Morbid Angel, Hatesphere, Leng T’che – Oosterpoort Groningen
Hoe beter old school heiligschennend kun je bezig zijn dan op een zondagavond
naar een deathmetalconcert te gaan in een concertzaal waar in de andere zaal een
klassiek concert gegeven wordt en waar het enigste mannelijke lang haar aan de
buste van Mozart of Bach hangt.
Het Belgische Leng T’che heeft het op deze avond misschien wel het
zwaarst, als deathgrind band openen voor Morbid Angel. De zaal is nog
grotendeels leeg (de opkomst stelde mij sowieso teleur deze avond), maar het
quintet trekt zich er weinig van aan. Vol overgave wordt de aanstekelijke
deathgrind met een fikse hard/metalcore randje de zaal in geslingerd. Achteraf
hoorde ik dat dit optreden één van de eerste is met de nieuwe zanger, en
aangezien ik daar tijdens het optreden niets van merkte, kan men gerust zeggen
dat hij het er prima vanaf gebracht heeft. Naar gelang het optreden vordert komt
er wat meer volk de zaal binnen en begin hier en daar ook rustig wat hoofdjes op
en neer te bewegen. Jammer alleen dat de set aan het eind wat saai werd, maar
verder prima kennismkaing met deze band die sindskort een deal met top
grindlabel Relapse getekend heeft.
Aan Hatesphere de taak om wat moderne Scandinavische thrash de zaal in
te slingeren. Aan enthousiasme ontbreekt het de heren allerminst, waarmee de
heren voor mij het gebrek aan originilateit live in ieder geval compenseren,
want de sound van deze band is wel een overvloed van herkenning, bands als The
Haunted en oude In Flames blijven continu door mijn hoofd spoken. Maar door de
energieke show en toch aanstekelijke muziek begint de nu deels volle zaal toch
op te warmen voor de headliner van vanavond.
En dan Morbid Angel. Tja, wat moet je nou zeggend over deze
metalpioniers? Leng T’ che en Hatesphere waren beide prima opwarmertjes maar
zodra Morbid Angel de eerste tonen speelde, werd al duidelijk dat ze volledig
van het podium gespeeld zouden worden door deze metalhelden. Met oud frontman David Vincent weer achter de microfoon
blonk de band uit van zelfvertrouwen en speelplezier. Drummer Pete Sandoval
drumde strakker dan menig drumcomputer (maar met gevoel!) en Trey Azagthoth
speelde op zijn eigen unieke manier, totaal opgaand in zijn gitaarspel, hoppend
en huppelend in zijn strak witte gympen, de strakste riffs en solo’s. Vanaf de
eerste toon die Morbid Angel speelde was de zaal één grote zwiepende haardos,
waar vooral David Vincent zich flink door liet oppeppen. Wat de sfeer nog
meer goed deed was dat de band grotendeels oudere nummers speelde, met als
afsluiter en absolute klapper God of Emptiness met een complete
meebrullende zaal. Mooie momenten die je later aan je (klein)kinderen kunt
meegeven als zij met hun eerste metalalbum thuiskomen.
Links:
Foto’s:
Schemerwereld fotografie