Soms is het overduidelijk dat iemand weinig zin heeft in een interview.
Ook Sverre van Tulus kon op de avond van dit interview niet verstoppen dat hij
eigenlijk wel wat anders te doen had. De antwoorden komen traag en gezucht is
alomtegenwoordig. Ruim een half uur te laat, krijg ik ’em aan de lijn.
Hoi, dit is Sverre van Tulus. Volgens mij moest ik jou al een paar dagen eerder
opbellen.
Dat klopt. Laten we er dan maar meteen invliegen. Jullie zijn een paar jaar
van het toneel verdwenen. Waarom heb je ervoor gekozen om Tulus toch nieuw leven
in te blazen?
Tjaa, we wilden gewoon doen wat we altijd al deden vroeger. In Tulus hebben we
geen artistieke grenzen. We kunnen meer experimenteren met verschillende
instrumenten. Onze enige grens is onze verbeelding. In Khold was dat niet zo.
Daar hielden we ons bewust aan bepaalde regels.
Is Khold nu volledig opgedoekt, of staat die band gewoon in de koelkast?
Tja… Khold… *zucht*… We hebben Khold inderdaad in de koelkast gestopt…
voor even. Khold… Momenteel komt er weer beweging in. We komen terug. Let maar
goed op.
OK, doe ik. Ik heb nog geen teksten kunnen lezen van de nieuwe plaat, maar
als ik me niet vergis gaat het hier om een conceptplaat. Kunnen je dat wat meer
toelichten?
Het gaat over de ‘Collector’. Dat is een personage dat we vroeger ook al
gebruikten. Via deze plaat wilden we zijn verhaal vertellen. Dus maakten we er
deze keer maar een conceptplaat van.
Zijn jullie daarom ook van Noors naar Engels overgeschakeld?
Het is nu eenmaal zo verdomd moeilijk om Noors te gaan vertalen. Jullie Duitsers
(ahum!) snappen er dan niks van. Dat geldt ook voor Engelsen en andere
Europeanen, trouwens.
Is er een link met het artwork?
Ja… De persoon op de cover is de ‘Collector’.
Wat verzamelt die ‘Collector’ dan precies?
Geen idee… Vanalles, veronderstel ik… Het gaat in ieder geval om morbide
dingen.
Zoals?
IJs… afgesneden neuzen… pasgeboren baby’s… veel dingen, eigenlijk.
Jullie zijn erin geslaagd een vrij diverse plaat te maken. Ik hoor strijkers,
hoorns en vrouwelijke vocalen. In hoeverre is Biography Oscene een verderzetting
van Evil 1999?
We gebruikten altijd al vreemde instrumenten. Alleen was alles nu meer gepland.
Vroeger deden we maar wat. Dat is het grootste verschil.
Vroeger kregen jullie hulp van Sarah van Cradle of Filth voor de vrouwelijke
vocalen. Wie horen we op deze plaat?
*zucht*… Volgens mij gaat het om de vrouw van de vroegere eigenaar van onze
opnamestudio. Zij speelt ook wat gitaarpartijen op onze plaat. Ze zong vroeger
in een band, maar ik weet niet meer welke. Lang gelden, denk ik.
Tegenwoordig is het vrij trendy om het label ‘post-black’ op je plaat te
plakken. Hoe zit dat voor jullie. Beschouw je Tulus nog steeds als een pure
black-metalband?
Tulus? Wij zijn toch nooit black-metal geweest? Iedereen blijft ons black-metal
noemen, dus hebben we die term maar overgenomen. Het is nu eenmaal de publieke
opinie die bepaalt welke stijl je speelt. We spelen eigenlijk hardrock. Als
mensen ons black-metal willen noemen, dan doen ze maar. Ik trek mij dat niet
aan.
Wat definieert jullie geluid dan? Is het de groove? Zijn het de zware
bass-partijen?
We zijn een groovy band. Dat definieert ons geluid. Dat en de zware
bass-partijen, natuurlijk.
Gaan jullie toeren voor deze plaat?
Neen.
Komt er nog een vervolg op deze plaat?
Geen idee. Waarschijnlijk wel. Er is niks gepland.
Laatste vraag alweer. Hoe zou je willen dat je band later herinnerd wordt?
Als een band die non-trendy was. Of beter, als een groovy band die non-trendy
was. We zijn niet erg beïnvloed door anderen, denk ik. Alhoewel, eigenlijk zijn
we dat wel, maar ik kan geen namen noemen.
Bedankt voor dit interview. Nog een boodschap voor onze lezers?
Als je Tulus nog niet kent, zoek onze platen. Als je Tulus wel kent… tja, doe
wat je wil.
OK, bedankt!
Links: