Negura Bunget, Ars Macabra, Ycon, Koester – Frontline, Gent
3 november 2008
Naar goede gewoonte was ondergetekende ruimschoots te laat op deze afspraak, waardoor eerste band Koester het podium al had verlaten voor ik ze kon bekritiseren. Dat is lef hebben! Niets van gezien dus, behalve de mooiste groupies van de avond die hun broer, neef of (godbetert) vriendje kwamen steunen inclusief logo-shirtjes.
Ycon kreeg dus als eerste de kans om de eelt op mijn trommelvliezen te testen. De band maakte een makke indruk. Natuurlijk is het niet makkelijk om op het knusse podium veel beweging te maken, maar stokstijf blijven staan is ook iets. Ik maakte me bij Ycon (en de volgende band van de avond trouwens ook) de bedenking of ze het nut van een soundcheck wel kennen. Tijdens een soundcheck check je niet alleen je eigen geluid, ook de verhoudingen qua volume en afstelling van de verschillende instrumenten in het totaalgeluid kun je best eens checken. Nu, eens dat van de baan was hoorden we een Gothenburg-beïnvloede band met verschillende aspecten. Deze zanger wou persé zijn vocalen luid in de mix hebben staan, helaas kraakte het aan alle kanten. Een beetje breekbaar als je het mij vraagt. De drums werden goed gebracht, niet spectaculair, maar dan mag je niet verwachten van een Göthenborg thrash metalband met death- en black- invloedjes. Ik moest regelmatig denken aan oud werk van Centinex. Het gitaarwerk was prima, met een pluim voor de solo’s van de At The Gates-erende persoon vooraan op de bühne. Een nipte voldoende voor deze band die spijtig genoeg ook te lijden had onder een constante irritante scherpe toon gedurende het ganse optreden.
Na enkele biertjes was het tijd voor
Ars Macabra. Italiaanse black metal, evil tot en met. De gecorpsepainte demonen zagen er alvast nonchalant kwaadaardig uit. Genadeloze black metal van de ergste soort. Als slijpschijven gingen de gitaren tekeer en binnen de kortste keren begonnen de beklagenswaardige toeschouwers die geen oordopjes mee hadden te knarsetanden van mentale pijn. De Italianen van Ars Macabre mogen wel eens notie nemen dat er verschillende akkoorden bestaan. Saai en eentonig, spaghetti zonder saus. Tijd voor wat frisse lucht.
De hoofdvogel van de avond was ontegensprekelijk
Negura Bunget. Al tijdens de voorbereiding van de set steeg de spanning in het publiek, niet in het minst wanneer de a-typische instrumenten tevoorschijn werden gehaald. Het spandoek werd met heel erg veel moeite opgehangen, en al snel bleek dat het langwerpige instrument (zie foto) niet op het podium kon, en deze werd dan maar tegen de muur in het publiek gezet. Al vanaf het eerste nummer wordt duidelijk dat we weg zijn voor ongeveer een uur begeesterende muziek. De black metal wordt afgewisseld met sferische stukken die hun gelijke enkel halen bij de top van de postrock of shoegaze. De keyboards en de folkse instrumenten hadden een psychedelisch effect op mij brachten me in een donkere vervoering. Aan de starende blikken van mijn medereizigers te zien was ik geen alleenstaand geval.
Na het nummer Cunoasterea Tacuta, werd bijstand gevraagd aan het publiek op het grootse instrument de lucht in te houden. Daardoor kwam het instrument recht voor mijn lens te zitten. De interactie die dit gaf met het publiek kon je gewoon voelen, en bracht het memorabelste moment van de avond, tijdens het nummer
Inarborat (zie link). Schitterend!
Ook het percussionele intermezzo die op Inarborat volgde was bijzonder entertainend. De rest van de set werd een heuse triomftocht en het lange applaus nadien sprak boekdelen, ondanks de magere sound. Negura Bunget is een klasseband. Het moge duidelijk zijn.
Links: