Emissary of the Annunaki: The Tale of The Fire King

Let op: dit artikel verklapt het plot niet, maar bevat wel inhoudelijke informatie.

Bij Zware Metalen komen er soms ook specials binnen. Zo was er de vraag om Emmissary of the Annunaki: The Tale of The Fire King te recenseren, een striproman met Ashmedi, de zanger van blackmetalband Melechesh, in de hoofdrol. De band staat bekend om invloeden uit het Midden-Oosten te verwerken in de muziek en dat niet enkel op muzikaal, maar ook op thematisch vlak. Zo wordt er onder meer op de albums Sphynx en Emissaries over de Sumerische cultuur, ook wel bekend als de eerste beschaving tussen Tigris en Eufraat, geschreven. De naam Melechesch op zich betekent ‘vuurkoning’ en kent zijn oorsprong in het Hebreeuws en Aramees, daarmee ook de titel van de striproman.

Het verhaal zelf begint met een stevige brok Sumerische mythologie, die echter even intrigerend als overweldigend is voor een leek. Enlil, Enki en Ereshkigal zijn goden die een stevige rol in het verhaal spelen en zijn geaffilieerd met respectievelijk lucht, zoet water en de onderwereld. Ook Ishtar, de godin van de oorlog kent een sleutelrol. Gelukkig hoeft er voor dit verhaal niet te diep in de mythologie gedoken te worden om helemaal mee te zijn, voor geschiedkundigen en ‘geïntrigeerden’ is dat wel optioneel.

Het verhaal is opgebouwd als een typisch drieluik waarin het hoofdpersonage eerst gesitueerd en beschreven wordt. Daarbij krijgen we flashbacks naar het verleden van Ashmedi en ook een, hoewel beperkte, blik op de vroege jaren van de band. Er worden ook luchtige situaties, zoals skatende tieners in de straten van Jerusalem belicht. Dit om weerwerk te bieden aan de zwaardere, mythologische scènes. Wat er overigens heel goed wordt aangepakt in dit verhaal is dat het historisch gezien allemaal correct is en dat de lezer ook zelf kan bepalen hoe diep hij of zij precies in de Sumerische cultuur wil duiken.

Een geweldig idee van Metal Depot om dit soort strips te produceren en ik heb horen zeggen dat er nog zullen volgen in samenwerking met andere artiesten. Een minpunt is het tempo van het verhaal. De scènes wisselen elkaar niet op de meest elegante manier af en het verhaal gaat wat mij betreft af en toe van de hak op de tak. Dit is niet altijd een probleem, maar de sfeer tussen de stukken wordt steeds opgebroken en als ik verwikkeld begin te geraken in het verhaal van Ashmedi of in de mythologie, komt er een plotse verandering en moet het tempo weer opgebouwd worden. Een ander probleem waar ik bij deze striproman herhaaldelijk op stoot, is dat elke scene zonder Ashmedi als bijzaak aanvoelt. Dit zijn vooral de stukken waarin er gesprekken tussen goden gevoerd worden, die eerder neerkijken op wat er op aarde gebeurt en daardoor ook gedistantieerd en koud overkomen ten opzichte van het verhaal. Daarbuiten is het ook jammer dat de overige bandleden zulk een kleine bijrol is beschreven en praktisch niet belicht worden.

Zoals eerder vermeld wordt de ontstaansgeschiedenis van de band naverteld, maar die is, mijn inziens ook te beperkt. Zelf was ik niet erg bekend met de groep, buiten de naam al vaker gehoord te hebben en wat meer informatie daaromtrent in het verhaal zou wel interessant geweest zijn, ook voor een kenner. Dat gezegd zijnde gaat de muziek er wel heel vlot aan in. De Midden-Oosterse invloed is zeer duidelijk aanwezig door het gebruik van de Frygische mode en oneven maatsoorten en dit brengt een zeer melodisch en exotisch aspect aan de muziek. Favorieten van mij zijn voorlopig Ladders To Sumeria, Emissaries and the Mysterium Magnum en The Pendulum Speaks.

Het kleurgebruik en grafische aspect van de striproman is op niveau. De scènes met de goden worden gekenmerkt door blauwe tinten op de achtergrond en goud op de voorgrond. De scenes met Ashmedi zijn een stuk warmer met donkere, oranje, bruine en rode tinten. De aflijning is vrij dun, maar het schaduwgebruik is net dik, wat voor contrast zorgt. Doorheen het verhaal worden ook de goden voorgesteld in verschillende stijlen en dat is iets waar ik als muziekrecensent geen kaas van gegeten heb, maar het heel erg weet te waarderen. Het hele verhaal is een genot om waar te nemen. Ik werd voorzien van een digitaal exemplaar, waarvoor veel dank, maar ik kan me enkel inbeelden hoe geweldig dit er moet uitzien op papier. Alle problemen die ik heb met de vertelling worden door de kracht van de grafische weergave vergeven. Ook de typische drieluikstructuur helpt om mee te blijven met het verhaal. Tot slot wil ik vermelden dat het boek een honderddertig pagina’s telt en je er vrij lang zoet mee zal zijn. De afwerking is subliem, het verhaal is substantieel en herleesbaar. Ideaal als geschenk voor een metalfan of als aandachtstrekker op de platenkast.

Artiesten:

  • Auteur: Hasmik Hovhannisyan
  • Hoofdtekenaar en coverontwerper: Andranik Asatryan
  • Ontwerp en schetsen: Levon Chkolyan, Norayr Harutyunyan
  • Inkt: Vahram Tumanyan, Mari Buniatyan, Arus Hakobyan
  • Overige artiesten: David Gevorgyan, Victoria Khachatryan, Syuzanna Sirunyan, Sofi Musoyan
  • Producer: Harutyun Mangasaryan
  • Redacteur: Hakob Hakobyan
  • Overig: Ruzanna Baghdasaryan, Elka Karapetyan
  • Uitgever: Metal Depot

Links: