Twintig jaar. Twintig jaar bestond uw favoriete webzine gericht op de betere muziek in 2020. De grootste in het Nederlands taalgebied. Begonnen als hobbyproject van een ICT’er, uitgegroeid tot een multimediaal merk met twee miljoen paginaweergaven per jaar, 25.000 likes op Facebook, 3.000 volgers op Instagram en een succesvolle podcast. De ruim vijftig koppen tellende redactie zorgt elke dag weer voor nieuwsberichten, reviews, concertverslagen en interviews en geeft kaartjes weg voor concerten in de kleinste zalen tot de grootste velden. In het jubileumjaar blikten we regelmatig terug op onze geschiedenis. En daar gaan we in 2021 gewoon mee door!
Aflevering 27: van de eerste EP van Carach Angren tot een interview met ambitieus Chaoswave
Anno 2021 is Carach Angren een van de bekendste Nederlandse bands in het buitenland, maar de mannen begonnen ook gewoon klein. Met de EP Ethereal Veiled Existence uit 2005 bijvoorbeeld, door Zware Metalen beging 2006 nog weggezet als een demo. En hoewel redacteur Robert de Leeuw kritisch is…
De band werkt zich door een vijftal nummers heen waarvan één intro. Dit intro klinkt een beetje alsof het uit een teken- of familiefilm gehaald is en mist helaas de spookachtige sfeer zoals het waarschijnlijk bedoeld is. De black metal die daarop volgt is melodieus, theatraal en fel tegelijk en de gespeelde melodielijnen blijven erg snel hangen. Nadeel hiervan is, is dat deze ook vrij snel weer gaan vervelen. Maar dit is denk ik vooral te wijten aan het feit dat ik veel riffs en toetsenpartijen al eens eerder gehoord meen te hebben. Originaliteit is dus niet bepaald het sterkste punt van deze band.
Prima visitekaartje van dit Carach Angren dus en een platenmaatschappij moet er toch wel inzitten voor deze heren. Maar ik hoop dat ze de volgende keer wat meer spanning kunnen toevoegen aan hun composities en dat ze nog wat meer een eigen gezicht kunnen ontwikkelen. Nu ben ik bang dat deze demo snel onder op de stapel komt te liggen.
En met die platenmaatschappij kwam het wel goed. De band zit al jaren bij Season of Mist.
Censuur en metal gaan al jaren hand-in-hand en dat was in 2006 niet anders. De Poolse deathmetalband Vader krijgt in dat jaar te horen dat het nooit meer welkom is in Maleisië. Het Aziatische land heeft een lange geschiedenis van het verbieden van concerten. Niet alleen van metalbands (naast Vader ook onder meer Megadeth, Lamb of God, Mayhem en Kreator), ook van popartiesten als Beyoncé en zelfs de Iraanse singer-songwriter Namjoo.
Geen Maleisië voor Vader in 2018
Of Vader‘s landgenoten van Decapiated wel welkom zijn in het Islamitische land is niet bekend, maar als we moeten gokken zouden we zeggen: nee. Wel jammer, want het vierde album Organic Hallucinosis krijgt 89 punten van Zware Metalen:
Organic Hallucinosis is dus opnieuw meer dan gewoon een brute death metal plaat. De zeven nummers zijn stuk voor stuk regelrechte knallers en het dikke half uur raast in sneltreinvaart aan me voorbij. Zelden heb ik een cd de laatste tijd zo vaak achterelkaar gedraaid, zelfs de voice-over op mijn promo-exemplaar (“You’re listening to the new Decapitated album…”) om de twee minuten (wat is dat toch irritant!) heeft de pret niet kunnen drukken. Ondanks de kleine “kanttekeningen” hierboven gemeld, is het gewoon een enorm vette plaat! En daar gaat het toch uiteindelijk om. Niet echt wat nieuws onder de zon, niet persé de beste plaat uit hun repertoire (ik kan eigenlijk niet kiezen), maar wat mij betreft is dit gewoon weer verplichte aanschaf binnen het death metal genre. Ik kan er ook niks aan doen…
Deze editie van 20 jaar Zware Metalen blijft erg hangen in de death metal, want het concertverslag van 26 februari in het niet meer bestaande muziekcafé De Gloppe in Leeuwarden, draait om het Braziliaanse Krisiun. Er staan ook drie Nederlandse deathmetalbands op het podium. Morblast was al snel van de aardbodem verdwenen, maar Toxocara en Severe Torture zijn dat niet. Al wachten we in beide gevallen alweer jaren op nieuw plaatwerk. Redacteur Gurbe van der Wal heeft in ieder geval een topavond, zeker met de hoofdact:
Strak, strakker….Krisiun. Allejezus, dat drie mannetjes zo’n vette en strakke sound te voorschijn weten te toveren. Met m’n bek open heb ik ademloos de hele show staan kijken. Eigenlijk had ik verwacht dat de nadruk vooral op de laatste CD AssassiNation zou liggen, maar er werd vooral ouder materiaal gespeeld. Een bloemlezing uit hun gehele ouvre kwam voorbij, zonder ook maar een moment te vervelen.
Samenvattend kan ik stellen dat Queensrÿche zichzelf op Operation Mindcrime II heeft weten te overtreffen. Iedereen die deel één te gek vond, zal dit in principe al even te gek vinden, al kan ik me voorstellen dat er puristen zijn die dit tweede deel zullen uitspuwen. Het is hen gegund, maar ze missen daardoor wel één van de betere releases van de laatste jaren. Nu maar hopen dat ze nu niet weer 18 jaar nodig hebben om een dergelijke topplaat te fabriceren. Koopadvies voor allen!
Voor de voetballiefhebbers een viertje, voor muziekliefhebbers in het algemeen een schamel zesje, voor de ware aanhangers van Sodom gewoon een vette achteneenhalf.
Zijn er dan alleen maar reviews en wat concertverslagen maar geen interviews in de tijd? De vraaggesprekken zijn wat ondervertegenwoordigd in de eerste helft van 2006 ja. Maar we spraken wel met Henrik Rangstrup, de Deense gitarist van het Italiaanse Chaoswave, dat progressive groovemetal maakte (precies wat de dokter voorschreef in die jaren) maar na twee platen in 2011 de instrumenten aan de olijfboom hing. Dat wisten we in 2006 nog niet, want toen had Rangstrup nog grootse plannen:
Chaoswave is opgericht in 2003. Kan jij ons, als oprichter van de band, wat meer vertellen over de achtergrond van de bandleden en over de begintijd van de band?
Ongeveer drie jaar geleden begon ik na te denken over het oprichten van Chaoswave en over de muziekstijl die ik met een nieuwe band wilde spelen. De zangers kende ik al persoonlijk. Dat ze bij de band kwamen, ging eigenlijk vanzelf. Ik wist dat ze goeie stemmen hadden, die elkaar aanvullen. De andere twee leden ontmoette ik bij concerten en in de studio. Eigenlijk waren ze al snel gevonden. Ik zocht niet echt naar supertalenten, maar naar toegewijde musici, die zich konden vinden in mijn muzikale visie. Het kostte ons een jaar en heel veel oefenen, voordat de muziek de kwaliteit had, die we voor ogen hadden. We hebben allemaal een andere muzikale achtergrond, varierend van een paar lessen hier en daar tot ruime ervaring in death en prog metal. Dat is volgens mij, niet in ons nadeel, maar is juist onze kracht nu.
Welke bands of artiesten zijn je belangrijkste inspiratiebron geweest en zijn er nu andere inspiratiebronnen als toen je met Chaoswave begon ?
Inspiratie verandert steeds weer, afhankelijk van waar je graag naar luistert in die periode. Ik zal niet ontkennen dat ik, als belangrijkste componist van de band, veel inspiratie gehaald heb uit het luisteren naar .Nevermore. Maar in de beginperiode luisterde ik ook veel naar onder andere Symphony X en Memento Mori. Op dit moment luister ik veel naar de Strapping Young Lad, Lamb of God en Mnemic. En wie weet wat voor cool metal bands er nog komen in de toekomst….
En de Deen zit een plek voor zijn band binnen de metalwereld:
Wat vind jij van de metalscene van vandaag de dag en wat is de plaats van Chaoswave daarin ?
Ik ben heel tevreden over de manier waarop de metalscene zich momenteel ontwikkelt. Er zijn nogal wat metalheads die veel klagen dat bands te commercieel worden en zichzelf verkopen aan de commercie. Maar iedereen kan luisteren naar en spelen wat hij wil. Ook al hou ik zelf niet van de muziek die ze maken, bands als Evanescence en Linkin Park zorgen voor veel nieuwe metalfans en een breder publiek en dat komt iedereen ten goede. Feit is dat er nog nooit zoveel metlfans geweest zijn en ook nog nooit zoveel media attentie voor metalmusic, sinds de tachtiger jaren. Volgens mij is de scene zelfs groter en sterker nu, als in die jaren. Voor ons, als Chaoswave, wij zitten in het midden tussen de commercieele metalcore scene en de kleinere non-commercial scene. We spelen melodieus en met tweezangers en dat is modern vandaag de dag. Maar aan de andere kant spelen we ook brutaal en stevig en is het geen easy-listening benadering van metal.
