Over twee maanden is de locatie waar in het weekend van 20 augustus 2022 duizenden metalfans eindelijk weer mogen verzamelen voor een editie van Dynamo Metalfest, de plek waar men weer – al dan niet recreatief – een ronde kan schaatsen. Van ijzige temperaturen is gedurende dit weekend geen sprake, integendeel zelfs! De buitenring van de festivallocatie biedt ruimte om even in de schaduw te zitten, wat rond te neuzen in de nodige kraampjes of om uiteraard drinken en eten te halen, terwijl de middenstrook dit weekend een garantie was om wat zonnestralen op te vangen. De line-up van dit weekend werd een bijzondere. Zo werd er vorig jaar vanwege COVID-19 nog flink wat geschoven met bands aangezien de organisatie te maken kreeg met enkele afzeggingen om op het laatste moment – door maatregelen van de regering – alsnog al zijn bezoekers teleur te moeten stellen. Uiteindelijk wist men het merendeel van de eerder vastgelegde namen nog te behouden voor de editie van ’22, wat resulteerde in een weekend met een fijne line-up in dé rockcity van Nederland. Met een lekker zonnetje op de bol en een passende skullpull vol met goudgeel overwinningssap, doet een afvaardiging van Zware Metalen verslag van het festival in Eindhoven. Onze duizendpoot Niek voorziet (en eerder voorzag via onze Facebook en Instagram) jullie van fraai beeldmateriaal en René voorziet jullie vandaag van het verslag. Veel leesplezier gewenst!
Tankzilla
‘S ochtends om zeven uur in de auto zitten om op tijd in Eindhoven te zijn vanuit Groningen. Op tijd bij het hotel zijn waar dit weekend wordt gelogeerd en vervolgens ook ruim op tijd bij het festival terrein zijn. Als ik netjes aansluit in de lange rij hoor ik Tankzilla die bezig is met de soundcheck. Mooi op tijd zou je denken, maar helaas is de band klaar met spelen tegen de tijd dat ik eindelijk binnen in de ijshal ben. Gelukkig was onze fotograaf Niek wel op tijd en kunnen we in ieder geval nog genieten van de foto’s.
Dress The Dead
De band van Forbidden gitarist Craig Locicero, Dress The Dead trad gisteren nog op in het voorprogramma van “Dutch Angel” (over die band later meer) en zal morgen ook nog deels terugkeren. Vandaag mag de band zich voorstellen aan het grote publiek. Hoewel, grote publiek? Er staat nog steeds een aardige rij mensen buiten het terrein die graag naar binnen zouden willen. Ik merk direct dat het de bedoeling van de band is om het publiek omver te blazen want het volume staat hoger dan elf. De basdrum trilt door je hele lijf terwijl je oren letterlijk dichtklappen. Voor mij had het volume wel iets lager gemogen maar ik ben wel zwaar onder de indruk van zangeres Kayla Dixon die een muur van geluid produceert met haar stem. Verder luistert de heavy metal prima weg zo op de ochtend. Toch denk ik dat we met name van deze dame nog veel meer gaan horen!
Vended
Als enige redacteur namens Zware Metalen vandaag krijg ik automatisch ook de uitdaging om wat te noteren over bands waar ik wat minder mee heb. Een van die bands is het Amerikaanse Vended die vandaag voor het eerst op Nederlandse bodem mag optreden. Het jonge gezelschap heeft zijn plek op het podium ongetwijfeld te danken aan de directe link met Slipknot. Zo is de zanger namelijk de zoon van Corey Taylor en de drummer de zoon van Shawn Crahan, de clown van de negenkoppige formatie uit Iowa. Muzikaal is de link ook te leggen, hoewel de muziek mij niet echt weet te boeien. Eentje van het kaliber “een hoop geschreeuw en erg weinig wol”. Ik haal ondertussen maar eens een biertje en bekijk de aanwezige stands.
Firewind
Een band waar ik op voorhand wel eens van had gehoord maar niet zo’n hoge pet van op heb, is die van voormalig Ozzy Osbourne en Dream Evil gitarist Gus G, Firewind genaamd. De band zat in mijn gedachten in de hoek van power metal en op een enkele uitzondering na (Alestorm bijvoorbeeld) vermijd ik dat hoekje graag. Echter, de band weet mij vandaag op een aangename manier te verrassen met zijn melodieuze mix van rock en metal. De nummers worden lekker strak gespeeld en de muziek staat inmiddels een stuk beter afgesteld in verhouding tot de hoeveelheid mensen die aanwezig zijn. Het denkbeeldige dak gaat er af als de band de popklassieker Maniac langskomt. Het nummer is een cover van Michael Sembello en vooral bekend uit de film Flashdance. Het origineel is zo on-metaal als het maar kan, maar de heren van Firewind hebben er een heerlijke versie van weten te maken. Alleen al dit nummer maakte dit optreden de moeite waard.
Cattle Decapitation
Cattle Decapitation zou ik normaal gesproken ook zeker aan andere over laten. Toch heb je soms een band die je door een live optreden ineens wél weet te overtuigen. Helaas is dat vandaag niet het geval met deze Amerikaanse deathgrinders. Voor mij als volledig neutrale toeschouwer klinken alle nummers zo’n beetje hetzelfde. Tijd om weer bier te halen waar ik nu tijd voor heb aangezien de wachttijden voor een drankje vooral buiten de optredens om kunnen oplopen tot veertig minuten. Goed excuus om gelijk maar eentje extra mee te nemen dus. De band zelf speelt ondertussen strak verder en wat ik me vooral afvraag is hoe de zanger toch die geluiden uit zijn strot weet te krijgen. Enfin, ik spoel mijn keel alvast met een skullpul gevuld met – zoals Jochem Myjer het ooit omschreef – een tarwe smoothie met een kokoskraag.
Death Angel
De eerste en tevens enige, keer dat ik Death Angel aan het werk zag was drie jaar geleden op Into The Grave in Leeuwarden. Destijds had zanger Mark Osegueda last van zijn keel en mede door de rest van de line-up die dag, viel het optreden wat tegen. Vandaag mag de band op voor een herkansing. De heren zijn in ieder geval goed ingespeeld want dit is niet alleen het laatste optreden van hun Europese tour met Exodus en Testament, de uit de beruchte Bay Area afkomstige band speelde de vorige avond een “surprise” act onder de naam Dutch Angel, waarbij er serieus mensen waren die niet door hadden dat het om dezelfde band ging. Goed. Osegueda is vandaag goed bij stem in ieder geval en de band trakteert het publiek op een ware proeverij van Death Angel muziek. Alleen de albums Killing Season en vreemd genoeg ook Frolic Through the Park komen niet aan bod vandaag. Het boeit allemaal niet eigenlijk. De band heeft het duidelijk naar zijn zin op Dynamo wat de bandleden hun “home away from home” noemen en het publiek is niet minder enthousiast. Later is de frontman nog te vinden op het veld, erg leuk!
Exodus
De band die ik dit weekend 100% zeker wilde zien is Exodus. Het is namelijk mijn eerste keer dat ik deze thrash legendes aanschouwen mag. Ik moet heel eerlijk zijn en jullie meedelen dat ik niet zo veel meer weet van de show. De combinatie van de genuttigde biertjes en de gigantische dosis energie die van het podium afgeblazen wordt zorgen ervoor dat ik voornamelijk in de pit te vinden ben waar ik zo nu en dan even uitgedragen word op de handen van enkele mede metalheads (waarvoor mijn dank!). Een volgende keer zal ik voor jullie lezers beter opletten hoe Gary Holt zijn solo’s speelt en of Steve Souza goed bij stem is, maar voor vandaag is het vooral feesten en opgaan in de energie die Exodus op Eindhoven loslaat. Natuurlijk merk ik dat het beste Exodus album, Bonded By Blood, goed vertegenwoordigd is vandaag en ook The Toxic Waltz krijg ik mee, maar veel belangrijker is om The Toxic Waltz gewoon MEE te doen vandaag. Dit is een groot feest waarbij er meer energie vrij komt dan een zonnepaneel in een jaar kan opwekken.
Candlemass
Na het hoge energie gehalte van Exodus komen de heren van Candlemass ervoor zorgen dat je zeker niet nóg meer energie verspilt. Op voorhand heb ik weinig met de legendarische doomband. Na vanavond moet ik daar enigszins op terug komen. Want hoewel ik nog steeds geen liefhebber ben van zowel de band als het genre, heeft de band mij toch wel weten te overtuigen hoor. Zo zijn de invloeden van het oude Black Sabbath overduidelijk aanwezig en dat kan ik wel waarderen. Wat voor mij minder geslaagd is, is dat alle opgebouwde energie van het optreden Exodus als sneeuw voor de zon aan het verdwijnen is. Voor mij persoonlijk de reden dat ik nooit naar doom metal luister, het zuigt de energie uit mijn lichaam sneller dan mijn vrouw in de auto stapt als ik vraag of ze naar de Ikea wil gaan om te shoppen. De band speelt goed en de zanger is goed bij stem maar bij mij slaat de vermoeidheid al snel toe. De muziek gecombineerd met een nodige hoeveelheid bier en een lange dag beginnen hun tol te eisen, laten we het daar op houden.
Testament
Ik heb een speciale band met Testament opgebouwd in de afgelopen jaren. De band was de eerste die mij aan het zware metaal kreeg. Tevens zijn het ook deze heren die mij voor het eerst aan het crowdsurfen hebben gekregen. Vooraf had ik dus enorm zin om de band weer live te kunnen aanschouwen. Echter gooien eerder genoemde factoren van drank, doom en een moshpit vandaag helaas roet in het eten. Ik weet het nog zo’n vijf nummers te trekken maar besluit na het horen van Rise Up, The New Order, The Pale King, Children of the Next Level en Practice What You Preach, dat het tijd is om richting het hotel te gaan. Dit is Testament zoals ik ze al eerder gehoord heb op onder andere Into The Grave. Nu hoor ik jullie denken ‘ja maar René, Dave Lombardo!’ Ik heb vanavond geen verschil kunnen horen tussen het drumwerk van Lombardo en dat van Hoglan hoor! Dat kan iets over mij dan wel over het geolied machine dat Testament is zeggen. Als je teleurgesteld thuis komt na een optreden van Testament zegt dat waarschijnlijk meer over jezelf dan over de band. De mannen spelen namelijk altijd strakker dan de plasser van de Slayer-fan die beseft dat we vandaag de helft van zijn favoriete band op het podium aan het werk hebben gezien. Voor nu: het bed in en fris weer aan de tweede en laatste dag beginnen van Dynamo Metalfest!
Datum en locatie
20 augustus 2022, IJssportcentrum, Eindhoven
Foto's: