Teethgrinder – Dystopia

Collega Clemens schreef in 2016 een review van Teethgrinder‘s vorige plaat genaamd Nihilism. Kort maar krachtig, overeenkomstig aan het merendeel van de muziek dat de band brengt. Dat er zes jaar later pas nieuw materiaal in de schappen ligt, zal ongetwijfeld een reden hebben. Met Dystopia pakt de Nederlandse grindcoreband in ieder geval zijn zaakjes gewoon weer op en gaat men door alsof het nooit anders geweest is. Toch blijkt al snel dat de langere aanloop naar dit derde schijfje op meerdere vlakken een positieve uitwerking heeft gekregen. Met een totale speelduur van ongeveer vijftig minuten aan volgestouwde herrie, is het evengoed een behoorlijke uitdaging geworden.

Teethgrinder draait op Dystopia namelijk aan de knoppen, maar heeft absoluut niet op de resetknop gedrukt tijdens het schrijfproces. Zo horen we nog steeds filmische fragmenten terug bij nummers, maar is de gebruikte hoeveelheid van deze toevoegingen wel wat opgeschroefd ten opzichte van de vorige twee albums. Daarnaast zijn niet alleen de flirts met death metal en hardcore intact gebleven; men heeft ervoor gekozen om deze nog verfijnder in zijn muziek te integreren. Om die aanpak niet zomaar met een Franse slag door te voeren, eist het viertal bij maar liefst drie nummers de dansvloer op door een speelduur van zes minuten te doorbreken. Het resulteert in het explosieve Our Failing Species, Cloacked en titelnummer en afsluiter Dystopia, waarin het melodieuze (Gothenburg) gitaarspel hand in hand samengaat met verrassende breakdowns, venijnige schreeuwzang en beukende drums. Het had bij de twee laatstgenoemde alleen nét wat compacter mogen zijn om de kracht optimaal uit te buiten.

Om de drie langere nummers heen vinden we muzikale woede uitbarstingen zoals het Nasum-achtige Birthed Into Suffering en Worthless dat enkele keren wat corige- invalshoeken heeft meegekregen, en het groovende modderfestijn Disgrace dat lekker opbouwt naar een robuust climax. De verbinding legt Teethgrinder structureel door – je raadt het al – filmische fragmenten toe te passen. Dystopia bevat zo voldoende afwisseling en een goede balans. Bovendien zijn alle nummers voorzien van maatschappijkritische teksten en dat deze woorden niet zomaar klakkeloos en zonder gevoel vanaf een blaadje worden geschreeuwd, hoor je gedurende de rit overduidelijk terug in de overtuigende prestatie van zanger Jonathan. Tijdens alle tien de nummers is hoorbaar dat het gezelschap de tijd heeft genomen om zijn geluid bedachtzaam en gedoseerd te evolueren. Het overheerlijke Blood Ritual is daar het perfecte voorbeeld van, want het is niet alleen de meest smakelijke compositie op deze plaat, maar absoluut één van de beste tracks die ik dit jaar van eigen bodem heb gehoord. Er is gemusiceerd op het scherpst van de snede, de hysterische zang verhoogt de urgentie naar een punt dat de teller in het rood slaat en omdat er veel verschillende invloeden hoorbaar zijn, blijf je op het puntje van de stoel zitten.

Dystopia is een bovengemiddeld goed album dat eigenlijk een kans zou moeten krijgen van iedere liefhebber die extreme metal uit de Benelux een warm hart toedraagt. Hopelijk kunnen de concerten het hele jaar doorgaan, want Teethgrinder heeft wat te melden met zijn derde plaat. Wellicht met kleine lettertjes communiceren richting de zalen en bezoekers die de band nog niet kennen, dat het er wel eens stevig op kan gaan als dit materiaal live ten gehore wordt gebracht? Goed werk heren!

Score:

82/100

Label:

Lifeforce Records, 2022

Tracklisting:

  1. Ascendance
  2. Birthed Into Suffering
  3. Worthless
  4. Blood Ritual
  5. Disgrace
  6. Our Failing Species
  7. God Complex
  8. Cloaked
  9. As I Believe The World To Be, So It Is
  10. Dystopia

Line-up:

  • Jonathan Edwards – Zang
  • Mart Wijnholds – Gitaar
  • Jabe Piter Faber – Basgitaar
  • Wieger Jan Scheper – Drums

Links: