Elke ouder weet dat kleine kindjes groot worden en er een moment komt dat je hen los moet laten: het moment dat ze zelf de grote wereld gaan verkennen en je hun handje niet meer vast hoeft te houden. Zo gaat het ook in muzikale wereld. Was Evil Ivaders enkele jaren geleden een voorprogramma voor steeds groter wordende namen, nu kan de band op eigen kracht touren. De Spaanse band Angelus Apatrida mag mee als support en na een uitstekende EP mag Schizophrenia de avond beginnen op de plek waar de headliner nog geen tien jaar geleden zelf stond.
Naar aanleiding van de uitstekende EP Voices las ik al berichten op Facebook dat er mensen zijn die speciaal voor Schizophrenia naar dit optreden komen. Zeer begrijpelijk, want ook ik was erg nieuwsgierig naar het optreden van deze Belgen. Tot mijn grote spijt moet ik constateren dat het optreden van vanavond mij niet overtuigt van de kwaliteiten van de band. Schizophrenia speelt op een dusdanig hoog volume dat je als luisteraar uiteindelijk geen verschil hoort tussen nummer een en twee. De zang is nagenoeg niet te verstaan en als de bas van de zanger dan ook nog technische problemen heeft, kun je niet stellen dat Schizophrenia vanavond een positieve indruk achterlaat. Aan de inzet van de band ligt het niet, maar de uitvoering valt tegen. Laten we het er op houden dat de band nog wat stappen kan maken om over enkele jaren zelf als headliner te kunnen staan.
Dan is het de beurt aan de andere band die mij nog moet zien te overtuigen. Op voorhand was Angelus Apatrida mij ietwat onbekend namelijk. Hetgeen ik wel van de band gehoord had, had een iets te hoog powermetalgehalte om te kunnen waarderen. Ik kan alvast verklappen dat die mening is bijgedraaid en ik momenteel wat meer werk van de band aan het beluisteren ben. Het zal me niet verbazen als ik niet de enige ben die de Spanjaarden hebben weten te overtuigen deze avond.
In vergelijking met Schizophrenia staat het volume wat lager, maar daardoor komt de band wel veel beter uit de verf dan de Belgen. We krijgen een scala aan nummers voorgeschoteld van zowel het laatste album Cabaret de la Guillotine, als van oudere albums. Niks geen gepolijste powermetaldeuntjes, maar heerlijk beukende thrash, uitgevoerd door een band die hoorbaar al een lange tijd aan de weg timmert. Als kers op de taart is het ook nog eens de verjaardag van bassist José, wat het optreden een nog extra feestelijk tintje meegeeft. De band heeft het duidelijk naar zijn zin, net als het publiek.
Hoewel Evil Invaders half zo lang als Angelus Apatrida aan de weg timmert en ook over ongeveer de helft aan materiaal beschikt hebben de Belgen een bekendere naam in (thrash-)metalland. Dit hebben ze voor een heel groot deel te danken aan hun energieke live-optredens. Ook vanavond gaat het gas er weer vol op en weet de band de nodige energie over te brengen op het publiek. Net als bij opener Schizophrenia gaat het volume weer wat omhoog wat de kwaliteit van de ontvangst in mijn oren helaas niet ten goede komt. Het mag echter de pret niet drukken want de teksten zijn van ondergeschikt belang bij een Evil Invaders optreden.
Wie stil kan blijven staan bij de hoofdact van vandaag is, is een hele grote! De grote zaal van Simplon gaat compleet op z’n kop met nummers als Tortured By The Beast, Mental Penitentiary, Broken Dreams In Isolation en Stairway To Insanity. Ook Evil Invaders laat een goed overzicht van zijn carrière horen. Wie de band al eerder heeft zien optreden, of gewoon de DVD bij het laatste (live-)album heeft bekeken kent alle trucjes al die de band uitvoert. Verrassend is het dus totaal niet. Toch weet de band telkens weer het publiek bij de strot te grijpen en doet hij de nekken schudden alsof het niks is.
Datum en locatie
5 maart 2020, Simplon, Groningen
Link: