Jeetje, dat was onverwacht nieuws! De iconische melodische blackmetalband uit Duitsland, Dark Fortress, kondigde in december 2022 aan er mee te gaan stoppen! En dat doen zij door middel van één laatste tour met de heren van The Spirit en Asphagor. Nederland heeft het geluk om één van deze shows te mogen ontvangen in de Baroeg in Rotterdam. Redacteur Cor de Vos en fotograaf Ruben Verheul zijn op 8 mei aanwezig om deze geweldenaars een laatste saluut te geven en het spektakel vast te leggen voor onze lezers.
Wie had dat gedacht… Dark Fortress dat besluit er mee te stoppen. Een quote van de Facebook-pagina van de band:
“This has been coming for a while, and it’s been an extremely hard decision. But since we did not want to simply let the band fall apart, we decided to end DARK FORTRESS with a bang, properly and in dignity, something that we owe not only to our fans and to all the people who have supported us for over two decades, but something that we also owe to ourselves.
So we are proudly announcing our final tour together with Co-Headliners The Spirit and special guests Asphagor. Come and let’s celebrate one more time. This will be your last chance to see DARK FORTRESS live.”
Opgericht in 1994 en gooide hoge ogen op met het grote debuut, Tales from Eternal Dusk, in 2001. Echt doorbreken deed de band pas met het uit 2004 afkomstige Stab Wounds. Nu een goede twee decennia en acht albums verder zal dit hoofdstuk worden afgesloten. Met een ietwat dubbel gevoel stap ik de Baroeg binnen en bereid ik mij voor op de eerste show van de avond.
Na alvast wat merchandise te hebben aangeschaft en met een biertje paraat, duik ik de zaal in om collega Ruben te groeten voor Asphagor, een Oostenrijkse blackmetalband. Totaal niet bekend met de act, laat ik het maar over mij heen komen. De vijf leden doen het in ieder geval best leuk, met name de gitarist met het lange haar – wat een boom van een kerel, zeg! – . Er is veel interactie met het publiek en een goede podiumpresentatie. Halverwege de set lijkt er wel een probleem met de gitaar en loopt hij naar achteren om kort daarna terug te komen met, zo lijkt het, een andere gitaar. Snaar gebroken, allicht? De zanger gaat helemaal op in het element en samen met zijn microfoonstandaard – dat een karkas draagt van, ik denk, een geit – was hij lekker in de weer. Een lekkere opwarmer voor wat nog komen gaat.
En wat nog komen gaat, is het uit Duitsland afkomstige The Spirit! Heerlijke melodische black metal met een vleugje progressive en een knipoog hier en daar naar Dissection. Al sinds mijn recensie in 2018 van de heruitgave van het debuutalbum, Sounds From The Vortex, waren mijn ogen gericht op deze formatie en staat de band op mijn verlanglijst om live te aanschouwen. En live weten zij dit ook extreem goed te brengen! Potverdorie, wat een strak spel wordt er gespeeld! Uiteraard worden er van het meest recente album de meeste nummers gespeeld, maar van de hele discografie komen er wel nummers voorbij. Helaas ondervindt ook deze band wat technische problemen – al heb ik geen idee of zij dit door hebben gehad -, in de vorm van een kickdrum waarvan de versterking bij vlagen ineens wegvalt voor een aantal seconden. Vermoedelijk een slechte module of kabel? Dit doet verder niet af aan de beleving, want de heren spelen stellig door en goed ook! Het valt wel op dat dit een band van weinig woorden is. Ik denk dat zanger MT gedurende het optreden misschien drie zinnen heeft gezegd? Geeft niet, zij mogen dat wel. Het past goed bij het totaalplaatje.
En dan is het moment aangebroken… Voor de laatste keer in Rotterdam – en in Nederland überhaupt – stapt Dark Fortress het podium op en krijgt een warm onthaal van het publiek. En hé, is de toetsenist nou ook de bassist bij The Spirit? Grappig, dat wist ik niet! Volgens mij heeft die band geen vaste bassist, dus dan zal dit waarschijnlijk om sessiewerk gaan. Enfin, de hoofdakte nu. Gelijk krijgen we een sterke opener met Catawomb en blijven we op de ‘smerige’ voet met The Silver Gate. Even helemaal vergeten dat de zanger al lange tijd in Rotterdam woont (thuiswedstrijdje!) en ook Nederlands spreekt, kijk ik toch wat verbaasd op als hij tussen de nummers door de aankondigingen en praatjes in het Nederlands doet. Leuke bijkomstigheid, ha ha! Dan volgen er twee – zeer sterke – tracks van het uit 2020 afkomstige album, Spectres From The Old World, met Isa en Pulling at Threads. Ook de cleane zanglijnen van Morean komen redelijk goed uit de verf, al lijken de echt hoge noten soms toch wat lastig haalbaar. Dat zal vast komen door te weinig kansen om tracks van dit album genoeg live te kunnen spelen, iets met een niet nader te noemen virus.
Omdat dit vanavond de allerlaatste keer is dat we de heren zien spelen, ben ik blij om te horen dat er ook werk van het eerste uur voorbij komt: Crimson Tears krijgt een aankondiging en gitarist V. Santura krijgt hiervoor lof in de vorm van ‘deze meneer’. Het nummer mag dan wel van het debuutalbum afkomstig zijn, maar knallen doet het zeker! Net als het daaropvolgende en van Eidolon afkomstige Cohorror. Even tussendoor: elke keer doe ik mij verbazen wat voor belachelijk zieke drummer deze band heeft (zo snel en strak dat hij kan spelen!). De blast beats vliegen je om de oren, maar geen seconde verandert dit in een brij of iets. De telling blijft constant goed te horen. Zo, na die spreekwoordelijke veer in zijn reet gaan we weer verder met de reis door de discografie. Want ook van Stab Wounds komen de nodige tracks voorbij, de plaat waarmee de band een doorbraak ervoer. Maar waarom alle nekken spierpijn gaan krijgen de komende dagen, dat komt door de track Ylem. Gadverdamme, wat ramt deze track! Al bij de eerste uithaal na het introstukje straalt de formatie volle agressie en energie uit. Alles gaat kapot, zeg maar. Het lijkt even alsof Morean zijn tekst deels kwijt is, maar dat is van korte duur.
De laatste track, te weten Insomnia, is aangekondigd en het prachtige akoestische tokkelstukje galmt door de Baroeg. Des te harder komt het distortion stuk binnen. Geniaal. Hierna neemt de band afscheid van het publiek en verlaat het podium. Dit alles onder luid gejuich en geklap, dat nog zeer lang aan blijft houden. En (hoe kan het ook anders) dan komen de heren weer terug op het podium voor de encore. Dit doen de heren met Evenfall en tot onze grote verrassing de toch wel legendarische track, Baphomet. Een track dat nauwelijks een setlist heeft gehaald en voor het eerst live wordt gebracht door de huidige line-up. En brengen doen ze! Dan is het daadwerkelijke einde toch echt aangebroken. Treurig, maar waar. Het was een geweldig optreden van deze toch wel unieke blackmetalband en daarmee een meer dan waardig afscheid. In de wijze woorden van Morean: “See you in the next life!”.
Setlist:
Asphagor
- Ex Cathedra
- Nine Moons
- The Great Erosion
- Circle of Abaddon
- (In the) Sea of Empty Shells
- Ghost of Aphelion
- Aurora Nocturna
The Spirit
- Repugnant Human Scum
- Of Clarity and Galactic Structures
- Pillars of Doom
- Celestial Fire
- Laniakea
- Illuminate the Night Sky
- Serpent as Time Reveals
- Timbre of Infinity
- The Clouds of Damnation
Dark Fortress
- Catawomb
- The Silver Gate
- Isa
- Pulling at Threads
- Crimson Tears
- Cohorror
- Self-Mutilation
- Chrysalis
- Ylem
- Insomnia
- Evenfall
- Baphomet
Datum en locatie
8 mei 2023, Baroeg, Rotterdam
Foto's:
- Ruben Verheul, Wishful Doing
Link: