Mayhem in Avelgem, ik dacht eerst dat het een grap was. Maar neen, het bleek te kloppen. The True Mayhem, in de uiterste uithoek van West-Vlaanderen. Mayhem in Meigem (dat iets verder ligt) was nog onwerkelijker geweest, maar in Avelgem… Het scheelt niet veel. Vlak aan de Sint-Martinuskerk, in de Spikkerelle, troepte het zwarte volkje samen voor een avondje black. Wij waren erbij.
De avond werd afgetrapt door het Tsjechische Inferno. Deze band wist me in 2013 in te pakken met zijn album Omniabsence Filled by His Greatness, en ook het dit jaar verschenen Gnosis Kardias (Of Transcension and Involution) is een erg degelijk album. Er hangt een occult sfeertje rond deze band (net als bij Cult Of Fire), dus ik verwachtte veel kaarsen, parfumgeur, symbolen en theatrale elementen. Dat viel allemaal goed mee. De gewaden ontbraken natuurlijk niet, maar het ging hem hier vooral om de muziek. Een sterke set werd afgewerkt, al viel op dat het naar het einde toe steeds beter werd. De zaal was ook amper gevuld, waardoor we eigenlijk met zijn allen de eerste drie nummers zaten te kijken naar een horde fotografen met daar net boven een paar anonieme blackmetalartiesten. Nummers als The Firstborn from Murk en The Funeral of Existence werden als hoogtepunten genoteerd en Inferno kan ook van de lijst van live te checken Tsjechen. (Bart)
De volgende band was het thuisspelende Lemuria. Ik zag de band in het verleden aan het werk en nooit of te nimmer viel dat tegen. Ook nu niet. De speelse en opgewekte folk/pagan/viking/vulzelfmaaraan blackened metal viel bijzonder in de smaak. De symfonische klanken kwamen goed uit de verf, terwijl de energie van de frontman menig bezoeker in beweging zette, met aanstekelijke gebaren en een overtuigende beleving. Niet alleen de nummers van (mijn favoriete plaat) Chanson de la Croisade werden gewillig geslikt, ook Gerstenat (The Last Sip) ging vlotjes naar binnen. We verwachten snel nieuwer werk van deze mannen, en dan moeten ze de grote podia op. Dit is zwart metaal met een dosis handjeklap die een breed publiek moeiteloos aankan. (Bart)
De laatste keer dat ik Vlaanderens beste blackmetalband Enthroned aan het werk zag, was op Graspop vorig jaar. Mayhem maakte het de moeite om naar West-Vlaanderen te rijden, maar dit was een lekker voorproevertje. Wat meteen opvalt, is dat er weer wat in de rangen gesleuteld is bij deze beukende blackmetalmachine, want plots staan hier twee andere gitaristen, of is dat weer even een live-opstelling? De set lijdt daar in elk geval niet onder, maar doet dat wel een behoorlijke tijd onder het geluid. De gitaristen komen niet sterk genoeg door, wat maakt dat die lekkere gelaagdheid wat op de achtergrond verdwijnt. Nummers als Through The Cortex en Tellvm Scorpionis klinken nog steeds erg lekker op de planken, los van de sound, maar toch moet gezegd worden dat het ritueel wat platjes aanvoelt bij deze zitting. Nornagest stoot brokken agressie uit met zijn vocalen, maar weet wat minder met zichzelf om te gaan en een spectaculaire show wordt het dus nergens. Als Towards The Skullthrone of Satan dan toch twintig jaar oud is, breng dan eens een andere track dan Ha Shaitan, of moeten we daarvoor naar het projectje van Sabathan? Wat kritische woorden dus, maar het neemt niet weg dat hier nog steeds de beste band binnen het genre in België te horen is. Enkel mag die band best eens wat meer afwisseling aanbrengen en net als Mayhem wat occulter worden. (Yves)
En dan, waar iedereen naar uitkeek. The True Mayhem. De band die al bijna 35 jaar black metal vorm gaf/geeft. Niet in het minst met het legendarische album De Mysteriis Dom Sathanas uit 1994, dat ook in Avelgem integraal, noot per noot gespeeld werd tijdens de Purgatorium Rutheniæ MMXVII tour van de band. Mayhem was voor een keer behoorlijk strak en gedisciplineerd, en had er zowaar ‘zin’ in. Veel grimassen en beweging op de bühne, wat navolging kreeg in de zaal. Geanimeerde taferelen vol demonische uitlatingen waren het gevolg. De nostalgie in combinatie met alcohol, bezwete lijven en een mistig occult sfeertje creëerden een memorabel einde aan een even memorabele avond. Vanaf heden zal Avelgem altijd aan Mayhem gekoppeld worden ten huize Al( )F(v)oet en bij de vele vriendjes en vriendinnetjes die gemaakt werden voor Life Eternal. Een mens zou er emotioneel van worden. (Bart)
Links: