Luistersessie Epica, 15 februari 2014
Sandlane studio, Rijen
Nog niet zo lang geleden vierde Epica haar tienjarig jubileum met onder andere het pakket Retrospect. De fans moeten nog even geduld betrachten, maar begin mei verschijnt het nieuwe album The Quantum Enigma. Zware Metalen mocht het nieuwe studioalbum beluisteren en sprak en passant met nieuwbakken moeder Simone Simons.
Als het zesde album, The Quantum Enigma in mei van dit jaar verschijnt is het allicht beter weer dan op deze regen- en vooral stormachtige zaterdag in februari. En dat Koen Verweij die dag naast het goud op de 1500 meter schaatsen greep op de Olympische Spelen van Sotsji zijn we dan ook wel weer vergeten. Laat staan hoe die Pool heet die hem wel won. Op 15 februari 2014 presenteerde Epica haar nieuwste studioalbum, nummer zes alweer, aan de pers. Plaats van handeling was de Sandlane studio in het Brabantse Rijen. Een relatief nieuwe studio waar de band vanaf september 2013 tot en met januari 2014 haar intrek in heeft genomen om onder productionele leiding van Joost van den Broek een nieuw hoofdstuk aan het Epica-verhaal te voegen.
Het heeft natuurlijk wel iets aandoenlijks wanneer zowel pers als bandleden halverwege de middag de studio in druppelen om wat koffie te drinken en te keuvelen. De sfeer is ontspannen en de heren en dame van de band voorzien samen met het aanwezige studiopersoneel de aanwezigen van een natje en een droogje. In twee groepen mogen de heren en dame van de pers vervolgens de controleruimte van de studio binnen om na een korte toelichting van bijna de volledige band (drummer Ariën liet verstek gaan) The Quantum Enigma te ondergaan. Een dertien nummers tellend concept-album dat verschillende invalshoeken van (het functioneren van) het menselijk brein belicht.
.jpg)
Volgens bekend Epica-recept start het album met een instrumentale introductie, Originem, dat overloopt in The Second Stone. Een felle rakker. Veel temposwisselingen, dubbele bass en fraaie gitaarsolo’s. Ondanks de bombast en overvloed aan indrukken blijft de melodie de boventoon voeren. Een positief punt dat Epica over de gehele linie van dit album weet vast te houden. Relatieve rust krijgt de luisteraar bij de start van The Essence Of Silence (what’s in a name?) waar een viooltje een aanstekelijke melodie start. Het contrast met de grunts maken dat nummer. In Victims Of Contingency worden blastbeats in aanvang niet geschuwd. Een nummer dat minder franje kent en meer ‘in your face’ is. Sense Without Sanity – The Impervious Code heeft een bijna filmscore-achtige start, maar duurt mij te lang. De duidelijke rol van Simons in dat nummer houdt de boel echter bij elkaar. Bij Unchain Utopia hoor ik voortdurend flarden van de Carmina Burana van Orff, maar dat kan aan mij liggen. Feit is wel dat de nadrukkelijk aanwezige koorzang toewerkt naar de eerste muzikale climax van The Quantum Enigma. The Fifth Guardian (Interlude), dat gek genoeg erg aan Mooie Dame Uit Hue van Frank Boeijen doet denken, breekt de plaat. Een mooi moment om uit de doeken te doen wat Simone Simons zoal heeft te melden over de nieuwe plaat.
.jpg)
Op de eerste verdieping van de Sandlane studio, voorheen een bedrijfsloods, is een relaxruimte gecreeerd waar een muziekje kan worden geluisterd (sic), op de bank kan worden gehangen of zelfs een tukje worden gedaan. Op de bank doet Simons de ontstaansgeschiedenis van de nieuwe plaat uit de doeken, geeft ze inzicht in de invloed van het moederschap op haar rol in de band en schets ze de middellange termijn waarin Epica The Quantum Enigma zal gaan promoten.
2013 stond in het teken van terugkijken op de eerste tien jaar van Epica (voor het nageslacht vereeuwigd middels Retrospect) en natuurlijk ook het feit dat je voor het eerst moeder bent geworden. Kunnen we zeggen dat met The Quantum Enigma de tweede helft voor Epica is gestart?
Dat zou je zo kunnen stellen. Het werken aan The Quantum Enigma hebben we anders aangepakt dan de werkwijze die wij in het verleden hanteerden. Wij hebben nu veel meer dan voorheen met elkaar in de studio gerepeteerd en samen gespeeld. Natuurlijk, de basale nummers worden door de verschillende leden thuis voorbereid, maar dit maal konden we, als band, er in de studio nog een draai aan geven. Deze studio leent zich daar ook prima voor. Bij toeval, via het programma “Niks te gek” namen wij hier het nummer Forevermore op, kwamen op deze studio uit. Het beviel goed en het feit dat Joost van den Broek hier meerdere producties heeft gedaan hielp natuurlijk ook. Gevolg was dat doordat wij feitelijk van september 2013 tot en met januari 2014 hier met elkaar hebben gewerkt het resultaat echt een group-effort is geworden. De jongens hebben mij tijdens de laatste maanden van mijn zwangerschap en rond de bevalling prima uit de wind gehouden.
.jpg)
Wie hebben er nog meer een bijdrage geleverd aan The Quantum Enigma? Fotograaf Gerard meent Marcela Bovio, Stream Of Passion, te horen.
Dat heeft hij goed gehoord. Zij heeft samen met mij een aantal backings opgenomen. Onze stemmen matchen mooi en ik ben erg tevreden met het resultaat. Daarnaast hoor je Daniël (de Jongh) van Textures brullen, haha. Sascha Paeth heeft tijdens de pre-productie fase ook nog een rol gehad, maar tijdens het opnemen was Joost van de Broek onze man achter de knoppen. De nieuwe aanpak waarin wij meer als band in de studio samenkomen is goed bevallen en voor herhaling vatbaar. Het voelt veel natuurlijker. Iedereen heeft zo zijn bijdrage gehad, zelfs drummer Ariën heeft een nummer aangedragen.
The Quantum Enigma. Het kan bijna niet anders dan dat daar een hoogdravend concept achter schuil gaat.
Dat klopt. Mark (Jansen, gitaar/grunts) heeft het concept te berde gebracht. Het gaat in het algemeen over de hersenen, hoe wij dingen zien of niet zien, verwerken of juist niet. Zie je niet alleen datgene dat je wilt zien? Van dat soort beschouwelijke vraagstukken. Het concept is wel zo abstract dat ieder van ons daar zijn ei in kwijt kan. Zelf heb ik dan ook van zes nummers de tekst aangedragen. Het is wel een thema dat mij aanspreekt. Zeker nu ik ouder wordt en niet in de laatste plaats sinds ik moeder ben geworden kijk ik anders tegen bepaalde zaken aan. Een interessant gegeven. Ik voel mij geestelijker rijker, spiritueler zo je wilt. Tegelijkertijd relativeren de gebroken nachten en poepluiers een hoop.
In hoeverre heeft je moederschap invloed op jou als zangeres en op die van de band?
Ik was wat onzeker of de zwangerschap en de hormonen die daarmee gepaard gaan invloed zouden hebben op mijn stem. Die is wel wat veranderd, maar gelukkig in positieve zin. Ik heb het idee dat mijn stem warmer is geworden waardoor ik bepaalde emoties makkelijker kan overbrengen. Dat voelt goed. De toekomst op korte termijn is zoals die gaat wanneer je een nieuwe plaat uitbrengt. Persmomenten als deze en na de release zullen we gaan touren. Eerst de zomerfestivals en vervolgens een clubtournee. Realiseer je dat wij de afgelopen jaren feitelijk ononderbroken hebben opgetreden en platen hebben opgenomen. Dat heeft ons veel gebracht, wij leven van Epica. Tegelijkertijd biedt ons dat ook de mogelijkheid om nu selectiever te zijn en meer te doseren. Wij hebben een loyale fanbase dus dat moet goed komen.
.jpg)
De plaat is net klaar. De journalisten horen hem nu voor het eerst. Hoe kijk jij naar het nieuwe album?
Het gevoel is goed. Het blijft natuurlijk altijd lastig het moment te bepalen waarop af echt af is. Maar als gezegd, het voelt goed. Deze is af en ik ben niet bang dat ik over een periode bij bepaalde stukken moment heb waarop het knaagt als in: ‘had dat niet net even anders gekund’. Je zit naast een tevreden en bovenal trotse vrouw!
Het was ons een genoegen, Simone. Terug naar de nieuwe plaat.
De tevredenheid van Simone heeft objectieve redenen. Ook het tweede deel van The Quantum Enigma stelt allerminst teleur. Chemical Insomnia is na “de break” een vergelijkbare track als The Second Stone: het gas erop en wat gas terug wanneer Simone om de hoek komt. Om vervolgens naar een climax te werken. Reverence – Living In The Heart springt er door de ontzettend fijne gitaarsolo voor mij uit. Een heftig nummer. Omen – The Ghoulish Malady begint met een rustig pianootje en ontpopt zich tot een toegankelijke meezinger. De warmte in haar stem waar Simone het hiervoor over had komt mijns inziens het mooist tot uiting in het voor Epica begrippen “klein” gehouden The Canvas Of Life. Het fenijn zit hem in de staart. Zowel Natural Corruption als The Quantum Enigma – Kingdom Of Hevaen part II zijn nummers waarin alle (productionele en compositorische) registers worden open getrokken. Volgens mij hebben “wij van de pers” rond de 70 minuten kwaliteit mogen horen. Een enkele nuance daargelaten niets nieuws onder de zon, maar dat Epica een kwalitatief hoogstaand produkt heeft vervaardigd staat buiten kijf. Dit vindt zijn weg wel naar de eerder aangehaalde basis fans en zal wellicht ook wat nieuwe aanhang genereren.
Wanneer tot tweemaal toe het nieuwe plaatwerk zijn rondjes heeft gedraaid, de vraaggesprekken hebben plaatsgevonden en de eerste biertjes zijn uitgedeeld vertrekt het grootste gedeelte van het gezelschap naar een nabij gelegen restaurant om in een ontspannen setting wat koetjes en kalfjes uit te wisselen. En waarbij Simone speciaal voor de Franse pers een door Isaac (Delahaye, gitaar) aangereikte wijngaardslak naar binnen werkte, een primeur. Eerder op de middag moest zij namelijk aan de Fransosen erkennen nog nooit “escargots” te hebben genuttigd. Geen onverdeeld genoegen voor haar. Wat niet gezegd kan worden van The Quantum Enigma. De fans moeten echter nog even geduld betrachten om dat ook te mogen erkennen.
Fotografie: Gerard Hamels
Links