Blinded by the Wicked is het derde album van dit Zweedse Doom trio. Ze noemen het zelf liever Rock and Doom. Een uitdrukking waar ik niks mee kan, maar dat terzijde. Eerder schreef ik al over het ‘derde album syndroom’ toen Weed Demon met hun derde plaat op de proppen kwam.
Kort samengevat werkt dit ‘syndroom’ als volgt: het debuutalbum wordt (meestal) goed tot zeer goed ontvangen. De tweede plaat borduurt voort op de eerste. Dan komt de cruciale derde. Bands hebben dan een eigen creatieve richting en geluid ontwikkeld. Soms leidt dat tot een conceptalbum waar niemand iets van snapt, behalve de band zelf. Het kan ook totaal een andere, commerciëlere kant opgaan, of alles blijft zoals het was.
Dat laatste geldt voor Blinded by the Wicked: een plaat die net als de eerste twee het Iommiversum (het tot heiligverklaarde Black Sabbath, red) blijft aanbidden. Enige grote verandering is dat Hazemaze heeft getekend bij het Italiaanse Heavy Psych Records. Dit label bindt de laatste tijd veel bands aan zich uit het kleinere DIY-labelcircuit. Dit doet het door het uitbrengen van nieuw materiaal en door herpersingen op vinyl van oud werk in alle kleuren van de regenboog. Na Hazemaze volgen dit jaar nog Sleepwulf en Karma to Burn.
De opener In the Night of the Light, for the Dark, begint met een lekkere langzame riff. Het geluid klinkt erg goed en ten opzichte van hun vorige platen komt de zang van zanger/gitarist Ludvig Andersson een stuk meer op de voorgrond. Helaas doet Night of the Light, for the Dark qua opbouw erg veel denken aan Shadow in the Night, de opener van hun vorig album, met het verschil dat deze wel de impact had die je mag verwachten van een openingstrack. Night of the Light, for the Dark kabbelt een aantal minuten door zonder opbouw of spanning. En zo weet heel kant A (lees: de eerste vier nummers) van Blinded by the Wicked mij niet tot weinig te boeien: veel van hetzelfde en weinig verrassend. Ik begon al te vrezen voor het ergste: vooral op Black Sabbath geïnspireerde riffs en weinig nieuws onder de zon.
Het orgel was op de vorige platen niet te horen en is hier een zeer goede toevoeging. Het geeft de rock and doom van Hazemaze meer gelaagdheid, zorgt voor een voller geluid én ze weten het gelukkig goed te doseren. Het geeft de band een eigen smoelwerk: iets wat ik aan het begin van de plaat miste.
De laatste twee nummers van de plaat zijn het boeiendst. Luciferian Rite begint net zoals de meeste nummers met een langzame en stevige riff. Halverwege neemt het orgel het over en zet aan tot een versnelling. Luciferian Rite transformeert tot een Doom-nummer om je vingers bij af te likken. Malevolent Inveigler is het laatste en ook het langste nummer. Het beukt de volle zeven minuten in eenzelfde tempo door. Af en toe verstomt de bijna hallucinerende gitaarriff en mag bassist Carillo het overnemen. En als je net lekker in het nummer zit wordt het weggedraaid: einde Blinded by the Wicked.
De scepsis die ik in het begin had wordt gelukkig weggevaagd door drie uitstekende nummers op kant B. Als het album hiermee was begonnen en de band daarop had doorgeborduurd zou Blinded by the Wicked een dikke voldoende hebben gekregen.
Score:
65/100
Label:
Heavy Psych Sounds Records, 2022
Tracklisting:
- In the Night of the Light for the Dark
- Devil’s Spawn
- Ethereal Disillusion
- Spectators et Principes
- Ceremonial Aspersion
- Divine Harlotry
- Luciferian Rite
- Malevolent Inveigler
Line-up:
- Stefan Carrillo – Basgitaar, orgel
- Nils Einéus – Drums
- Ludvig Andersson – Gitaar, zang
Links: