Slechts een weekje of acht terug mocht ik de heren van Necrophobic ook al eens live aan het werk zien. Dat is toen dusdanig goed bevallen dat ik ook nu weer uitkeek naar deze naar mijn mening ondergewaardeerde band. Na het intro van Hrimthursum (zo langzamerhand kan ik dat woord ook al een beetje uitspreken..) knalde men genadeloos uit de startblokken. Bij Necrophobic lag de mix tussen nieuw en oud werk iets meer in balans zodat we naast nieuwe nummers zoals I Strike with Wrath ook het monumentale Nailing the Holy One te horen kregen. Met dit oppermachtige nummer krijgt Necrophobic iedereen in beweging. En voorin leek ook vrijwel niemand zich aan het matige geluid te storen. [Gurbe]
Skyforger heeft ons land de afgelopen jaren vele malen aangedaan. Helaas was het keer op keer het geval dat ik er niet bij kon zijn want of ik moest er weer het halve land voor doorkruisen of ik was weer eens op een andere manier verhinderd. Gelukkig bracht AMM daar verandering in en kon ik de Letten eindelijk eens live aan het werk zien. De band was werkelijk prachtig uitgedost in prachtige folkloristische kledij, werkelijk aan alle details leek gedacht. Ook had Kaspars een heel arsenaal aan fluiten en doedelzakken meegenomen. De band had er zichtbaar zin en met veel enthousiasme lieten ze vooral oudere nummers horen. Van de oude demo Semigall’s Warchant hoorde ik bijvoorbeeld twee nummers voorbijkomen, waaronder het titelnummer en Night of the Winter Solstice. De band speelde vooral veel nummers van het album Latvian Riflemen. Iets wat ik helemaal niet betreurde, want laat dat nou net mijn favoriete album van Skyforger zijn. Het publiek, waaronder ik, werd flink enthousiast gemaakt door het plezier waarmee Skyforger speelde. Waardoor ik achteraf kan zeggen dat het voor mij één van de leukere optredens was van de dag, ondanks dat het geluid niet om over naar huis te schrijven was. Het feestje werd alleen een beetje jammerlijk afgebroken. Toen de band het laatste nummer, een cover van Running Wild, wou inzetten gooide de mensen van de organisatie roet in het eten. De speeltijd was helaas alweer verstreken en het opbouwen voor de volgende band moest weer beginnen. [Joris]
Ik moet eerlijk bekennen dat ik van Tankard slechts Zombie Attack en Chemical Invasion in de kast heb staan. Daarna heb ik deze Duitse bierdrinkers nooit meer gevolgd. De laatste keer dat ik de band live aan het werk heb gezien zal ergens begin jaren negentig zijn geweest. Ik herinner me van die show nog dat er iemand zo slim was om bier van het podium te jatten, wat in een schermutseling tussen band en bierdief eindigde, waarna ook meteen de hele sfeer was verdwenen. Gelukkig gebeurden er op deze dag geen incidenten van die aard, maar gaf Tankard een moddervette (uhuh, die buik..) show weg. Eigenlijk wekte alleen het nummer Maniac Forces herkenning in me op, maar dat deed absoluut geen afbreuk aan de show. Ook hun “serieuze” nummer over de dood, Die with a Beer in your Hand mocht op een goeie publieksreactie rekenen. Ondanks hun dus niet zo serieuze imago bewees Tankard dat we ze absoluut wel serieus moeten nemen. [Gurbe]
Optredens van Anathema vallen altijd in een paar steekwoorden te omschrijven. Intens, magisch, dromerig en emotioneel. Die paar keer dat ik Anathema al eerder live heb mogen aanschouwen waren avonden om nooit meer te vergeten. Ik keek dan ook erg uit naar het zien van deze band, die op het laatste moment tot mijn grote vreugde door de organisatie aan de line-up werd toegevoegd. De band startte het optreden meteen met een voor mij onbekend nummer dat op het aankomende album komt te staan. Het nummer deed me eerlijkgezegd niet zo heel veel, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik nummers van Anathema eerst een tijd lang meerdere malen op me in moet laten werken. Hierna zette de band echter weer bekende nummers in van de albums Alternative 4, Judgement, A Fine Day to Exit en het onvermijdelijke A Natural Disaster en het optreden veranderde meteen voor mij in een meezingfestijn. Zoals verwacht kwamen de oude, zwaardere doomnummers van de band totaal niet aan bod, waar ik ook niet rouwig om kon zijn, het zou namelijk totaal niet meer passen in een set als deze. Anathema deed waar het goed in was en betoverde mij en een groot deel van het publiek met nummers als Flying, Judgement en One Last Goodbye. In korte tijd wist de band toch aardig wat nummers voorbij te laten komen, alleen was het naar gevoel snel voorbij. Iets waar ik wel vaker last van heb bij goede optredens. Het optreden werd dan ook afgesloten met Fragile Dreams waarna de band snel weer het podium verliet. Dit was zeker voor herhaling vatbaar, op het krijtstreepjasje en sjawltje van Vincent na. [Joris]
Na de Duitse thrashkoningen van het bier (nee, ook Warsteiner kan er niet aan tippen) was er de keuze tussen het Anathema en General Surgery. Het vijftal uit Zweden, dat sinds 1989 opereert binnen de geneeskundetakken pathologie, chirurgie en zich bezighoudt met gewaagde proeven op de mens, was deze dag in Arnhem om ons een degelijke partij goregrind eerste klas voor te schotelen. Het moment van de dag leek perfect: in de dampende kelder, waar de sfeer op het randje van knappen stond werd kort, maar krachtig geragd. De heren, gekleed in de traditionele doktersjassen, besmeurd met bloed, brachten in het afgelopen jaar hun eerste full length, getiteld Left Hand Pathology, uit. Dat we de nummers hiervan in Nederland nog nooit live hebben kunnen ervaren was de mannen wel duidelijk, het hele album werd er namelijk doorheen gerost! Communicatie met het een publiek is mijns inziens een belangrijk aspect voor een “goede show,” iets dat me normaliter dwars zou zitten maakte juist dit festijn een de uitzondering: Er werd nauwelijks gepraat tegen de bezatte kijkers, maar de volledige interactie werd bereikt door de intensiteit van het spelen die menig metalhead aan het bewegen bracht. Zeldzaam is het, die stevige speelkracht! Buiten de nieuwe plaat hebben we ook kunnen genieten van wat oudjes als Grotesque Laceration Of Mortified Flesh (1990) en Crimson Concerto (1991). En dampende show in een dampende kelder. [Renée]
Ja, ook uw verslaggever lust wel een biertje. En aangezien we rond een uurtje of twaalf ‘s middags de eersten al hadden gedopt en de combinatie met Jägermeister er voor zorgde dat ik ten tijde van Arch Enemy al behoorlijk zwak op de beentjes stond, heb ik niet alles even bewust meegemaakt en moet dus vooral vertrouwen in mijn aantekeningen hebben. En nu ligt mijn notitieboekje opengeslagen voor me, en meteen kan ik me herinneren hoeveel vocht ik naar binnen heb gewerkt. Want in mijn aantekeningen herken ik weinig meer dan wat ondefinieëerbare krassen waar ik enigzins wat letters in kan ontdekken, maar volledige woorden weet ik helaas niet te ontcijferen. Maar op het geheugen vertrouwen dan… In ieder geval was het beestachtig druk, dat staat me nog zeer helder bij. Vanwege de drukte heb ikook niet meer geprobeerd om vooraan te komen, maar had ik mijn heen en weer wiebelende kadaver gestationeerd bij de deur, waar ik nog veilig tegen de muur aan kon leunen om toch nog een beetje mijn evenwicht te bewaren. En om eerlijk te zijn vond ik dit best een plezierig plekje. Vanf hier kon ik mooi zien hoe frontvrouwe Angela als een tank over het podium walste, daarbij oerkreten uitstotend waar de gemiddelde kerel jaloers op mag zijn. Nummers als Dead Eyes See no Future en The First Deadly Sin kwamen dan ook erg overtuigend op me over. De keus van de organisatie om Arch Enemy eerder te laten spelen ivm de laatste treinen is naar mijn idee een hele goede beslissing geweest, want tijdens afsluiter Immolation had ik het gevoel dat het er allemaal een stuk matter aan toeging. Arch Enemy bewees hier dat ze nog steeds in de top thuishoren. En deelde Angela na afloop nu bloemen uit….? [Gurbe]
Na een lange dag heen en weer gerend te hebben tussen de drie verschillende podia was het voor velen een podium. Het van hot naar her rennen had kennelijk velen een slechte bijdrage aan het humeur gebracht, maar ik ben er van overtuigd dat een groot deel van deze zeurende partij een flinke humeur-boost heeft gekregen door het optreden van Immolation. De Van Wijnen Stage leende zich ditmaal voor een grootheid binnen de deathmetalwereld en bracht ons zowaar fijn geluid ter afsluiting. De verschijning van de heren was bijna magisch: het publiek leek bijna een flinke geruststelling te moeten verwerken. Zanger-bassist Ross Dolan was uitstekend in vorm en wist op ontiegelijk intense wijze interactie met de mensen in de zaal te bereiken. Van topplaat Harnessing Ruin (2004) kregen we onder andere de knallende titelsong, Swarm Of Terror en Challenge The Storm voorgeschoteld. Dat dit de laatste release is was duidelijk, de nummers waren overduidelijk meegrunters/ airplaying-verwekkend. Gezien we inmiddels het jaar 2007 naderen is het niet gek om vrij binnenkort een nieuw album van deze deathmetallers te verwachten. Wees gerust: Immolation momenteel hard aan hun zevende plaat! Een voorproefje hiervan kregen we middels het nieuwe nummer World Agony. Een vette setlist, met ook lekkertjes als Under The Supreme, No Jesus en Father You’re Not a Father, uitgevoerd door vier energieke podiumbeesten zorgde voor een heerlijke afsluiting van de vierde editie Arnhem Metal Meeting! [Renée]
Na het geweld van Immolation was nog niet iedereen klaar om naar bedje toe te gaan. Wijzelf zijn met onze groep richting Störtebeker getrokken alwaar door een hele horde headbangers en muzikanten tot in de late uurtjes werd doorgefeest en gezopen. Onze groep werd in de nachtbus richting Renkum, waar wij ons bivak voor dit weekend hadden opgeslagen, nog getracteerd op een ontmoeting met een zootje dronken vitesse supporters, die onze Heerenveen kreten niet echt wisten te waarderen. Na ingrijpen van een man of twaalf politie, een beveiligingsbedrijf, een aantal gesneuvelde busramen, mochten we toch onze reis vervolgen om na een geweldige editie van de Arnhem Metal Meeting onze met alcohol verzadigde lichamen ten ruste te leggen. Ja, dit was een fenomenaal metal weekend en ik ben dan ook alweer benieuwd wat de organisatie volgend jaar voor ons in petto heeft. Ik kijk er in ieder geval reikhalzend naar uit…[Gurbe]
Links: