Geschreven door Joost Aarts op 24-06-2024 om 10:13.
In het verleden beschreven we op Zware Metalen maar liefst vier albums van het Amerikaanse The Absence. Hier deel ik dan ook even de links voor uw gemak en leesplezier….en zodat ik niet de gehele historie opnieuw uit de doeken hoef te doen: From Your Grave, Riders of the Plague, Enemy Unbound en A Gift for the Obsessed. Enkel het laatste album Coffinized ontbrak in onze reeks van recensies. Dientengevolge recenseer ik nu dan maar het zesde zelfgetitelde album van deze melodeathrashers.
Melodeath staat aangegeven, maar ik noteer daar ook even wat thrash bij, aangezien we dit qua drumwerk zeker ook terug horen. The Absence is een band die in het verleden – zoals u hebt kunnen lezen – wel eens werd vergeleken met Arch Enemy. De muzikale snit is dan ook behoorlijk Zweeds, echter durf ik hier ook wel een naam als Carcass te laten vallen. Misschien zijn deze gasten net even iets minder onstuimig, maar toch. Tijdens een nummer als Grieving Winds doet het mij er tijdens de felle drumperikelen er wel op zijn minst even aan denken. En uiteraard valt het melodisch karakter dan nog op door de lang uitgesponnen gitaarriffs die continu heen- en weer meanderen en toonladderen. En zo zit deze zeven-en-dertig minuten durende plaat, bestaande uit een negental nummers best vernuftig in elkaar.
In vergelijking met de genoemde bands is het geen wereldschokkend, doch wel fijn materiaal. Ik ben met name te spreken over de echt snelle passages, wanneer het drumwerk samen met de gitaren excelleert, zoals tijdens Fleshwalker en opener Communion Carbonized. De vocalen liggen daarnaast lekker in het gehoor, met ook een waarneembare ruw randje. Het moet dan ook niet meer zijn dan dat. Het is denk ik een goede keuze dat de band qua stijl niet veel heeft afgeweken ten opzichte van het eerder uitgebrachte werk. The Absence is een band die daar prima mee weg komt, mede ook door het sympathiek klinkende spel, waar meer dan eens ook nog wat extra details op keyboard aan zijn toegevoegd om de juiste sfeer te bepalen. Ik noem in die zin het wat spookachtige geluid van een track als The Silent Eye. Altijd fijn, wanneer muzikanten oor van details hebben, om deze als surplus in de nummers te integreren.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
