Nazxul en Gorath
23 oktober 2009 – The Zoo, Hasselt
Hasselt, dat is de provinciehoofdstad van Limburg, Belgisch Limburg. Deze avond stond er iets speciaals op het programma. Het wederopgestane Nazxul, uit Australië, op amper 200 kilometer van mijn deur. Anderhalf uur file neem je er dan graag bij. Drie kwartier moeten zoeken naar een bankautomaat, dat is net iets minder leuk. Maar ja, naar Limburg reizen is altijd een beetje terug gaan in de tijd.
Naar het schijnt zegden er drie voorprogrammma’s af, dus slaagde ik er door de vertragingen in bijna de volledige set van
Gorath te missen. Eén van de fijnste (zoniet dé fijnste) Belgische black metal-band vierde hier nog de opdrogende inkt van zijn contract met Twilight Vertrieb. Daarbij kwam nog eens het feit dat een speciale vinyl-versie van het laatste album Misotheism voorgesteld werd door Eisenwald, tevens leverancier van Nazxul. Allemaal goed en wel, maar dat neemt niet weg dat ik alleen kan vertrouwen op onbetrouwbare bronnen die zeer overtuigd waren van de live-capaciteiten van Gorath.
Na een dreunende intro besteeg de band
Nazxul het podium. Zanger Luke verscheen in een rood gewaad, geflankeerd door grimmig gemaquilleerde bandleden. In deze Zoo steeg meteen een bijzondere sfeer op. Het eerste nummer, Dragon Dispitous, van het nieuwe album Iconoclast, werd ingezet en was meteen een haast esoterische ervaring. I am the Morning Star cirkelde als een spiraal boven het wellustige publiek, dat niet in bijzonder grote getale aanwezig was. Amper bekomen van deze sfeerbom werd de zaal opnieuw gewekt door I Awaken (Amongst Them) van de debuutplaat Totem. Deze live-vertolking klinkt bijzonder atmosferisch, mede door de licht-disonante keyboardondersteuning die majestueus en toch subtiel een extra dimensie toedient aan de ganse set. Ook Totem klinkt hierdoor zelfs beter dan op plaat, ook al is het voor de aanwezigen een feest van herkenning, de nostalgie verjagend uit de oude kleren.
Van het album Black Seed krijgen we het gelijknamige Black Seed Sown te horen en ook Vow of Vengence. Hier gaat de band geheel op in de sfeer en brengt de tussenpozen met heel veel animo en overtuiging. Zwevend op de zinderende golven wordt menig pint achterover gegoten. Het zwaartepunt lag echter begrijpelijk op het laatste album, waarvan ook tijdloze nummers als World Oblivion, Vow en het titelnummer voorbij zinderden. Eternum sloot af met een dronende outro. Met een tanende euforie trok ieder richting bar om met een lange zucht en een onbewuste grijns de herinneringen op te slaan. Nazxul zette een memorabele, solide, übersfeervolle performance neer waar slechts weinige black metal bands zich kunnen mee meten. Wie er niet was, heeft wat gemist.
Links: