Vrijdagavond 5 april: rond etenstijd even snel een pizza in de oven slingeren, uiteraard in alle vluchtigheid mijn bek verbranden aan de lavaschijven (ook wel salami genoemd) en plankgas om op tijd te zijn in Bibelot, Dordrecht. Daar staat namelijk een avond vol deathcoregeweld op het programma. Headliner Spite – vorig jaar nog te zien als voorprogramma van Thy Art Is Murder – start vanavond zijn eerste headlinertour in Europa. Zij brengen nog drie fijne orkesten mee waardoor er een aantrekkelijk affiche op de deuren van de Dordtse concertzaal plakt. Onderweg ontvang ik een mail met hoge prioriteit van Bibelot: minimaal 45 minuten vertraging wegens technische mankementen.
Voor de zaal ontstaat een aardige rij en uiteindelijk mogen de eerste personen de mainstage binnen na ongeveer drie kwartier vertraging en zet Mouth For War een uur later dan gepland zijn eerste tonen in. Toch weerhoudt het de band alleszins om honderd procent te geven en het tempo er meteen goed in te houden. Dat maakt direct een hoop goed! Met een vet geluid en een mix van brute, moshbare hard- en metalcore weten de heren uit Colorado indruk achter te laten. Neen: er is geen originele noot te bekennen en het menu schotelt vooral loodzware breakdowns voor, maar reken maar dat die in de smaak vallen. Bij tijd en wijle doet het geluid nog wel wat denken aan bands zoals Shattered Realm en Irate. Beluister een nummer zoals het sterk uitgevoerde The Devil en je weet wat voor vlees je in de kuip hebt!
Waar ik vooral naar uitkijk is Boundaries. Onlangs verscheen Death Is Little More en zeker weten dat die plaat in mijn top vijf van het jaar zal verschijnen. De hamvraag is dan ook: kan men het (ook) live waar maken? Het antwoord is ja. JA!! Deze tour brengt de Amerikanen voor de tweede keer in Nederland en wat een knetterharde en overtuigende indruk laten de heren hier achter zeg. Meteen opvallend tijdens opener Easily Erased zijn de goede cleane zang van de drummer en de venijnige, overtuigende vocalen van frontman Matt McDougal. Wat een opgefokt beest op het podium ook. Boundaries komt mede daardoor zeer gedreven en energiek over, schroeft het tempo flink op en heeft ongetwijfeld ook opdracht gekregen om de vaart er gedurende het concert lekker in te houden. Met onder andere Turning Hate Into Rage, Scars On A Soul en A Pale Light Lingers ligt de nadruk op de nieuwste plaat. De songs steken uitdagend en afwisselend in elkaar en de breakdowns zorgen daarbij voor extra snot voor de ogen in de moshpit. Zodra de knetterharde oudjes Get Out en I’d Rather Not Say de revue passeren is het feest compleet. Voor mijzelf overtreft Boundaries zichzelf vanavond met pi kwadraat en zodra de lichten aangaan, bevestigen velen gezichten mijn gevoel. Vet optreden!
Het is wat rustiger in de zaal tijdens de start van Bodysnatcher. Ondertussen schakelen we met deze Floridaanse houthakkers wat terug in tempo, want deze formatie zaagt planken: dikke planken welteverstaan. De simplistische aanpak is nietsverhullend en gaat van lomp naar lomper naar lompst. Veel nummers steken exact hetzelfde in elkaar en bevatten een opeenstapeling van Spite-achtige breakdowns. Waar de headliner deze avond nog enigszins doseert, gaat dit viertal gewoon all-inn en schaamt zich daar geen seconde voor. Veelvraten van al die nekbrekende momenten kunnen hun lol op en laten er van die categorie nou niet geheel toevallig genoeg van in de zaal te staan. De boom van een drummer hakt stevig én vakkundig op zijn trommels die ongetwijfeld met dubbele drumvellen bekleed zijn, terwijl de kleine frontman continu een imponerend strotgepruttel eruit perst. Met Murder8, Take Me To Hell en Take Me To Hell horen we enkele bekende nummers maar uiteraard sluit het viertal vooral een vermakelijk optreden af met het bekendste nummer King Of The Rats.
Dan wacht alleen nog het toetje van de avond. Met slechts twintig minuten vertraging over van de oorspronkelijke zestig (complimenten daarvoor), start headliner Spite. De band uit Californië trekt een kolossale muur van geluid op en laat daarmee meteen zijn klasse horen. Zoals de hele avond al het geval is, draagt het goede geluid daar zeker aan bij. Zanger Darius ijsbeert in zijn Spite ‘pakske’ lekker rond tijdens het openingsoffensief bestaande uit Lord Of The Upside Down, Caved In en Some Things You Should Know… Drie nummers van het vorig jaar verschenen Dedication To Flesh. De energie sijpelt godverdomme door de kieren van de zaaldeuren heen, zo’n bonk geweld brengt het collectief hier teweeg. Op plaat klinkt het al lekker opgefokt, maar zij die Spite al eerder live hebben gezien, kunnen beamen dat de massieve deathcore live nog beter tot zijn recht komt. Lijfsong IED krijgen we aan het begin van de set al te horen en ook met onder andere Leeches en Snap krijgen we wat ouder werk te horen.
Je zou denken dat Bodysnatcher iedereen murw heeft gebeukt met zijn (overmatig) breakdowngeweld, maar niets is minder waar. Alle koppen blijven ook moeiteloos op en neer gaan tijdens de moddervette nummers Dedication To Flesh en The Root Of All Evil. Geen wonder aangezien de vocalist de zaal lekker op blijft zwepen en samen met zijn collega’s imponeert. Hier staat een band die levert, overrompelt en laat zien waarom zij headlinerwaardig zijn. Er valt geen speld tussen te krijgen en Bibelot krijgt deathcore zoals het hoort te klinken! Snoeiharde deathmetal tempo’s en smoelverbouwende moshparts gaan hand in hand en het is moeilijk bevatten dat drie kwartier gevoelsmatig zo snel voorbij zijn. Spite Cult!!! Hulde voor deze mooie package.
Datum en locatie
5 april 2024, Bibelot, Dordrecht
Foto's:
Mellow Photography – Facebook/Instagram
Link: