Met Veleno heeft Fleshgod Apocalypse eerder dit jaar een album vol grandeur uitgebracht. Na het optreden van de band op Graspop Metal Meeting staat frontman Francesco Paoli (bijna letterlijk) te springen om Zware Metalen er alles over te vertellen. Eén ding is duidelijk. De beste man is uiterst bevlogen en ervan overtuigd dat zijn band nog veel groter kan worden dan hij nu al is.
Ha Francesco, laten we eens beginnen je te feliciteren met het nieuwe album. Het is een plaat geworden met veel grootsheid.
Dank je!
Het vorige album King katapulteerde jullie naar een soort van deathmetalsterrendom. Jullie staan ineens op covers van tijdschriften die volgende maand weer Iron Maiden of Metallica op de voorpagina hebben staan. Gelet op het soort metal dat jullie spelen, moet dat toch een beetje surrealistisch aandoen.
We hebben eigenlijk nooit te klagen gehad over steun. Zowel de fans als de pers stonden van het begin af aan achter ons. We werken daar ook heel hard voor. We willen een stevige basis voor onze carrière leggen en daarbij zijn de echte fans heel belangrijk. We zoeken daarom nooit zomaar de publiciteit. Het is veel belangrijker dat we op de podia aanwezig zijn en live spelen. We hebben inmiddels al meer dan duizend shows gedaan. Daar komen we de fans en de pers tegen. We hebben de geloofwaardigheid en aanhang van de band dan ook stap voor stap opgebouwd door veel te touren.
Maar je hebt gelijk, alles explodeerde na King. We kregen heel goede reacties van de fans én de media. Zo konden we op deze release drie jaar touren. Dat is natuurlijk fantastisch. Tegelijkertijd hadden we wel wat tegenslagen. Kort na de release van het album kregen we wat ‘kleine’ probleempjes met de bezetting. Die situatie maakte ons onzeker. Want voor sommige bands kan een stevige wisseling in de bezetting niet alleen het eind van een tijdperk betekenen, maar ook het eind van de band zelf. Het was dus een gevaarlijk moment, maar het gaf ons juist een schop onder de kont om er nog harder tegenaan te gaan. Als band vonden we een nieuwe dimensie en kracht.
De pers en de industrie vonden het overigens vooral een interessante ontwikkeling. Er ontstond zelfs een hernieuwde hype rond de band. Men begon ons opnieuw te boeken alleen om de nieuwe line-up te zien spelen. Daardoor hebben we voor King 280 shows kunnen spelen. Dat hadden we tevoren nooit kunnen bedenken. Vreemd dat iets negatiefs voor ons op allerlei manieren zo positief uitpakte.
En met Veleno lijkt het hek helemaal van de dam. Waar we voor het vorige album misschien twintig tot dertig interviews hebben gedaan, hebben we er nu al tweehonderd gedaan. In één maand! Ook een beetje tot ons ongeloof, wordt het steeds groter en groter.
Het schrijven van de songs zelf is helemaal niet veranderd. Ik was samen met Francesco Ferrini altijd al de songschrijver. Die positie heb ik nooit verlaten, ook niet toen ik mijn plek van frontman inruilde voor die van drummer. Ik stuurde de band nog steeds aan. Niemand had daar problemen mee want iedereen in deze band heeft zijn eigen sterke punten en kan daar ook iets mee. Het schrijven van songs en de artistieke visie zijn ‘mijn ding’. De anderen hebben andere zaken opgepakt die belangrijk zijn voor de band.
Daarmee is echter niet alles gezegd, want live is er wel veel veranderd nu ik weer de frontman ben. Ik vul die rol heel anders in dan Tommaso (Riccardi, verliet de band in oktober 2017-red.). Mijn geluid is veel meer death metal gericht. We wilden die verandering in het livegeluid ook graag vertalen naar het album. Ondanks dat ik zelf de drums inspeelde, wilden we wel de sfeer van de nieuwe livebezetting op plaat krijgen. De nieuwe bezetting voelt heel solide en het is een feest om samen te spelen. Die energie hoor je terug in Veleno, ook al omdat Jacob Hansen (die de mix en mastering deed-red.) direct begreep wat we wilden doen. Hij snapte dat we een episch album wilden maken met veel grandeur maar wel zo recht voor je donder als mogelijk. Daarmee is het nog steeds stijlvol maar wel iets kwaadaardiger dan voorheen. Wanneer we deze nummers live spelen dan voelen we ze echt. Dit is de muziek waar we voor staan.
Ik heb vanmiddag niet jullie hele set kunnen zien omdat ik Jeff van Possessed mocht interviewen…
Oh wow!
Maar dat betekende dus wel dat ik halverwege jullie set weg moest. Hoeveel nieuwe nummers zitten er nu al in jullie set?
Vandaag deden we er twee. Sugar en Monnalisa. Verder speelden we wat ouder spul omdat je op de festivals probeert om alle fans tevreden te stellen. Als we een headlineshow spelen, spelen we dan weer zo veel mogelijk nieuw materiaal. Tot op heden hebben we in totaal zo’n vijf nummers van de nieuwe plaat live gespeeld, maar op de festivals doen we er dus wat minder. In de vijftig minuten die we daar hebben zullen we toch ook de belangrijke nummers uit onze carrière moeten spelen. De fans willen die ook horen.
Begrijpelijk! Even naar de titel van het nieuwe album. Veleno betekent vergif. Waarom en wanneer diende dit zich aan als het thema van de plaat?
Het is een metaforisch thema dat alle songs met elkaar verbindt. Technisch gezien hebben we de verhouding tussen de mens en de natuur nader beschouwd en geconcludeerd dat het aspect van vergiftiging daarin altijd gespeeld heeft. In die zin is vergif de metafoor voor zelfsabotage, de zelfvernietiging van de mensheid. Het is echter een woord dat je in figuurlijke en letterlijke zin kunt gebruiken en daarmee leent het zich perfect voor een albumthema. De onderwerpen van de nummers zijn namelijk heel verschillend, maar kunnen toch samenkomen in dit ene motief.
Het is dus geen Queensryche-achtig conceptalbum met een verhaal?
Het is inderdaad niet verhalend en daarmee dus ook niet als ons vorige album King. Hoewel ook op dat album elk personage een metafoor voor gedrag is, is er op die plaat wel een doorlopend verhaal, zij het gelaagd. Dit keer is het allemaal wat meer introspectief. Sommige nummers gaan over vervuiling van de aarde en uitputting van natuurlijke grondstoffen, maar dat proberen we dan wel op een poëtische manier te doen. Dit soort zaken landt beter bij de luisteraar als ze in een metafoor gebracht worden. Andere nummers zijn echt (zelf-)analytisch zoals Sugar dat gaat over emotionele kwetsbaarheid en drugsmisbruik. En weer andere zijn filosofisch en gaan over het leven en zaken als angst voor de dood. We wilden vooral nummers maken over zaken die onderdeel zijn van ons leven, juist nu ik ze zelf kan zingen. Nu kan ik onderwerpen aansnijden die ik anderen niet wilde laten zingen, omdat ze te dicht bij mezelf staan. Sugar is daar een goed voorbeeld van. Verschillende vrienden van mij vechten met een heroïneverslaving en sommige van hen zijn er zelfs al niet meer. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik nooit in die vortex van drugs ben gevallen maar heb het om me heen veel te vaak gezien. Het vernietigt het leven. In een paar seconden is alles veranderd. Niet na jaren, niet na minuten. Het leven gaat alleen om seconden als je voor dat spul valt.
Als zanger heb ik nu de kans om over iets te praten en die kans wilde ik graag gebruiken om een onderwerp centraal te stellen waarvan iedereen denkt dat het iets uit het verleden is. Dat is echt niet zo. Om je een voorbeeld te geven. In Italië kun je nu voor een paar euro een dosis kopen. En je ziet gewoon dat vijftien- en zestienjarigen het beginnen te gebruiken omdat zij denken dat het een oplossing of een uitweg biedt. Maar het lost helemaal niets op. Als je het één keer probeert is het voorbij. Zelfs als het je lukt om te stoppen dan zul je nog altijd een verslaafde zijn. Je moet begrijpen dat het leven teveel waard is om dat risico te nemen.
Ik heb het daar liever over dan over zaken die niet bestaan. Sommige mensen willen praten over draken, anderen over satan of over politiek. Wij willen het over het leven hebben. Wij hebben de kans om de nieuwe generatie de jongeren aan te spreken en hen te wijzen op de risico’s die zij tegenkomen. Daarbij wil ik absoluut niet preken. Ik leg alleen op de tafel wat we zelf meegemaakt hebben en vraag hen na te denken. Want je kan een prachtig leven hebben zonder die troep te gebruiken.
Photo Nuclear Blast, Credit by Dave Tavanti
Dat is het leven, maar ik wil het ook even met je hebben over een song die gaat over de angst om te sterven. The Day We’ll Be Gone is een fraaie mix van klassieke muziek en death metal. Het doet zelfs wel wat denken aan When I Am Laid In Earth van de componist Henry Purcell, hoewel de tekst misschien zelfs juist een tegenovergestelde strekking heeft. Hoeveel klassieke training moet je wel niet gehad hebben om een dergelijk nummer te schrijven?
We zijn gewoon ‘nerds’. We krijgen geen genoeg van muziek en luisteren naar alles. Training is belangrijk, maar het is nog veel belangrijker om muziek te horen. We luisteren veel naar opera, Europese componisten en zelfs contemporary spul. We proberen zoveel mogelijk van wat we leuk vinden terug te laten komen in onze nummers. Metal en symfonische muziek zijn grote passies van ons en we willen die samen laten bestaan in onze songs. Daarbij is het moeilijk om de perfecte mix te vinden – het vraagt tijd en ervaring – maar we doen ons best.
Toen we het nummer schreven dacht ik overigens vooral aan de tekst. Er is één ding dat ik het ergst vind. Ik heb een grote angst voor de dood. Juist omdat ik zo van het leven houd. Ik heb niets te klagen en wil gewoon niet vertrekken, nooit. Ik werd dan ook enorm aangesproken door een tekst van Epicurus (Grieks filosoof-red.) welke ongeveer luidt: de dood behoort niet tot de mens(heid) want als de mens er is is de dood er niet en als de dood er is is de mens er niet.
Bij het schrijven van het nummer vroeg ik me af hoe ik mijn leven nu kan laten verknallen door het te laten overheersen door angst voor de dood. Die angst vergiftigt mijn leven! We staan constant onder druk en moeten alles goed doen omdat onze tijd eindig is, maar het is veel belangrijker om te genieten van het leven. En zo kwam ik uiteindelijk tot een positieve boodschap: wees vooral gelukkig met wie je bent en wat je doet. Probeer daarbij je best te doen voor je geliefden, maar laat je verder niets opdragen. De muziek van The Day We’ll Be Gone volgt de ontwikkeling in mijn denken van angst naar iets positiefs.
Voor Veleno heb je met een echt strijkensemble en een echt koor gewerkt. Ik ben dan altijd nieuwsgierig. Zijn die mensen enthousiast over de muziek die ze moeten spelen of schrikken ze hartgrondig?
Daar hebben we nou net een nummer over geschreven. Pissing On The Score gaat over het vergiftigen van muziek. Veel geschoolde muzikanten denken dat ze op een heel ander niveau zitten. Maar als we dan eens muzikanten aanzoeken om wat stukken in te spelen, dan blijken diezelfde academici niet te kunnen spelen wat we vragen. Dan moeten we hun stukken in de studio gaan repareren!
Dat zij op metal neerkijken is dan ook volslagen onterecht en daar wilde ik wel een keer een nummer aan wijden. Metal is muziek en in de grond moet alle muziek gerespecteerd worden. Of we het nu hebben over indie, pop of rap. Muziek verdient respect. Het is een uitdrukking van gevoelens en kunst. Die misplaatste arrogantie maakte me echt nijdig.
Maar tijden veranderen wel. Veel Italiaanse klassieke muzikanten zijn nu metalheads. Ze houden van de complexiteit, de energie en de gelaagdheid van de muziek, van de karakteristieken van het genre zeg maar. Drie leden van het strijkensemble waar we dit keer mee werkten waren metalheads en de anderen waren heel open minded en waren graag bereid ons verder te helpen. Onze percussionist speelt gebruikelijk klassieke muziek in grote theaters, maar hij doet dat met een shirt van onze band onder zijn smoking! Dat is toch geweldig.
Onze muziek wordt nu zelfs gebruikt voor afstudeerprojecten aan universiteiten. Het wordt daar gezien als een evolutie van symfonische muziek omdat het een toepassing is in een andere genre. Daarom krijgen we voortdurend verzoeken van studenten om onze muziek te mogen gebruiken voor hun afstudeerprojecten.
Jullie hebben nogal wat moeite gestoken in de digi-pack van de cd. Twee extra tracks, waaronder een Rammstein-cover, en een blu-ray van een liveshow. Is dat om de fans waar voor hun geld te geven of gewoon noodzakelijk in tijden van Spotify en vergelijkbare aanbieders?
Het album zelf bevat eigenlijk al muziek genoeg, dus noodzakelijk was het misschien niet. Maar we hadden een gave ‘nocturnal version’ van The Forsaking liggen en die wilden we graag uitbrengen. Hetzelfde geldt voor de Rammstein-cover (Reise, Reise–red.). We speelden dat nummer al lange tijd. We zijn echte metalfans en die band is op vele manieren belangrijk. Het is dan ook bedoeld als eerbetoon. We speelden het nummer al langer in de oefenruimte, maar om het daadwerkelijk op te nemen was nog best eng. Mijn Duits slaat namelijk helemaal nergens op. Met angst en beven zond ik de track naar Nuclear Blast in Duitsland en die legden terug dat mensen heus wel begrijpen dat ik mijn best doe. Dat blijkt ook wel, want het werd één van de favoriete nummers van de fans. Het is een beetje te vergelijken met toen Blind Guardian een nummer in het Italiaans deed als een eerbetoon aan opera (vermoedelijk doelt Francesco op Frutto Del Buio de Italiaanse bonus voor A Night At The Opera). De Italiaanse uitspraak was niet best maar wij Italianen vonden het geweldig. Hier is een Duitse band die een hommage brengt aan onze cultuur!
Je hebt besloten om de nieuwe muzikanten op de hoes te vermelden als gastmuzikanten. Wat moeten ze in hemelsnaam doen om formeel lid van de band te worden?
Dat is een kwestie van weinig tijd, denk ik. We hebben de afspraak gemaakt eerst even als drietal door te gaan omdat we zeker willen zijn van onze zaak. We willen geen duiventil zijn van in- en uitvliegende bandleden. Dus de heren weten dat ze nog even wat moeten zweten, maar dan komen ze ook in een heel stabiele band. Fans houden daarvan. We hebben in tien jaar geen wisseling in de bezetting gehad. Nu wel en wat mij betreft duurt het weer tien tot vijftien jaar voordat er mensen vertrekken. Ik wil gewoon zeker weten dat alles goed zit. Maar deze mensen zijn erg getalenteerd. De gitarist heeft me al geholpen met de solo’s op het nieuwe album.
Jullie hebben recent langere tijd getoerd in de Amerika’s.
Ja allemaal, Noord, Midden en Zuid.
Precies, dus jullie muziek valt daar goed?
Daar zit zelfs ons grootste publiek. We zijn daar aanzienlijk groter dan in Europa. Nog wel overigens want ik zie ook wel dat het in Europa snel verandert. Veleno is een album dat ons een ander en groter publiek kan geven. Tot op heden hebben we echter het meeste succes in Amerika. Toen we daar toerden was Veleno nog niet uit, maar we gaan begin volgend jaar terug met een speciale show. Het zal een grootse en theatrale productie worden. Ook voor ons is dat iets nieuws en de populariteit in Amerika biedt ons de mogelijkheid een en ander daar eerst uit te proberen. Als alles goed gaat en we het juiste aanbod krijgen gaan we die grote productie daarna ook naar Europa halen. We doen het dus net even anders als gebruikelijk. Als Europese band proberen we dingen uit in Amerika om vervolgens Europa te veroveren. Amerikanen zijn nog echt gek van death metal. In Europa zijn we wat verwend. Wij hebben al een jaar of dertig de beste bands (echt waar?-red.).
En misschien doen de historische outfits ook wat voor jullie? In de VS zijn ze in ieder geval gek op historische zaken.
In zekere zin wel. Ze vinden het bijvoorbeeld te gek dat we Italianen zijn. Dat is echt een ‘selling point’ voor ons. Voor hen zijn we exotisch, waar we dat voor een Duitser of Fransman niet zullen zijn. Voor hen zijn we gewoon de buren. Maar het feit dat we een vermakelijke show hebben helpt ons inderdaad zeer om nieuw publiek aan ons te binden.
Aan het eind van het interview laten we altijd graag nog eenmaal het woord aan de geïnterviewde. Is er iets dat je nog kwijt wilt aan onze lezers.
Ik wil eerst jou bedanken voor het interview. Dat is toch een kans om onder de aandacht te komen van mensen die ons misschien nog niet zo goed kennen. Daarnaast hoop ik dat het interview voor jullie lezers een uitnodiging is om wat meer onze wereld te betreden en onze visie en verlangen om als band te groeien te begrijpen. Ten slotte wil ik alle lezers en fans bedanken voor de steun die wij mogen ontvangen!
Links: