Twintig jaar. Twintig jaar bestond uw favoriete webzine gericht op de betere muziek in 2020. De grootste in het Nederlands taalgebied. Begonnen als hobbyproject van een ICT’er, uitgegroeid tot een multimediaal merk met twee miljoen paginaweergaven per jaar, 25.000 likes op Facebook, 3.000 volgers op Instagram en een succesvolle podcast. De ruim vijftig koppen tellende redactie zorgt elke dag weer voor nieuwsberichten, reviews, concertverslagen en interviews en geeft kaartjes weg voor concerten in de kleinste zalen tot de grootste velden. In het jubileumjaar blikten we regelmatig terug op onze geschiedenis. En daar gaan we in 2021 gewoon mee door!
Aflevering 26: van zangcursussen van Floor Jansen en geschiedenisles van Freddy Madball tot de Jaarlijsten van 2005
Sinds haar optreden in het tv-programma Beste Zangers, is Floor Jansen een Bekende Nederlander en haar Nightwish een in Nederland Bekende Band. Samen met Sabaton-drummer Hannes van Dahl woont ze met dochter Freja in een Zweeds dorpje en hoeven ze zich financieel waarschijnlijk wat minder zorgen te maken over de gevolgen van de coronacrisis. Dat beeld was in november 2005 nog ver weg, toen Zware Metalen sprak met Sander Gommans van After Forever, de band waarvoor Jansen de vocalen verzorgde. Het gaat onder meer om werkzaamheden naast de band:
Jij bent zelf buiten After Forever om ook nog leraar, hoe krijg je die 2 dingen gecombineerd?
De meesten van ons doen wel iets; Luuk studeert, Floor geeft zangcursussen, Joost werkt als producer. Alleen Bas en André leven van After Forever. Zowel met het lesgeven als met de band ben ik heel serieus bezig. Dat eist af en toe zijn tol en dan moet ik even wat gas terug nemen. Ik ben bezig met het zoeken naar een evenwicht want op deze manier kan het natuurlijk geen jaren doorgaan. Ik geef Nederlands, Frans en tekenen, en dat zijn toch wat ontspannendere vakken. Ik heb veel geluk daarmee, en ook met de school waar ik werk. Daar hebben ze begrip voor de situatie. Ik zou het niet op willen geven.
Ook leuk: de vraag over het label van After Forever:
Altijd zijn jullie trouw gebleven aan het kleine label Transmission, hoezo hebben jullie nooit de overstap gemaakt naar een major?
Natuurlijk hebben we daar wel aan gedacht maar we moesten eerst nog een contract uitzitten. Dat is nu gebeurd en we kunnen nu kijken of we doorgaan bij hen of niet. Transmission is een klein label maar voor een klein label hebben ze wel ongelofelijke dingen voor elkaar gekregen.
Na het verschijnen van Remagine in 2005, tekende After Forever voor Nuclear Blast voor een laatste album.
Ok Freddy…omdat misschien niet iedereen bekend is met de achtergrond van Madball zou ik graag van je horen hoe het destijds allemaal begonnen is…
Ik zal je een korte samenvatting geven, Madball begon als een side project van Agnostic Front. Mijn broer Roger (Miret, red) zingt in Agnostic Front, en door hem kwam ik met hardcore in aanraking. In de late jaren tachtig zong ik live bijna altijd een song mee met AF. En daardoor ontstond het idee een band te starten waarin ik zou zingen. En dat was ook meteen het prille begin van Madball…
Dat was ook je bijnaam toch?
Ja Vinnie (Stigma, gitarist van AF, red) noemde me altijd zo. Er was iets stoms op tv en daardoor begon die me ineens Madball te noemen.
Ok, maar kort door de bocht was dit dus de oorsprong van Madball…
Ja dit is ongeveer de oorsprong, het begon als een side-project maar uiteindelijk werd het een entiteit op zich.
Nog een… opmerkelijke vraag:
Jullie touren veel, er zijn mensen die de vele Madball shows als een overdosis ervaren; Jullie touren Europa ongeveer elk jaar, soms zelfs meer dan eens. Heb je geruchten over een overkill meegekregen?
Ehm, nou dit is eigenlijk de eerste keer dat ik over die overkill hoor. Ik bedoel, ik ken bands die hier nog vaker komen. We zijn een aantal keer teruggekomen na de reünie, om onze plek bij de kids weer te vinden, zo van “hey, hier zijn we, terug van weggeweest.” En nu met de nieuwe plaat die uit is, moesten we natuurlijk wel komen. Tja, ik kijk er niet echt tegenaan als een overkill. Elke keer als we in Europa zijn doen we net weer andere zaaltjes aan en er is een hoop grond te veroveren hier. De scene hier heeft een vrij hoge dichtheid.
Interviewer Lucas Rutting weet de zanger in ieder geval wél een opmerkelijke bekentenis te ontfutselen:
Heb je ook muzikale geheimen? Waar luister je naar, wat we echt niet achter je hadden gezocht?
(Lacht) Coldplay, dat is een van mijn favoriete bands allertijden.
Vier jaar na Honour Valour Pride wederom een release waar de deathmetalgekken prima mee uit de voeten kunnen. Een release met evenveel simpelheid, rauwheid en pit, dingen die de band toch weer interessant weet te houden. Damn, hoe krijg je het voor elkaar? Is het dan alleen de naam? Geen gezeik, Bolt Thrower wijkt niet af van de roots en levert een plaat af die in het verlengde van Mercenary (1998) ligt. Zo ook een tracklist met negen hilarische namen. De ultieme release voor de deathmetal-liefhebber dus!
Een andere grote Nederlandse naam beleeft in die tijd zijn tweede jeugd: Zware Metalen nam een kijkje bij Gorefest in het Zwolse Hedon waar de band een avondvullend programma van twee uur (!) verzorgde:
De band maakte er maarliefst twee uur lang een goor feestje van! Bijna de helft van La Muerte kwam voorbij: When The Dead Walk The Earth, For The Masses, Man To Fall, You Could Make Me Kill en Till Fingers Bleed. In twee uur kun je veel doen, daarom nog meer dan genoeg amusement voor de mensen die altijd al hoopten op een reünie van Gorefest. De mannen hadden blijkbaar hun best gedaan om de setlist samen te stellen met de gewenste oude live knallers, voor de echte fan zal twee uur nog te weinig zijn geweest, want als je hierna nog vijf sterke albums hebt te vertegenwoordigen op het podium 
vereist een passende setlist nog best wel wat denkwerk! Net zoals ‘vroeger:’ State Of Mind, Get-A-Life, Mental Misery, Reality Is When You Die, Confessions Of A Serial Killer en The Mass Insanity. Bijna een volle twee uur brute muziek met beestachtige gitaarriffs, slechts onderbroken door een vijf minuten durende – even een bak water over elkaar heen gooien- pauze.
1 januari 2006 is een memorabele dag in de geschiedenis van Zware Metalen. In de Nieuwjaarsgroet maakt oprichter Paul Hildebrand bekend dat er voortaan gewerkt gaat worden met scores: een 10 voor de moeite tot maximaal 100 punten. 19 redacteuren hebben bovendien een Jaarlijst gemaakt en daar staan naast enkele te verwachten titels (Opeth – Ghost Reveries, After Forever – Remagine, Paradise Lost – Paradise Lost, Arch Enemy – Doomsday Machine, Sabaton – Primo Victoria, Candlemass – Candlemass, Judas Priest – Angel of Retribution, Annihilator – Schizo Deluxe, Dream Theater – Octavarium, Meshuggah – Catch 33, Arcturus – Sideshow Symphonies, Soilwork – Stabbing the Drama, Nile – Annihilation of the Wicked, Primordial – The Gathering Wilderness), ook een paar namen in die toch wat in de vergetelheid zijn geraakt. De samensteller van deze rubriek haalt er graag twee naar boven:
Xenomorph was een progressieve deathmetalband uit Leiden, die in 2005 het tweede en laatste album Necrophilia mon amour uitbracht. In de line-up: Remco Kreft en Marc, die vandaag de dag furore maken met Gracless en Soulburn en van die eerste band maakte ook bassist Jasper Aptroot deel uit van Xenomorph.