Soilwork, Caliban en The Forsaken
21 februari 2004, Goudvishal – Arnhem
Oorspronkelijk zou deze avond in de Nijmeegse Staddijk plaatsvinden. Staddijk diende echter enkele weken voor het optreden haar deuren per direct te sluiten wegens geluidsoverlast. Gelukkig werd er in de vorm van de Goudvishal een geschikte uitvalsbasis gevonden. Zodoende was het voor ondergetekende en hoop andere metalfans mogelijk om Soilwork tijdens haar eerste headlining-tour mee te maken.
De avond wordt muzikaal afgetrapt door The Forsaken. De muziek van de band laat het land van herkomst al gauw raden, nl. Zweden. De melodieuze death metal is doorspekt met dubbele gitaarlijnen en hakkende drums. Een nadeel is wel dat de drums qua geluid overwegend direct van het podium komen, waardoor er wat ruimte in het geluid verloren gaat. Als opener is het toch altijd moeilijk om het binnenstromende publiek te enthousiasmeren, maar The Forsaken kwijt zich prima van deze taak. De band zet een overtuigende set neer en laat zien een prima liveband te zijn. De gespeelde set bevat nummers van alledrie de cd’s. Opvallend in de set is de Metallica-cover ‘Blackened’, die ook in de up-tempo Zweedse uitvoering erg lekker klinkt.
Veel mensen lijken deze avond ook speciaal voor Caliban naar de knusse Goudvishal te zijn gekomen. Bij het aantreden van de band staat het flink vol voor het podium en bij de eerste klanken ontstaat er dan ook al een pit. Een pit die zich tijdens het optreden uitbreidt tot een waar slagveld waar de ‘Landelijke StichtingTegenZinloosGeweld’ een campagne tegen zou opzetten. Caliban laat er muzikaal geen gras over groeien en laat vanaf het begin horen een retestrakke, snoeiharde band te zijn. Druk springend werken de leden zich met gemak door de complexe metalcore. Het gitaarwerk is druk en snel en wordt ondersteund door een krachtige ritmesectie. Onder aanvoering van het monotone gekrijs van zanger Andy Dörner fokt de band zichzelf en het publiek flink op en ontstaat er een maniakaal spektakel. Tussen The Forsaken en Soilwork is de band een beetje een vreemde eend in de bijt, maar deze Duitsers weten zeker een goede show neer te zetten.
Met het uitkomen van ‘Figure no 5’ heeft Soilwork bewezen haar muziek nog steeds nieuwe impulsen te kunnen geven zonder het beginpunt uit het oog te verliezen. Deze headlining-tour is bij uitstek de gelegenheid om dit te onderstrepen. Vanaf het begin gooit de band meteen de vaart erin met nummers als ‘Figure no. 5’, ‘Like the Average Stalker’ en ‘Overload’. De band lijkt goed in vorm en rolt als een trein. Sessiedrummer Dirk Verbueren drumt alsof hij al jaren bij de band zit (dat dit niet zo is lees je hier). Het straalt duidelijk van de leden af dat ze er plezier in hebben en het publiek lijkt daar niet ongevoelig voor te zijn. Er wordt gretig gehoor gegeven aan de opzwepende acties van frontman Bjorn ‘Speed’ Strid om zo uitbundig mogelijk mee te schreeuwen, springen of wat dan ook.
Opvallend is de vooruitgang in de meerstemmige zangpartijen. Deze klinken zuiverder dan voorheen en benaderen de studioklank in grote mate. Nummers als ‘Follow the Hollow’, ‘As we Speak’ en ‘Rejection Role’ mogen natuurlijk niet ontbreken en worden op enthousiaste aangekondigd (Bij ‘Rejection Role’ wordt nog even verwezen naar de bijbehorende clip waarin de Soilworkers In Flames in elkaar meppen). Naast nummers van de laatste drie cd’s passeren ook nog enkele oudjes (o.a. ‘Sadistic Lullaby’) en een gloednieuw nummer de revue. Na een prettig lange set van 15 nummers en enkele dankbetuigingen naar het publiek komt aan het optreden een eind. Soilwork maakt haar studioverdiensten live absoluut waar en beschikt over een aanstekelijk enthousiasme en een strak spel, die de optredens naar een hoger plan tillen.
Links: