Op 14 oktober 2023 was het Noorse fenomeen Motorpsycho in het pittoreske Zwolle. De bij vlagen chaotische en experimentele muziek van Motorpsycho weet al sinds 1991 te verbazen en vermaken. Begin 2023 gooide drummer Tomas Järmyr na vijf jaar de handdoek in de ring. Op de laatste albums leek zijn drumwerk bij te dragen aan een zwaarder geluid. Bij Zware Metalen wordt zulks natuurlijk met liefde ontvangen. Voor de tour is blijkbaar het Noorse progrock wonderkind Ingvald Vassbø (Kanaan) van stal gehaald. De foto’s zijn een dag eerder gemaakt door Ruben Verheul in TivoliVredenburg, Utrecht.
Motorpsycho trapt de avond af met
Now It’s Time To Skate. Vanavond heeft de band een duidelijke structuur ingebouwd. Dat moet ook wel als je zo’n volle discografie hebt en de fans meer dan 2:30 uur wil vermaken. Eerst gooit de band er een aantal akoestische tracks door, maar het optreden begint niet voordat het publiek in Zwolle in het Nederlands welkom wordt geheten. De band komt tot een vroeg hoogtepunt met
Patterns. Ook de
Blind Faith-cover
Can’t Find My Way Home sluit mooi aan binnen het palet. Het vrij nieuwe
Lady May is memorabel, en heeft een berustende toon.
Feel is een oudje uit 1994, maar me vandaag niet echt bekoren. Vooral de samenzang is nu niet erg overtuigend, pathetisch bijna. Een paar tandjes minder volume in de vocalen, vooral aan het einde van de track, had hier wonderen gedaan. Het is ook gelijk het einde van de akoestische set. Misschien dat die luide zang de ongecontroleerde drang was naar het harde vervolg van de setlist?
Voor
Sentinels ontvangt Hans Magnus Ryan een gitaar met dubbele nek. Dit nieuwe pareltje van
Yay! uit 2023 verdient zeker een plek in de liveuitvoeringen van
Motorpsycho. Het is een track die geïnspireerd lijkt op
More Than Words, maar die in tegenstelling tot dat nummer nergens het bloed onder je nagels vandaan haalt. De kunstig geplaatste dissonanten in de samenzang komen er nu wel heel fris uit. Vooral op het einde van de track ontstaat een prachtige samensmelting.
Het wordt de eerste keer dat Ingvald Vassbø
On My Pillow gaat spelen, en dat gaat hem prima af. Het is gelukkig een vrij simpele drumpartij, zeker voor
Motorpsycho-begrippen. De band volgt dit zweverige en stonede nummer op met het dromerige
Serpentine. De mannen hebben inmiddels beiden een dubbele hals te pakken. Dit is een keihard contrast met het psychedelische
The Alchemist dat zich al snel tot een kosmische jam ontpopt. En dat basloopje mensen… Als je zo in de flow zit duurt de loop veel te kort.
Het publiek wordt daarna heavy metal beloofd. Het komt in de vorm van
On A Plate. In de basis een simpel nummer waarbij het lijkt alsof er stukken zijn uitgeknipt. Die uitgeknipte stukken zijn daarna opgevuld met net een andere invalshoek dan je verwacht. De band ramt daarna
Hotel Daedalus eruit. Een iets kalmere track, maar op dit moment in de setlist is een beetje oorrust wel fijn.
e
The Bomb-Proof Roll and Beyond (for Arnie Hassle) lijkt de band nog verder op te zwepen. De drummer mag nu ook meezingen. ‘Round And Round We Go” zingt de band, en dat merk je. Als een volledig gesmeerd reuzenrad draait de band oneindige cirkels. Het complexe baswerk is foutloos en zo laat in de set lijkt de band alleen maar energieker geworden. Het is een van de hoogtepunten deze avond.
Voordat we verdergaan wil ik alle mensen die denken dat een concert een goed moment is om uitgebreid te gaan staan lullen met je concertmaatjes vertellen dat andere mensen zijn gekomen voor de muziek. Niet voor jouw stem, niet voor jouw lulverhaal dwars door de boodschap van de muziek heen. Sta er eens bij stil zou ik zeggen.
Op de achtergrond verschijnt een octopus, dus u weet hoe laat het is. The Transmutation of Cosmoctopus Lurker wordt gespeeld. Het nummer heeft een hoofdrol voor de basgitaar. De interessante dynamiek aan het einde van het nummer waar de basgitaar alle vrijheid krijgt is live verslavend als een diepzeetrip. Langzaam beweegt de octopus zich al kronkelend over het podium. Het nummer is voor de begrippen van Motorpsycho stabiel. Nog een keer neemt Motorpsycho ons daarna mee op werkreis met Gullible’s Travails. Het is een bescheiden en kalme outro. Als Depeche Mode progressieve spacerock zou spelen zou dit er niet ver naast zitten.
Het encore bestaat uit ‘Heavy metal’ volgens de band. Eerst volgt
Bartok of the Universe en daarna nog
The Promise. Als afsluiter speelt de band nog een nummer dat ik niet kan thuisbrengen. Er zit een hint naar
Black Sabbath in, maar dat is alles wat ik ervan kan zeggen. Op dit tijdstip zit mijn focus in elk geval onderin mijn bierglas, want goedemiddag wat een monnikenwerk is dit optreden! In de akoestische fase nog rustig aftastend groeit
Motorpsycho gedurende het optreden steeds meer uit tot een monster met vele tentakels. De veelzijdigheid en het constante afstemmen op, en zoeken naar elkaar houdt het optreden spannend.
Motorpsycho slaagt erin om zijn publiek te overrompelen, te trainen en uit te dagen. Soms gaat dat over de grenzen van het geduld dat je van het publiek mag verwachten heen. Je mag anderzijds ook verwachten dat
Motorpsycho geen blad voor de mond neemt met experimenteren en grenzen verkennen. Het lijkt op een goede Oost-Europese traditie waarin een leeg glas van een gast constant wordt bijgeschonken tot de gast zijn eigen naam niet meer kan spellen. Het eindstation is hier. De plectra worden uitgedeeld en wel thuis!
Datum en locatie
14 oktober 2023, Hedon, Zwolle
Foto's:
Ruben Verheul, Wishful Doing
Links:
