Manowar
24 maart, Festhalle – Frankfurt
Other bands play, Manowar kills!. En wat hebben de in leder geklede mannen dat gedaan! Een ritje van Groningen naar Frankfurt is niet de meest korte, gemakkelijke en goedkoopste. Maar dit was zeker de moeite waard!
Aan het begin van de middag rijd ik Frankfurt binnen. Zoekend naar ons hotel, passeren wij de Festhalle, die omringt is door grote trucks en hekken. De eerste fans lopen langzaam die kant op, om 3 uur in de kou te staan wachten. Wij zoeken de warmte in een gezellige Duitse kroeg, die ook al vol zit met Warriors of the World uit verschillende landen; Zweden, Frankrijk, Engeland, Zwitserland, Nederland en Duitsland. Deze mensen hebben allemaal 1 doel, en dat is het zien van hun favoriete band: Manowar. Ook aan deze broederschap komt tijdelijk een eind, want de Festhalle gaat open.
Holy Hell begint stipt op tijd. Manowar heeft ruim van te voren aangekondigd dat er gratis T-shirts zijn voor mensen die Manowar niet in hun eigen land kunnen bezoeken. Het is dus wel duidelijk dat er heel veel mensen uit veel verschillende landen Holy Hell missen, omdat ze graag een Road Warriorshirt willen. Van een andere Nederlander hoor ik dat Holy Hell niks voor stelt: ‘Waarom dit als voorprogramma is gekozen weet ik ook niet. Het kan niemand wat schelen! Alleen heel erg gaaf dat Eric Adams The Phantom of The Opera met ze mee zong! De zangeres wordt compleet weggeblazen naast hem!’ Genoeg gemist dus! Op naar de zaal.
Het is druk in de uitverkochte Festhalle. Als je bij de garderobe wil is het druk en als je iets wilt drinken kun je het beste op een vuilnisbak klimmen, anders ben je dik 3 kwartier aan het wachten. Ook omdat je constant afgeleid wordt door Rhapsody of Fire. De mannen weten aardig wat fans naar voren te krijgen en met hun een lekkere show te bouwen. Rhapsody of Fire heeft een prachtig decor, een soort van verlate ruïne, die flink veel aandacht trekt en die ook gebruikt wordt tijdens de show. Maar als ze het podium verlaten wordt er een flinke sprint naar voren getrokken. Nu beginnen we pas echt; Manowar!.
Nadat de omroeper heeft verteld dat de Whimps & posers de zaal mogen verlaten indien het geluid te hard staat, flitsen er opeens lampen en gaan alle handen in de zaal in de vorm van een hamer. Iedereen wacht af. En een paar secondes is het helemaal stil. Eric, Joey, Karl en Scott zijn er opeens en openen flink met Manowar. Het publiek lijkt enigszins verrast te zijn, wanneer het intro van Mountains klinkt. Nee, niet verrast, uitzinnig! Manowar heeft dondersgoed door dat het publiek uit hun handen eten. Daarom nodigt Joey een jonge jongen uit, na een korte speech over hoe vereerd hij is dat uit alle 6 de continenten mensen aanwezig zijn, op het podium. Ook worden er drie dames bij gezet. De jongen krijgt een gitaar in zijn handen gedrukt en Joey verteld hem dat hij de dames mag houden als hij The Gods Made Heavy Metal mee speelt. DeMajo besluit om eerst zelf eens te kijken wat voor een vlees hij op het podium heeft getrokken. Na een passionele zoen lijkt het meisje goed pissig en hem in z’n oor te fluisteren dat als hij dat nog een keer doet, hij een gitaar uit zijn reet kan halen. 1 – 0 voor de vrouwen! Maar als de Goden hebben mee gekeken hebben zij gezien dat het heel erg goed was. Zo niet, dan was het wel te horen aan het publiek.
Een absoluut hoogtepunt is tijdens Warriors of the World. Adams hoeft eigenlijk niet meer te zingen, want dat wordt door de ruim 7000 aanwezigen al gedaan. Het mooie is dat de tekst op dat moment heel echt aan te voelen is en dat deze mensen met z’n allen de Warriors zelf zijn. Na een uur spelen volgt er een korte pauze. Achter op het podium wordt een groot vikingschip onthuld. Het vage vermoeden speelt op dat dit iets te maken heeft met de nieuwe CD Gods of War.
Het podium dat een paar minuten alleen van Manowar was wordt nu gedeeld met een stuk of 10 vikingen. Een prachtig schouwspel speelt zich af tijdens de nieuwe muziek. Toch is dit een beetje jammer. Gods of War is een goede CD, maar er wordt zo veel verteld, dat het op den duur saai wordt om live mee te krijgen. Daarvoor is ook wat bedacht. Het hele verhaal dat gezongen en verteld wordt speelt zich af op een groot scherm achter het schip, wordt afgewisseld met de vikingen en bijgestaan door sprinklers in de zaal die voor een nevelig effect zorgen. Het publiek kent nog lang niet alles, daarom worden we bijgestaan door een tape. Jammer, maar met de tijd kan die ook thuis gelaten worden. Gods of War slaat alles. Alle vier de bandleden geven zich voor de volle 100% over aan het publiek en het publiek aan hen en schreeuwen uit volle borst mee: ‘Hail, Gods of War!’. En aan al het goede komt een eind, zo ook aan deze onvergetelijke avond. De afsluiter is een mooie afsluiter van het verhaal, maar niet voor de show, Hymn of the Immortal Warriors is net iets te zacht en te langzaam om zo’n gigantisch iets af te sluiten. Maar na de buiging komt, inmiddels traditie getrouw, The Crown and the Ring uit de speakers. En dan is het duidelijk dat het echt is afgesloten en begint er een stormloop naar de garderobe. The Gods played Heavy Metal, and Frankfurt saw that it was good!
Setlist:
Links: