Eerder deze maand kwam alweer het derde album van Firespawn uit. Gelet op de drukke bezigheden van de bandleden die ook deel uitmaken van bands als Entombed A.D., Necrophobic en Dimmu Borgir zowaar geen vanzelfsprekendheid. Abominate is echter allerminst een haastklus geworden. Het album lijkt zelfs wat meer inhoud te hebben dan zijn voorgangers. Genoeg reden om een babbel te slaan met gitarist en belangrijkste songschrijver Victor Brandt die tegenwoordig ook de bassnaren bevingert bij Dimmu Borgir.
Goedenavond Victor, allereerst bedankt dat je de tijd neemt om met ons te spreken.
Jullie bedankt!
“No rest for the wicked” lijkt het wel. Met Abominate brengt Firespawn zijn derde album uit in vier jaar. Waar komt dat hoge werktempo vandaan? Is het inspiratie of gewoon pure noodzaak in het huidige muziekklimaat?
Het komt vooral doordat we doen wat we heel leuk vinden. We werken ook heel goed samen. We zijn allemaal teamplayers, echte metalheads en muzikanten. Dat is het belangrijkste. Daardoor lopen dingen als vanzelf. We hebben gewoon lol!
Ik heb nu een paar dagen naar het album kunnen luisteren. In het begin leek het me vooral de derde van Firespawn. Zeker niet minder maar ook niet veel meer. Maar na een paar draaibeurten komen de details in de muziek tot leven. Het lijkt alsof er veel dingen gebeuren rondom en achter de belangrijkst riffs. Kleine snelle gitaarriedels, pinch harmonic-achtige piepjes enzovoort. Is dat iets wat jullie echt wilden doen om het nog iets interessanter te maken?
Ja, absoluut! Hoewel er niet veel tijd is verstreken sinds de release van het vorige album, hebben we echt veel tijd en moeite in Abominate gestoken. We zien muziek schrijven en spelen als een ambacht en besteden er dan ook veel aandacht aan. We houden er nog steeds van om te oefenen op onze instrumenten. De vooruitgang die we zo boeken, biedt ons steeds meer mogelijkheden om te maken wat we willen. Dat we inmiddels allemaal veel ervaring hebben opgedaan helpt ook. We hebben nu gewoon betere “tools” om ons uit te drukken. Dus het is erg mooi dat je dat ook opvalt. Door de combinatie van ervaring en inzet, gaat het echter bijna ongemerkt.
En de gitaarsolo’s tillen de plaat ook echt naar een hoger niveau.
Ja, dat is Fredrik (Folklare, ook Unleashed – red.). Ik doe wel wat solo’s maar de beste zijn ongetwijfeld die van Fredrik. Zijn gitaarwerk is zo mooi. Hij is naar mijn mening één van de beste metalgitaristen in Zweden. Het is echt een genot om samen met hem in een band te spelen. Zijn capaciteiten zijn bijna onbegrensd. Hij kan alles spelen wat hij wil en maakt daar graag gebruik van. Wel heeft hij dezelfde smaak als ik, dus echt gekke dingen hij zal niet snel doen. Maar het helpt wel om tot iets nieuws te komen. Die manier van werken hebben we dan maar met de hele band overgenomen. Alles kan! We willen nieuwe ideeën en benaderingen beproeven. Dat is waar Firespawn voor staat.
Desondanks is het bandgeluid stevig geworteld in de death metal. Daaraan wordt op Abominate echter meer dan een snufje melodie in de gitaarsolo’s toegevoegd. Jullie persbericht spreekt over heavymetalsolo’s. Daar is best wat voor te zeggen, maar ik hoor er toch vooral het geluid in van de betere leadgitaristen van de bekendere thrashmetalbands.
Daar ben ik het zonder meer mee eens. Het was onze bassist Alex (Friberg, ook Necrophobic – red.) die met de verwijzing naar heavy metal kwam. In mijn oren is het niet zozeer heavy metal, maar veel meer old-school thrash. Het is soms echt gitaarheldenwerk, te vergelijken met de grote namen die niet bang waren helemaal los te gaan en gewoon lol wilden hebben.
Ik begrijp dat het schrijfproces dit keer anders was dan bij de eerste twee albums. Voor die platen schreef jij de muziek voor op één na alle nummers. Nu is het meer een teameffort. Hoe werkte dat?
Ik vind dat heel gaaf! Het is zeker niet zo dat ik alle nummers moet schrijven. Voor de eerste albums had ik gewoon heel veel nummers liggen. Daarnaast bleef ik heel snel nieuwe songs schrijven. Dat gaf ons de mogelijkheid om albums uit te brengen in het tempo dat je met je eerste vraag aankaartte. Maar nu hadden zowel Fredrik als Matte (Modin, drummer – red.) meer tijd om ook songs te schrijven. En zij wilden graag ideeën aandragen en hun verhaal vertellen. Dat pakte volgens mij heel goed uit. Ik ben veel gelukkiger met het album dan ik verwachtte te zijn.
Wat zijn voor jou de momenten op het album waar je deze nieuwe dynamiek dan zo goed hoort? Heb je een voorbeeld van een stuk muziek dat nooit op de vorige albums had kunnen staan?
The Hunter is er één. Die song is melodieuzer dan we eerder deden. Maar ook The Gallows End en Black Wings Of The Apokalypse klinken heel anders dan de nummers die ik schrijf. Daarmee zijn ze heel verfrissend.
The Hunter kent inderdaad een afwijkende, wat springerige riff.
Springerig is een goede beschrijving. Toen Fredrik voor het eerst het refrein speelde, zonder vocalen en dergelijke, keek ik hem verwonderd aan. Wat? Weet je heel zeker dat je dit wilt doen? Maar het pakte allemaal goed uit. Als gezegd, als iemand een idee heeft proberen we het gewoon uit en dan kan er wel eens iets heel goeds uitkomen.
Juist in dit nummer hoor je overigens hoe goed de productie en mix zijn geworden. Opnieuw beter dan ik verwachtte. Goed werk van Lawrence (Mackrory – red.) die ook onze eerste twee albums heeft gedaan.
Het was gewoon veel praktischer. We wonen ver van elkaar vandaan. Ik woon in Göteborg, Fredrik en LG (Petrov, ook Entombed A.D. – red.) in Stockholm, Matte in Uppsala en Alex in Umeå. Met internet en goede studio’s is deze manier van werken dan veel gemakkelijker.
Is het niet lastig om tot een samenhangend geluid te komen als je op deze manier werkt?
Dat kan inderdaad heel lastig zijn. Maar we nemen op met een clicktrack en dan komt het wel goed. Daarbij komt dat Fredrik ook geluidsengineer is en een eigen studio heeft in Stockholm. Hij schrijft alle Unleashed-albums als ik me niet vergis en neemt ze ook op. Hij heeft dus veel routine. We laten deze logistieke kwesties dan ook graag aan hem over.
Nog even terug naar het schrijven van de songs. Was het voor jou niet moeilijk om een stapje terug te doen of moedigde je de anderen juist aan om met hun ideeën te komen?
Allebei, zou ik zo zeggen. Ik moedig anderen altijd aan hun ding te doen. Maar tegelijkertijd was het ook vreemd. Het was ineens niet meer volledig in mijn handen: Nee, iemand anders gaat dit nummer schrijven! Al snel leek die angst me alleen maar belachelijk. Als je die gedachte alleen al hardop uitspreekt klinkt ze ridicuul.
Ik houd juist helemaal niet van de behoefte om alles maar te beheersen. Ik heb in bands gezeten met leden die per se overal de controle over wilden hebben. Daar heb ik veel van geleerd. Met name dat het niet werkt voor een groep. Een gezonde band is een team met individuen die vrijelijk kunnen werken en kunnen doen en zeggen wat ze willen. Dat is het soort band waar ik deel van wil uitmaken. Artistieke vrijheid en teamwork, daar gaat het om. Dat helpt ook Firespawn bij elkaar te houden. Als het zuigt dan wil je gewoon weg.
Ah, dan komen we naadloos bij mijn volgende vraag. Jullie hebben allemaal zeer drukke bezigheden bij diverse andere bands. Hoe is het dan in hemelsnaam mogelijk dat Firespawn vanaf het begin dezelfde bezetting heeft?
We zijn een echte eenheid. Ieder lid is even belangrijk en heeft volledige vrijheid om met ideeën te komen zonder het risico te lopen afgefikt te worden. We zijn er allemaal om dezelfde redenen: plezier hebben en samen muziek maken. Het helpt ook dat we allemaal in andere bands hebben gezeten. Daar hebben we met regelmaat gezien dat het ook heel anders kan zijn. We weten dus wat werkt en wat niet werkt, zitten op dezelfde golflengte en kunnen prima communiceren. Als je kunt praten, komt alles goed.
Toch moet het niet eenvoudig zijn om al die drukke bezigheden te combineren en af te stemmen. LG zit in Entombed A.D. Jij maakt of – afhankelijk van welke site je raadpleegt – maakte ook deel uit van die band…..
Lacht. Nee, in die band zit ik niet meer. Nu ben ik ook bassist bij Dimmu Borgir.
Ja, dat was wel duidelijk! Maar alle drie combineren was voor jou niet mogelijk?
Toen ik het aanbod van Dimmu kreeg heb ik de jongens van Entombed A.D. gebeld en zij lieten er geen twijfel over bestaan: dit was een kans die ik moest pakken. Het oorspronkelijke plan was om mijn lidmaatschap van de drie bands te combineren. Maar al vrij snel werd duidelijk dat dat niet voor alle optredens zou lukken. Dat vond ik niet eerlijk tegenover de anderen en toen heb ik een stap terug gedaan uit Entombed A.D. De timing was overigens niet heel slecht want het was precies aan het einde van de tour voor het vorige album van Entombed A.D. en voordat de band een nieuwe cyclus van schrijven, opnemen en touren inging. Zo ging het vrij natuurlijk.
Dus ook daar geen moeilijke sentimenten?
Nee man! Maar het was wel vreemd want ik heb negen jaar in die band gezeten. Het viel me dan ook zwaar om de telefoon op te pakken en de jongens mee te delen dat dit het was. Maar het zijn zulke goede mensen. Ze waren zo cool en begrijpend. Ik was echt heel blij met hun reactie en de verhoudingen zijn nog steeds goed.
(lacht) Ik wist niet eens dat dat er stond! Het enige duidelijke pad dat we voor ogen hebben is dat het extreme death metal zal zijn die net even anders is dan de muziek die wij met onze andere bands maken. Eerlijk gezegd hebben we met de eerste plaat ons geluid wel gevonden. Daar blijven we met één been in staan. Met het andere been proberen we wat andere dingen, maar zullen de boel niet compleet omgooien. We vinden het wiel zeker niet opnieuw uit. We maken simpelweg een mix van alles waar we van houden. In de toekomst zullen we ook niet heel anders te werk gaan dan op dit album. We houden onze basis en daar voegen we dan wat nieuwe dingetjes aan toe. Welke precies kan ik nu echter nog niet zeggen. Op naar het vierde album dus, dat er gelet op je eerste vraag kennelijk al over twee jaar aankomt (lacht).
Nu we het toch over de toekomst hebben. Zijn er plannen om het album live te presenteren? Op jullie social media kan ik geen optredens vinden en op het moment dat de plaat uitkomt doet LG optredens met Entombed A.D. Iets dat hij later dit jaar (in november staat die band onder andere in het Patronaat te Haarlem) nog eens dunnetjes over zal doen.
Tuurlijk! Er zijn plannen, maar er is nog niets bevestigd vrees ik. We zien er echter naar uit om zoveel mogelijk live te spelen. En zeker in Nederland. Het is één van de beste plekken om te spelen. De zalen daar behoren tot de betere van de hele wereld. Alles werkt er en de mensen zijn cool. Dus daar kun je alleen maar naar uitkijken.
Enig idee of jullie pas volgende zomer langskomen of misschien eind van het jaar al aanwaaien?
Daar kan ik nog niets over zeggen, maar hoe eerder hoe beter!
Vorig jaar zag ik jullie set op het Stonehengefestival….
Ja dat was tof!
Die mening werd gedeeld door het publiek gelet op de enthousiaste ontvangst die jullie daar kregen. Waar mikken jullie op met jullie liveoptredens?
Dat is vergelijkbaar met andere bands die live spelen. We willen ons best doen en een optreden geven waar we zelf naartoe zouden willen gaan. Het moet én muzikaal in orde én vermakelijk om te zien zijn. De insteek is dezelfde als bij het maken van de albums. We oefenen en proberen te verbeteren om te kunnen blijven doen wat we willen doen.
Overigens staat het festival me ook bij omdat ik er wat merchandise kocht waaronder shorts van Suffocation. Die heb ik toevallig net nu aan! (lacht)
Vergelijkbaar met andere bands zeg je, maar ik vermoed dat een Firespawn-show toch net even iets anders wordt aangevlogen dan een concert van je nieuwe broodheer. Dimmu Borgir zal toch wel een iets grotere productie hebben?
Dat klopt. Firespawn is vooral erg relaxed. We weten gewoon wat er gedaan moet worden en hoe we dat moeten doen. Er zijn geen ego’s in de band dus het gaat allemaal heel gemakkelijk. Voor mij is nog het meest lastige dat ik bij Firespawn gitaar speel in plaats van bas. Dat is tof, maar ik heb duizenden optredens meer in mijn vingers als bassist dan als gitarist. Dus ik zit midden in een overgang en moet echt even concentreren.
Het bier moet dan even wachten tot na het optreden?
Ja! Fredrik, die zak, is zo goed op gitaar dat hij voor én tijdens het optreden kan drinken! (lacht)
Mazzelaar! Heb je nog wat laatste woorden voor onze lezers? Iets dat ze moeten weten dat nog niet aan de orde is gekomen?
Nou, er komt nog een video aan. Voor welke track laat ik nog even een verrassing want ik weet niet of ik het al mag zeggen. Maar je kunt de video rond de releasedatum van het album (7 juni 2019 – red.)verwachten. Hij is gemaakt door de regisseur die ook alle vorige Firespawn-video’s heeft gemaakt. Ik heb het eindresultaat zelf nog niet gezien, maar ik weet dat het een heel gewelddadige, energieke en toffe clip wordt.
Prima, plakken wij hem wel in het interview!
Links: