting podium kaatsen dat bij aankomst massief uit alle voegen knalt.
Ramm4 en retroranselaar redden teleurstellende setlist
Slechts vier echte setlistwijzigingen ten opzichte van vorig jaar. We nemen ze chronologisch en dan moeten we zoals eerder aangekondigd terugkomen op de opener. Een bijzonder ding, dat Ramm4. Dat nog steeds onuitgebrachte, op een logge beukriff die iets van Marilyn Manson’s The Beautiful People heeft houwende nummer speelde Rammstein opeens tijdens de festivaltour van 2016. Sindsdien groeide het uit tot een kultsong onder de fans. Vandaag is de collage songtitels met referentie naar het Oost-Duitse volkslied in de brug terug. Drummer Schneider steekt er net voor de oerknal een ritmische schwungimpuls in en de synths die gitarist Richard niet aan de gort getrapt heeft zwengelen elektrostatische zwiepers doorheen het instrumentale gedeelte.
Keine Lust is de tweede terugkomer. Zonder de sissende rookzuilen dit keer. Uiteraard wel met de drilboorinterval en orkestrale “Mir ist kalt”-tragiek. Live ranselen de gitaristen het hydraulische retroritme van gouden oude Asche Zu Asche opnieuw net wat vinniger uit de snaren dan de opname, waardoor het eigenlijk de enige echte meerwaarde is (al hadden de brandende microstatieven van weleer het helemaal afgewerkt). Want hoe duister de barok en agressief de disritmiek van de vierde setlijstnieuweling Wiener Blut ook zijn; uit de catalogus die Rammstein op dertig jaar bij elkaar sprokkelde valt een véél pertinentere set te trekken.
Ademloze Till en basdrumwalmen
Op vrijwel alle vorige toers stond de brachiale sound perfect en muntte elk bandlid uit. Helaas heeft zanger Till vandaag een slechte dag. Z’n stem klinkt knokig en hees. Sporadisch kan hij dat machtige en viriele timbre van hem halen. Als er überhaupt al iets uitkomt, want de 61-jarige grauwgeschilderde blonde snakt voortdurend naar adem waardoor vele woorden slechts zuchten zijn. Onder de fanbasis stijgt al een tijdje de bezorgdheid over ’s mans geheugen omdat hij ondertussen vrijwel elke show een stuk tekst vergeet. Ook in Oostende onomatopeet hij even tijdens Links 2,3,4 en Deutschland. Z’n mimiek, flirtende blikken en charismatische wandelingetjes zijn wel op de afspraak, al zien ook dat en z’n signatuur hamer-op-de-knie-beweging er toch opvallend vermoeider uit.
De basdrum staat loeihard en ontbreekt definitie. Het zijn walmen die Schneider door Park De Nieuwe Koers kickt en die halen veel elektromechanica uit de mix. Getuigen die we voor de gein zelf verzonnen hebben rapporteerden dat de vetlagen van de zonnende zeehonden op het strand meetrilden op de bassen. Enerzijds is het begrijpelijk dat de geluidsingenieur de stampkracht in de verf wil zetten. Anderzijds hoort die te weten dat de pompende groove van alle instrumenten die rigoureus kaarsrecht op één lijn marcheren automatisch dat genredefiniërende effect creëert.
Unieke voorvallen
Gelukkig halen de heren altijd streken uit die de, na vier keer hopeloos voorspelbare, show toch iets unieks geven. Zo roept Till een keer of vijf luidkeels – dat gaat dan blijkbaar wel – “Ostééénd”, maant met Hollands accent aan om tijdens het “wir wollen eure Hände sehen”-moment de “handen in de lucht” te steken en bedankt België in diens drie landstalen. Tijdens de traditionele ‘freeze frame’ van Du Riechst So Gut klautert diezelfde snoodaard met kurkdroge uitdrukking op het drumplatform en steelt daar een handvol drumsticks van bevroren Schneider, die hij vervolgens in het publiek werpt. De drumsticks, niet bevroren Schneider. Ook geestig is zijn twerkmove bij het verlaten van het podium, waarbij hij de kont naar het publiek draait, voorover op het decor leunt en z’n billen laat flapperen.
Gitarist Paul en zijn grijze pak met achternaam trekt voortdurend gekke glimlachen, speelt met z’n opverende statief en begeeft zich heel even op de Pussy-penis die al klaar staat. Welk nummer het is ontglipt ons, maar op een gegeven moment laat Paul zijn gitaar ‘lachen’ en natuurlijk krijgt hij weer een dikke smakkerd van zijn collega nadat ze uitpingelend traag naar elkaar stappen. Aan dezelfde kant van het podium zien we een zeer actieve bassist jumpen (als in de hardstyledans) en zowaar een keer of drie zijn platform inruilen voor het voorplan.
Los van het altijd weer hilarische roosterritueel van Mein Teil – Till doet spottend teken dat Flake zijn aluminium lasmasker moet opzetten nadat hij het artilleriekanon opgesteld heeft, Flake gesticuleert dan weer denigrerend nadat de kleine én de grote vlammenwerper gefaald hebben – amuseert het kwartet op de achtergrond zich weer rot. Ze willen een freestyle-jam doen, maar Schneider laat net wanneer ze afgeteld hebben een drumstick vallen waardoor dat mislukt. De laatste frats die we onthouden hebben is Flake die een scheetgeluid uit z’n synthesizer laat komen terwijl beide gitaristen met hun gitaarvlammenwerper vuren.
Goed. Wat moeten we daar nu mee? Enerzijds is Rammstein in Oostende natuurlijk gewoon nog steeds een imposant spektakel op alle vlakken. Met een hele dikke maar dat het nu toch écht tijd is voor een nieuwe show. Zowel visueel als de songkeuze. Dat het vandaag muzikaal een 1/6 offday is, moeten we melden, maar dat kan gewoon gebeuren. Voortaan elke keer hetzelfde kunstje opvoeren zou echter goedkoop zijn. Met uitzondering van de ticket- en consumptieprijzen waarschijnlijk die – gelet dat we een replica van vorig jaar zagen – eigenlijk vandaag al alle fatsoen overschrijden. Een replica kan toch niet duurder zijn dan het origineel?
Setlist:
- Intro: Music For The Royal Fireworks (Friedrich Handel)
- Ramm4
- Links 2,3,4
- Keine Lust
- Sehnsucht
- Asche Zu Asche
- Mein Herz Brennt
- Puppe
- Wiener Blut
- Zeit
- Deutschland (Richard Kruspe-remix)
- Deutschland
- Radio
- Mein Teil
- Du Hast
- Sonne
Bisnummers:
17. Engel (pianoversie)
18. Ausländer
19. Du Riechst So Gut
20. Pussy
21. Ich Will
22. Rammstein
23. Adieu
Datum en locatie
27 juni 2024, Park De Nieuwe Koers, Oostende
Foto's:
Casper Houtepen (Instagram)
Links: