Mathcore, techdeath en brutal death metal. Dat alles op een doordeweekse avond, met treinen die niet rijden richting Tilburg en, omdat er vier bands op het menu staan, een vroege starttijd van 19:00. Toch staat de Next van 013 ramvol met liefhebbers van overstuurd en snoeihard metaalgeweld. Met affiches zoals deze verwacht je het ook, maar desalniettemin is het mooi om te zien dat er zoveel volk komt opdraven om achtereenvolgens Frontierer, Archspire, Dying Fetus en Converge te aanschouwen. Met dank aan Noah Strik krijgen jullie ook nog een sfeerimpressies middels wat foto’s.
Frontierer mag de avond aftrappen en vijf man sterk met een uitgerekt, onheilspellend intro belooft wat. De muzikale hel barst vervolgens los en het geluid doet de rest. Met trillende broekspijpen – letterlijk – vraag ik me af of iemand toevallig Bas kwijt was? Nou, die is gevonden hoor. Heremetijd wat een bak kolereherrie. Heerlijk! De mathcore krijgt regelmatig een stevige noise-injectie toegediend met geflipte elektronische geluiden terwijl de Schotten zelf best een goede balans weten te vinden tussen uptempo en wat langzamere nummers. Positief zijn de vurige vocalen van de energieke Chad Kapper, de lekkere stompende drumpartijen en het regelmatig staccato, Meshuggiaans riffwerk. Hoewel het chaotische karakter van Frontierer mij op plaat een stuk minder kan bekoren, weet de band vanavond live wel degelijk indruk te maken. Fraaie opener!
Vanavond helaas toch geen Archspire, aldus de humoristische intro waar het vijftal mee start. We krijgen daarvoor in plaats vijf kalende, alcoholische losers. Waar het geluid de eerste ronde al stevig was, slaat de teller nu écht in het rood en dat komt de Formule 1-snelheden van de Canadezen alles behalve ten goede. De muziek verzandt compleet in de brei van geluid en vooral de zang is nauwelijks te horen, laat staan te volgen wat hij toch al haast niet is in betere omstandigheden. Zodra het tempo iets zakt, klinkt de oorterreur wat meer beheersbaar, maar zoals we weten zijn die momenten bij Archspire net zo zeldzaam als drumpartijen onder de 320 BPM. Spencer Prewett mept zelfs op het eind van deze tour net zo eenvoudig alle gaatjes vakkundig dicht: wat een eindbaas. Met de nodige onderbroekenlol lult de goedlachse frontman de ruimtes tussen de nummers vol, speelt men nóg maar eens een potje twister (flashback) en wordt een wedstrijd hardlopen in de circlepit uiteindelijk toch niet beloont met het beloofde shirt. O ja: nummers zoals Drone Corpse Aviator, Bleed The Future en Golden Mouth Of Ruin worden ook nog de zaal in gekatapulteerd, maar de techdeath is vanavond wel het minst memorabel aan dit optreden.
Over flashbacks gesproken: Thin Lizzy’s The Boys Are Back In Town hoorde we ook al eerder bij een optreden van Dying Fetus. Ah, daar gingen de lichten mee aan in Nijmegen vorig jaar. Welnu, de meest innovatieve en verfrissende ideeën verwachten we ook niet van deze drie bonkige sloopkogels. Wat we wel mogen verwachten en absoluut krijgen, is wederom een knetterstrak optreden waarin de twee overheerlijke nieuwtjes Unbridled Fury en Compulsion For Cruelty een prominente plek hebben gekregen tussen kolossale heipalen zoals One Shot, One Kill, Grotesque Impalement en uiteraard Wrong One To Fuck With. Een op canvas geschilderd stilleven is visueel spectaculairder dan Dying Fetus op een podium – dit in contrast met de vorige twee bands – en hoewel ook de hilariteit en spontaniteit ontbreken, veegt het drietal muzikaal wél met speels gemak de vloer aan met de twee voorgaande orkesten. Het geluid deze avond lijkt dan ook voorbestemd voor deze muzikanten. Prachtig in al zijn eenvoud. Dames en heren: met een grote glimlach op het gelaat kunnen we concluderen dat de foetus wederom dood verklaard is. Kom maar op met die nieuwe plaat!
Aan Converge de eer om deze mooie avond op een treffende wijze af te sluiten. Ik moest de boeken er even op na slaan, maar de laatste keer (en enige keer) dat ik de heren live aan het werk zag was tijdens Arnhem Hardcore Meeting in 2005. Hoewel de mathcore vanavond de meeste overeenkomsten kent met de muziek van opener Frontierer en nauwelijks met die van de twee andere bands, zijn de meeste aanwezigen gelukkig wel blijven hangen. Een nog steeds goed gevulde zaal is dus getuige van wederom een compleet andere energie die van het podium af straalt. Met een bewonderenswaardige intensiteit die voornamelijk wordt bewerkstelligt door de zang van Jacob Bannon krijgen we een goed uitgebalanceerde set voorgeschoteld van de invloedrijke band. Soms met songs die beklemmen en alle axonen in het zenuwstelsel prikkelen, soms met rustige arrangementen waarin het kwintet vernuftig momentum opbouwt en sfeervol musiceert om weer dubbel zo hard terug te vallen op beukwerk. Richting het eind van de set ligt het tempo met Hell To Pay en het uitgesponnen Worms Will Feed/Rats Will Feast wat lager waarmee ook de flow wat uit het optreden verdwijnt, maar zodra Converge na een kleine onderbreking zijn totale set afsluit met I Can Tell You About Pain en klassieker Concubine, zal iedereen het er over eens zijn dat de Amerikanen overtuigend de avond tot een einde brengen. Grote winnaar van de avond: 013 Tilburg! Wat een gave show op een doordeweekse avond. Hulde!
Setlist:
Converge:
- Eagles Become Vultures
- Dark Horse
- Under Duress
- Heartless
- Axe To Fall
- You Fail Me
- All We Love We Leave Behind
- Predatory Glow
- Hell To Pay
- Thaw
- Eye Of The Quarrel
- Reap What You Sow
- Cutter
- Worms Will Feed/Rats Will Feast
- I Can Tell You About Pain
- Concubine
Datum en locatie
16 augustus 2023, 013, Tilburg
Foto's:
Noah Strik (website – Instagram)
Link: