Ik zou het iedereen aanraden: eens in de zoveel tijd gewoon even een grindcoreconcert meepikken, ook al kun je er helemaal niets mee. Voor bovengetekende was het eigenlijk al te lang geleden. Zondag 5 februari mocht ik het weer eens ervaren. Het is niet voor iedere band dat we de zondagavond opofferen, maar het grindcorefenomeen (ja, zo mogen we ze inmiddels gewoon noemen) Wormrot hoort beslist bij de uitzonderingen. Het gezelschap was overigens eerder te zien in Drachten, Rotterdam en Antwerpen waar de tour van start ging. Voor het zover was, mocht ons eigen Teethgrinder eerst zijn kunstje vertonen in een uitverkocht en altijd gemoedelijk dB’s te Utrecht. Omdat er geen fotograaf van ons ter plekke was vanavond maar wel een dag eerder in Drachten, gebruiken we daar enkele foto’s van.
Dat doet het viertal uit Zwolle zoals we inmiddels gewend zijn met volle overgave en zeer bevlogen. Het is geen gegeven dat een grindcoreband kan putten uit een archief met veel herkenbare en afwisselende nummers, maar Teethgrinder presenteert ook deze avond een heerlijke pot opgefokte grind waarin men vooral imponeert door de vele flirts met death, crust en vooral hardcore. Eerder schreef ik al een lovende review over de laatste plaat Dystopia en hoewel het geluid snoeihard staat afgesteld, laat het merendeel van de zaal zijn kop goed meedeinen op nieuwtjes Birthed Into Suffering en Worthless. De band is vanaf de eerste seconde goed op dreef, het drum- en gitaarwerk zijn strak en de felle zang van Jonathan is intens en aangrijpend, vooral in deze intieme setting. Met onder andere Hope In Death en 187 krijgen we nog wat oudjes te horen, terwijl enkele moshpitters ook tijdens Icarius en Isolation -afkomstig van Nihilism– voor wat gezellig beukwerk zorgen voor het podium. Wanneer Gabriel Dubko, de frontman van Implore die Wormrot tijdens deze tour vocaal ondersteunt na het vertrek van Arif Suhaimi, tijdens As I Believe The World To Be, So It Is nog een duit in het zakje doet, is iedere aanwezige het eens: Teethgrinder pompt een vuist in ieders gezicht en staat daarmee als een huis. De band levert ook in Utrecht een perfect visitekaartje af en de goede aanloop bij de merchstand na het optreden spreekt in dat opzicht boekdelen.
Voor Wormrot is het de derde avond op Nederlandse bodem. De mensen die denken dat de prettige chaos van de opwarmer deze avond niet overtroffen kan worden komen van een koude kermis thuis. Hiss belandde afgelopen jaar op mijn nummer één en ook in vele andere jaarlijsten zagen we het juweeltje terug. Het gemis van zanger Suhaimi net ná de release van dat album is -zoals eerder geschreven- opgevangen door Gabriel Dubko van het Duitse Implore in te vliegen, hoewel dat vliegen natuurlijk niet nodig was, want.. Ach je snapt het. Samen met hem toert Wormrot de komende twee (!) maanden door Europa en afgaande op vanavond is het vooral de vraag of de energie tot het eind van de rit in stand gehouden kan worden, want man.. Wat blaast het gezelschap hier een bombastisch geweld de kleine zaal in zeg. De nadruk van deze set ligt volledig op het meest recente, bejubelde werk van de Singaporezen en de publieksreacties zijn veelzeggend zodra er nummers van dat album worden gespeeld. Snelheidsbarrières worden doorbroken wanneer onder andere The Darkest Burden, het compleet geflipte Broken Maze en Hatred Transcending. Nee, ik ga (proberen) niet alle nummers noemen, want grindcore. Ga pissen en je mist tien nummers, zo rollen we op een avond als deze!
Hoewel de vocalen soms wat op de achtergrond lijken te verdwijnen levert de frontman een prima optreden af waarbij er zelfs even gecrowdsurft wordt door hem. Dat de beste man nog meer in petto heeft, blijkt uit de lage growls die hij soms laat horen. Toch is het vooral drummer Vijesh die de aandacht veelvuldig opeist. Hij mept veertig minuten lang op zijn drumstel alsof hij er geld van tegoed heeft, iets dat al snel teveel blijkt te zijn wanneer één van de cymbaalhouder ter plekke afbreekt. Het technisch oponthoud is gelukkig van korte duur zodat de trein al snel weer vrolijk doordendert, ook met wat oudjes van Voices (2016). Tussen al het opgefokte geweld door biedt Wormrot overigens ook wat meer handvatten. Zo is het genieten geblazen tijdens het groovende en dansbare Behind Closed Doors, Seizures en het indringende Your Dystopian Hell. Met achtereenvolgens Grieve en het geweldige Sea Of Disease is er zowaar nog een rustpunt te vinden in de set die bol staat van de adrenaline. Dit terwijl gitarist Rasyid er akelig relaxt doch opperst geconcentreerd bij staat te musiceren alsof het hem geen enkele moeite kost. Het totaalplaatje klopt en wanneer de versterkers haast opgeblazen worden tijdens de afsluiter (net als op plaat) Glass Shards komt de krachtige set aan zijn eind. Een woord: GENIETEN. We love grindcore!
Setlist:
Wormrot:
1. All Will Wither
2. The Darkest Burden
3. Broken Maze
4. Behind Closed Doors
5. A Dead Issue
6. Eternal Sunshine
7. Fallen Into Disuse
8. Buried The Sun
9. Oblivious Mess
10. Forced Siege
11. Sledgehammer
12. Blockheads Fuck Off
13. Descending Into The Unknown
14. Grieve
15. Sea Of Disease
16. Hollow Roots
17. Your Dystopian Hell
18. Unrecognizable
19. Hatred Transcending
20. Pale Moonlight
21. Seizures
22. Voiceless Choir
23. Desolate Landscapes
24. When Talking Fails, It’s Time For Violence!
25. Glass Shards
Teethgrinder:
1. Severing Ties
2. Hellbound
3. Hope In Death
4. Death Of The Individual
5. 187
6. Birthed Into Suffering
7. Worthless
8. Sicarius
9. Force Fed Ideologies
10. As I Believe The World To Be, So It Is
11. Disgrace
12. Desolation
13. The Pain Exceeds The Fear
Datum en locatie
5 februari 2023, dB's, Utrecht
Link: