Op herinnering aan de dag dat Jezus Christus aan het kruis werd genageld, moet uiteraard worden gevierd met godslastering. De man is immers voor uw zonden gestorven, dus dat zou anders voor niks zijn geweest. De Iduna is vanavond de kerk die in vuur in vlam wordt gezet door de religieuze black metal van Patriarkh en de wulpse kloosterorde Dogma. Ondersteund door nog meer zwarte herrie van Infernal Angels en de illustere frontman Nidhogg. Aanwezige fotograaf Roy was zo vriendelijk om zijn foto’s in bruikleen te geven ter visuele ondersteuning. Verslaggever Ruben meldt zich bij de parochie in Drachten en brengt u deze openbaring.
Witte donderdag in het Metropool, stille zaterdag in het Patronaat en paaszondag in de Vierde Zaal van Gent, maar goede vrijdag is de Iduna aan de beurt. Wie dit paasweekend geen eieren wou zoeken, of een krullende tak versieren, kon deze christelijke periode op een hele andere manier beleven. In Drachten zijn dat er niet zoveel, de parkeerplaats is bij aankomst nagenoeg leeg. De sobere processie van ongelovigen verzamelt zich in de zaal van het poppodium van Drachten voor een avond die haaks staat op de kerkelijke voordrachten van Pasen.
De eerste Schriftlezing wordt gedaan door het Italiaanse Infernal Angels. De band rond frontman Massimo Chiarelli begint de avond met The Light of Lucifer. Om maar gelijk de toon te zetten. Lucifer is ook het enige verstaanbare woord in dit relaas, ondanks dat de groep melodische black metal speelt. De mannen, die allemaal onder een alias spelen, zetten een groovend geheel neer waar makkelijk naar te luisteren is. Ondanks de corpse paint en de black metal vocalen van Chiarelli is dit dus nog best wel een aaibare band.
The Horizon Eats the Sun and Other Stars en The Flame Burns Brighter in the Darkness van het laatste wapenfeit Shrine of Black Fire uit 2023, worden gespeeld onder sereen toezicht van het publiek. Het is ook eerbiedwaardig hoe de drummer deze band bij elkaar houdt. Op hoge snelheid en met fills op elk mogelijk moment valt er geen seconde stilte.
Om in het religieuze thema te blijven horen we nog een lofzang over de demon Beleth: Lord of Chaos and Spirals, wat op een beleefd applaus kan rekenen. Dit is een prima openingssalvo voor deze avond. Duister, hard en met duidelijke grooves: een sterk optreden van de Italianen.
De tweede preker van de avond is een enigma voor deze verslaggever. Ik heb werkelijk geen flauw idee wie deze Nidhogg is. Hij heeft geen website, er zijn niet zo snel interviews met deze frontman te vinden. Het werkt ook niet mee dat de naam Nidhogg wel vaker gebruikt wordt door blackmetalbands en – artiesten. Zijn catatonische Instagrampagina laat weten dat hij tot vorig jaar de frontman van de Poolse band Wilcyca was, maar hoe hem dat een Europese tour als soloartiest heeft opgeleverd kom ik niet achter. We kunnen dus niet anders dan concluderen dat de man zijn ziel heeft verkocht aan de duivel.
Voor een einzelgänger heeft Nidhogg het goed voor elkaar. Banners met visuals, een gigantische micstand en een backing band die duidelijk van hoog niveau is. De man doet zelfs een vuurceremonie voor zijn concert begint. De kerosine is goed te ruiken in de zaal, maar dan heb je toch nog een beetje paasvuur gezien dit jaar.
Als zanger is dit niet veel bijzonders, maar als entertainer doet Nidhogg het goed. Zijn podiumpresentatie is goed ontwikkeld zoals hij heen en weer stuitert. Met zijn tweede nummer komt er nog een beker nepbloed en een kroon van prikkeldraad bij. Wat hij nu zingt blijft een raadsel, want onverstaanbaar als de vocalen zijn, is het ook nog eens in het Pools. En daar is de man trots op. Hij is blij met de steun voor Poolse black metal, al klinkt het verdacht veel als Amerikaanse thrashmetal. Dat past ook beter bij de bandleden om hem heen die niet eens een poging doen om mee te gaan in de blackmetalopschmuck van Nidhogg.
Ondanks de inzet van de frontman blijft in het publiek ook één groot vraagteken hangen van wie deze vent nou is. Maar hij is niet de enige die uit volledige anonimiteit het podium op mag stappen vanavond.
De congregatie van Dogma nodigt uit tot discipelschap, maar dan wel van een van lust. Noem het een zonde, maar Pasen was ver voor het Christendom een vruchtbaarheidsfeest dus het is ergens wel toepasselijk. Dat is maar goed ook, anders waren de banners van naakte, oraal bevredigde nonnen totaal ongepast geweest.
Ook deze band komt volledig uit de anonimiteit. Ooit bedacht door een Zuid-Amerikaans talentbureau en inmiddels getekend bij het in New York gebaseerde MNRK Heavy-label, zijn de individuele bandleden niet bekend. Ook deze dames spelen onder een alias, maar de productie wijst er wel op dat er grote plannen zijn voor deze band. Moeilijk te negeren ook: mooi gevormde dames in laag uitgesneden habijten die extreem geseksualiseerd worden. Sex sells and don’t change a winning formula.
Formulematig is ook wel een goede manier om Dogma te omschrijven. Alles rond deze band schreeuwt om aandacht en de opzet daarachter is overduidelijk. Dit moet oogbollen trekken, zalen uitverkopen en merch van de rekken doen vliegen. De rookmachines gaan daarom uit en de schijnwerpers staan vol op het zestal in sexy Halloween kostuums.
De muziek is toegankelijk, catchy en duidelijk te verstaan. Dan kun je in nummers als Father I Have Sinned nog makkelijker opvangen dat het over de verleiding tussen priester en non gaat. Dit zou zomaar de depressie van een veertienjarige kunnen genezen, maar deze redacteur is dat stadium al ver voorbij en moet enig cynisme van zich af schudden.
De missie van Dogma is ongetwijfeld geslaagd, kaken liggen op de vloer en het is lang niet alleen maar bier wat nu op de grond ligt. Het doet ook wel wat als de leadgitarist op haar hurken de nek van een gitaar bespeeld. Naast de visuele associaties, klinkt het ook nog eens niet onaardig.
Verder dan dit kun je niet van de black metal van de andere bands vanavond af staan, maar wie de knop om kan zetten ziet hier een (al dan niet letterlijk) gelikte band. Iedereen in de zaal heeft in ieder geval gebiologeerd naar het optreden gekeken. Behalve degenen die zich nu al lam hebben gezopen in de vloeibare vorm van het lichaam van Christus.
Nadat de tongen weer voorzichtig opgerold zijn en de kaak weer goed hangt volgt nog een laatste zegen van het hoofd van de kerk, de Patriarkh. Wie het daarover wil hebben kan niet om de olifant die Batushka heet heen. Tot vorig jaar stond de officiële Batushka onder leiding van Bartek Krysiuk. Die is met de band aan de haal gegaan nadat hij de originele bedenker van de band, Krzysztof Drabikowski, eruit had getrapt. Vorig jaar heeft een Poolse rechter besloten dat dat toch niet helemaal rechtmatig was en inmiddels mag Drabikowski verder als Batushka en tourt Krysiuk nu als Patriarkh met eigen materiaal. In zover je het nog eigen kan noemen, want het is exact hetzelfde als Batushka.
Hoewel de outfits van de gitaristen met acht snaren en de rest van de band nog steeds hetzelfde zijn, staat Krysiuk nu in een wit gewaad te prediken en er is een vrouwelijke backingszangeres in bruidskostuum. Die wiebelt net zoveel als de frontvrouw van Dogma, maar is nog anoniemer door haar sluier.
Een podium vol kaarsen die meermaals het publiek ingesmeten worden, zorgt voor extra atmosfeer bij de toch al bedrukkende Slavisch orthodoxe teksten. Het volledige album Prophet Ilja dat begin dit jaar uitkwam wordt hier integraal gespeeld. Dat album klinkt een stuk zwaarder en wordt serieuzer gebracht dan het eerste album Hospodi, wat toen nog uitgebracht werd onder de naam Batushka om alles nog even extra verwarrend te maken. Waar de nieuwe plaat een meeslepende theatrale voorstelling is die daadwerkelijk religieus aanvoelt, zijn de nummers van Hospodi snel en explosief en wil Krysiuk zelfs dat we meeklappen. Een raar aanhangsel van een optreden dat tot dan toe redelijk geslaagd was. Maar dat is dus vooral omdat die nieuwe plaat meer op Batushka lijkt.
Krysiuk probeert de stijl naar zich toe te trekken en ergens heeft hij ook wel een punt, want dit is nog steeds de volledige band die te horen was op de debuutplaat Litourgiya. Maar zonder het creatieve brein voelt het toch als een matige imitatie.
Dan loop je toch met een ongemakkelijk gevoel de kerkdienst uit, net zoals bij een echte kerk. En dat zonder een collecte. Wie ook een dienst bij wil wonen kan 1 augustus naar de Little Devil in Tilburg. Daar kun je wel heel dichtbij de dames van Dogma komen. En in december kun je naar Eindhoven Metal Meeting voor de échte Batushka.
Setlist:
Dogma
- Forbidden Zone
- My First Peak
- Made Her Mine
- Banned
- Carnal Liberation
- Like A Prayer (Madonna cover)
- Bare to the Bones
- Make Us Proud
- Pleasure From Pain
- Father I Have Sinned
- The Dark Messiah
Patriarkh
- Wierszalin I
- Wierszalin II
- Wierszalin III
- Wierszalin IV
- Wierszalin V
- Wierszalin VI
- Wierszalin VII
- Wierszalin VIII
- Pismo V
- Wieczernia
- Powieszerje
- Polunosznica
- Utrenia
- Liturgiya
Datum en locatie
18 april 2025, Iduna, Drachten
Foto's:
Links: